"Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον"- Βραβευμένη με τρία Όσκαρ [vds]

26.02.2016
«Γεννήθηκα κάτω από περίεργες συνθήκες.» Και έτσι ξεκινά η ταινία Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΝΤΖΑΜΙΝ ΜΠΑΤΟΝ, που αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας του Φ. Σκοτ Φιτζέρλαντ που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1920 και αναφερόταν στην ιστορία ενός άντρα που γεννήθηκε ογδόντα χρονών και καθώς περνούσαν τα χρόνια γινόταν όλο και πιο νέος. Την ιστορία ενός συνηθισμένου ανθρώπου, που δεν μπορούσε να σταματήσει το χρόνο. Η ταινία αφηγείται την εκπληκτική ιστορία ενός όχι και τόσο συνηθισμένου άντρα.

Ξεκινώντας το 1918 από τη Νέα Ορλεάνη, στο τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου και φτάνοντας μέχρι τον 21ο αιώνα, ο άντρας αυτός διαγράφει μία πορεία ζωής τόσο ασυνήθιστη, όσο θα μπορούσε να είναι η ζωή οποιουδήποτε ανθρώπου. Συναντά ανθρώπους, ανακαλύπτει νέα μέρη, βρίσκει και χάνει την αγάπη, τις χαρές της ζωής, έρχεται αντιμέτωπος με τη θλίψη του θανάτου, αλλά και με τόσα άλλα συναισθήματα που ξεπερνούν το χρόνο...

Η παραγωγός Σεάν Σαφέν θυμάται ότι η ιδέα για την πραγματοποίηση της ταινίας τριγυρνούσε για πολύ καιρό στο μυαλό του Φίντσερ. Μία πρώτη βερσιόν του σεναρίου έφτασε στο γραφείο του όταν η Σαφέν άρχισε να συνεργάζεται μαζί του το 1992. «Του άρεσε πολύ αυτή η ιδέα και την είχε στο μυαλό του για χρόνια,» λέει. «Θυμάμαι επίσης όταν ο Μπραντ τον ρώτησε για αυτό και ο Ντέιβιντ του είπε, ‘Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να γίνει μία μεγάλη ταινία.’ Σενάρια έρχονται και φεύγουν από το γραφείο του, αλλά αυτό όχι. Ο Φίντσερ λέει ότι καμιά φορά τα πράγματα εξελίσσονται όπως πρέπει να εξελιχτούν και δεν πρέπει να μετανιώνεις για αυτό. Πιστεύω πως υπήρχε συγκεκριμένος λόγος που αυτό το σενάριο δεν έφυγε ποτέ από το γραφείο του.»

Η προσωπική ιστορία του Φίντσερ, με το θάνατο των γονιών του, πυροδότησε τη θέλησή του να καταπιαστεί με την ιστορία. «Ο πατέρας μου πέθανε πριν πέντε χρόνια και θυμάμαι που ήμουν εκεί όταν άφησε την τελευταία του πνοή,» λέει. «Ήταν μία πολύ δυνατή στιγμή. Όταν χάνεις έναν άνθρωπο που σε έχει βοηθήσει με τόσους τρόπους, που είναι το σημείο αναφοράς σου, χάνεις την ισορροπία σου στη ζωή. Δεν προσπαθείς πια να ευχαριστήσεις κανέναν, δεν αντιδράς πια. Στην πραγματικότητα αισθάνεσαι εντελώς μόνος.»

Από τα πρώτα στάδια της ταινίας, οι συναντήσεις του Φίντσερ με την Κένεντι και τον Μάρσαλ κινούνταν σε προσωπικό επίπεδο. «Αρχίσαμε να συζητάμε για την ταινία,» θυμάται ο Φίντσερ, «και δεκαπέντε λεπτά αργότερα αρχίσαμε όλοι να μιλάμε για ανθρώπους που είχαμε αγαπήσει και πέθαναν, και άλλους που αγαπούσαμε αλλά δεν μας έδωσαν ποτέ καμία προσοχή, άλλους που ‘κυνηγήσαμε’ ή που μας ‘κυνήγησαν’. Η ταινία είναι ενδιαφέρουσα από αυτήν τη σκοπιά. Μπορεί να έχει επίδραση σε όλους μας.»

