ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΚΡΑΝΑΚΗ
Εlizabeth Ι (2006) του Τομ Χούπερ Περιοχής 2, ΗΒΟ Home Video
«1579, Παλάτι του Γουάιτχολ, Λονδίνο. Η Ελισάβετ βρίσκεται στο θρόνο για είκοσι χρόνια και μέχρι σήμερα αρνείται να παντρευτεί... Χωρίς σύζυγο δεν μπορεί να υπάρξει άμεσος κληρονόμος και κατά συνέπεια υπάρχει κίνδυνος εμφυλίου πολέμου ανάμεσα σε αυτούς που συναγωνίζονται για τη διαδοχή. Η Αγγλία είναι μία μικρή και τρωτή χώρα Προτεσταντών και οι Καθολικές δυνάμεις, με ηγέτη την Ισπανία, προσμένουν να καταλάβουν τον θρόνο της αιρετικής βασίλισσας».
Δεν χρειάζεται να ξέρετε κανένα άλλο ιστορικό στοιχείο για τον τόπο και τον χρόνο όπου διαδραματίζεται η ιστορία που θα ακολουθήσει εκτός από αυτά που αναφέρονται πριν από τους τίτλους του πρώτου μέρους της εξαιρετικής τηλεοπτικής ταινίας, παραγωγής του βρετανικού Channel 4 και του αμερικανικού ΗΒΟ, βραβευμένης ήδη με εννιά βραβεία Εμι και τρεις Χρυσές Σφαίρες. Γδύνοντας με τελετουργικό τρόπο τη βασίλισσα, λίγο πριν αυτή υποβληθεί σε εξέταση για να εξακριβωθεί αν μπορεί ακόμη να κάνει παιδιά, ο σκηνοθέτης Τομ Χούπερ ξεκαθαρίζει από νωρίς πως αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι μία ταινία για τη γυναίκα που φοράει κάθε πρωί τα ρούχα της Ελισάβετ. Μία γυναίκα που θα μπορούσε να ήταν μία κανονική καθημερινή -ιδιοτρόπως ευχάριστη και ιδιοφυής - γυναίκα, αν η μοίρα της δεν της επεφύλασσε από πολύ μικρή ηλικία να φέρει το βάρος της ευθύνης του βασιλικού θρόνου της Αγγλίας.
Χωρισμένο σε δύο μέρη, το βιογραφικό δράμα του Τομ Χούπερ μοιράζεται ισόποσα ανάμεσα στους δύο μεγάλους έρωτες της Ελισάβετ, τον Κόμη του Λέστερ (σε σαιξπηρική φόρμα ο Τζέρεμι Αϊρονς) και τον κατά πολύ νεότερο της Κόμη του Εσεξ (αποκάλυψη ο νεαρός Χιου Ντάνσι), αλλά και στην οριστική της απόφαση να μην παντρευτεί και να μην κάνει ποτέ παιδιά. Στο μεταξύ, η Αγγλία βρίσκεται κάτω από τη συνεχή απειλή της Ισπανίας, ο αποκεφαλισμός της Μαρία Στιούαρτ θα αμαυρώσει τη φήμη της φιλέσπλαυχνης βασίλισσας και στο παλάτι τα σύννεφα της προδοσίας έχουν αρχίσει να ρίχνουν σκιές πάνω στις πάλαι πότε ανέμελες και ευτυχισμένες μέρες.
Θα μπορούσε κανείς να μιλάει για ώρες για το αριστοτεχνικό σενάριο και τους ανατριχιαστικούς μονολόγους, για την επιμονή στη λεπτομέρεια με την οποία απεικονίζεται η καθημερινή ζωή στο παλάτι (δεν υπάρχει ούτε μία σκηνή εσωτερικού χώρου που να μην απεικονίζει στο φόντο κάποια δραστηριότητα), για την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, για την σκηνή ενός αποκεφαλισμού που μεταφέρει αυτόματα τη βιαιότητα της εποχής, για τα εντυπωσιακά κοστούμια, για τους εξαιρετικούς δεύτερους ρόλους - προσέξτε τον Τόμπι Σέσιλ που υποδύθηκε τον Τρούμαν Καπότε στο Infamous - και τα ψηφιακά εξωτερικά σκηνικά...
Μόνο που η αρχή, η μέση, το τέλος και οποιοδήποτε μικρό και μεγάλο κομμάτι αυτού του κατορθώματος ανήκει δικαιωματικά στην Ελεν Μίρεν, στην ειρωνικά σημαντικότερη χρονιά της καριέρας της (σε συνδυασμό με την ανατριχιαστική της ερμηνεία στη Βασίλισσα του Στίβεν Φρίαρς στο ρόλο της σημερινής Ελισάβετ). Στον τρόπο με τον οποίο μεταμορφώνεται μέσα στην ίδια ακριβώς σκηνή από μία απροστάτευτη γυναίκα σε μία αδέκαστη βασίλισσα. Στον τρόπο που διατάσσει να εξαφανιστούν όλοι οι καθρέφτες από το παλάτι γιατί δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι γέρασε. Στον τρόπο με τον οποίο κρύβει τα δάκρυα που το πρωτόκολλο απαγορεύει να χυθούν. Στον τρόπο με τον οποίο διστάζει να πάρει τις «μεγάλες» αποφάσεις που την βαρύνουν αλλά τελικά είναι αυτή που θα διατάξει αποκεφαλισμούς και συμμαχίες. Στον τρόπο με τον οποίο διασχίζει τους στενούς διαδρόμους του παλατιού κουβαλώντας ολόκληρη την Ιστορία της Αγγλίας μέσα σε ένα βλέμμα, μία κίνηση του κεφαλιού, μία κραυγή ή ένα μειδίαμα. Στον τρόπο που υποδύεται μία γυναίκα που, σε αντίθεση με οποιανδήποτε άλλη, έπρεπε να βρει τον δικό της τρόπο για να επιβιώσει. Μία γυναίκα που θα αρνηθεί οποιαδήποτε σαρκική απόλαυση προκειμένου να προστατεύσει τη θέση της. Μία γυναίκα που μπορεί να έμεινε στην Ιστορία ως η πιο διάσημη βασίλισσα όλων των εποχών, αλλά θα προτιμούσε ίσως να τη θυμούνται περισσότερο για όσα στερήθηκε παρά για όσα κέρδισε για χάρη της Αγγλίας.
extras
Κομμένες σκηνές και ένα μικρό ντοκιμαντέρ για τα ψηφιακά κατασκευασμένα σκηνικά των εξωτερικών χώρων που εντυπωσιάζουν με αντιπαραβολή του πριν και του μετά. Αφού η ελληνική τηλεόραση αρνείται να ενδιαφερθεί- ή τουλάχιστον ευελπιστεί σε μία καθυστερημένη μετάδοση- απολαύστε χωρίς ενοχές μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές των τελευταίων χρόνων ...
