Προτού κάνει κάποιος τον κόπο να ασχοληθεί με το μετριότατο θρίλερ του Ατόμ Εγκογιάν, καλό είναι να αναζητήσει τρία συγκλονιστικά ντοκιμαντέρ που έγιναν πάνω στο ίδιο θέμα.

Με την κινηματογραφική τριλογία του «Paradise Lost», οι σκηνοθέτες Τζο Μπέρλινγκερ και Μπρους Σινόφσκι ακολούθησαν σε εύρος χρόνου και σε βάθος τα γεγονότα που, το 1993, οδήγησαν τρεις νεαρούς από το Δυτικό Μέμφις να κατηγορούνται αδίκως για τον άγριο φόνο τριών μικρών αγοριών και να απειλούνται με την ποινή του θανάτου.

Όσο εντυπωσιακή ήταν ωστόσο η έρευνα και αφοσίωση των Μπέρλινγκερ και Σινόφσκι πάνω στην αληθινή αυτή ιστορία, άλλο τόσο απόμακρη και διεκπεραιωτική μοιάζει η μεταχείριση που επιφύλαξε ο Εγκογιάν με αφορμή τα ίδια περιστατικά.

Σε κάθετη καλλιτεχνική πτώση εδώ και καιρό, ο αλλοτινός εξαίρετος δημιουργός του «Exotica» και του «Γλυκού Πεπρωμένου» προσεγγίζει το υλικό του με τον πλέον ακατάλληλο τρόπο, αποξηραίνοντας κάθε σασπένς και αγωνία από μια πυκνή ίντριγκα μυστηρίου και πολλαπλών αναπάντητων ερωτημάτων, και αφήνοντας πίσω ένα φιλμ που μοιάζει με καλογυρισμένο επεισόδιο δικαστικής τηλεοπτικής σειράς.

Πλήρως εναρμονισμένοι στη σκηνοθετική ραθυμία του φιλμ, οι περισσότεροι ηθοποιοί μοιάζουν μυστηριωδώς απόντες από τους ρόλους τους (με αποκορύφωμα την πρωταγωνίστρια Ρις Γουίδερσπουν), ενώ το σενάριο των Σκοτ Ντέρικσον και Πολ Χάρις Μπόρντμαν αποτυγχάνει εντελώς στο να εμπλουτίσει ή να ρίξει νέο φως σε πραγματικά συμβάντα, τα οποία έχουν καλυφθεί προ πολλού και σαφώς καλύτερα από το σινεμά.