Για τον Πιτ, ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να παίξει στην ταινία θα ήταν αν ενσάρκωνε το χαρακτήρα σε όλες τις φάσεις του, σε κάθε ηλικία, κάτι που αποτελούσε και τη μεγαλύτερη πρόκληση της ταινίας. «Ο Μπραντ ενδιαφερόταν για το ρόλο μόνο εφόσον θα τον έπαιζε από την αρχή μέχρι το τέλος,» εξηγεί ο Φίντσερ. «Η Κάθι και ο Φρανκ ήταν πολύ ανήσυχοι για το πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό. Τους είπα, ‘Δεν ξέρω, αλλά θα βρούμε έναν τρόπο…’»

Η επιλογή του Πιτ είχε να κάνει και με το ίδιο το ταξίδι του Μπέντζαμιν. «Πολλοί ηθοποιοί επιλέγουν έναν ρόλο με βάση αυτά που κάνει ο χαρακτήρας τους,» λέει ο Φίντσερ. «Ε, λοιπόν, ο Μπέντζαμιν μπορεί να μην κάνει πολλά, αυτός ο ίδιος, αλλά περνά από πολλά…Ο Μπραντ ήταν ο καταλληλότερος για να τον ενσαρκώσει. Είναι το είδος του ρόλου που θα ήταν εντελώς άνευρος αν έπεφτε σε λιγότερο ικανά χέρια.»

Για να πρωταγωνιστήσει δίπλα στον Πιτ, ο Φίντσερ διάλεξε την Μπλάνσετ. Ο σκηνοθέτης είχε την Μπλάνσετ στο μυαλό του, από τότε που την είδε στην ταινία Elizabeth. «Θυμάμαι που οδηγούσα και σκεφτόμουν, ‘Ποια είναι αυτή η γυναίκα, Θεέ μου;’ θυμάται. «Δεν βλέπεις συχνά ανθρώπους που να έχουν τέτοια δύναμη και τόσες ικανότητες.»

Η ερμηνεία της, λέει ο Πιτ, «ανέβασε το επίπεδο και των δικών μας ερμηνειών. Είναι εξαιρετική. Και πολύ καλή φίλη. Μπορεί να παίξει μία σκηνή με μοναδικό τρόπο. Θεωρώ πως είναι η προσωποποίηση της χάρης. Μου άρεσε το γεγονός ότι ενσάρκωνε μία χορεύτρια. Της ταίριαζε, επειδή είναι αυτή που είναι, εξαιτίας της αδιαμφισβήτητης κομψότητάς και χάρης της.»

Η σχέση της Ντέιζι και του Μπέντζαμιν εξελίσσεται καθώς εκείνη καταλαβαίνει και μαθαίνει να ζει με την υπερφυσική διάσταση του χαρακτήρα του Μπέντζαμιν. Σημειώνει ο Έρικ Ροθ, «Η Κέιτ ενσαρκώνει αυτήν τη γυναίκα που πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα του ότι μεγαλώνει, ενώ ο άνθρωπος που αγαπά γίνεται όλο και πιο νέος. Πώς θα είναι η ζωή της στο μέλλον; Και από μία παρορμητική και γεμάτη πάθος χορεύτρια μεταμορφώνεται σε μία γυναίκα με μεγάλα αποθέματα εσωτερικής δύναμης.

Κανάλι: Star
Ημέρα προβολής: Παρασκευή
Ώρα προβολής: 21.45
Διάρκεια: 93 λεπτά
Ηθοποιοί: Κιτ Χάρινγκτον, Έμιλι Μπράουνινγκ, Τζάρεντ Χάρις, Κίφερ Σάδερλαντ, Κάρι-Αν Μος, Τζέσικα Λούκας