Οταν η Τροία έφτασε στις ελληνικές αίθουσες, η κοινή γνώμη, με πρωτοστάτες διάφορους σχετικούς ή άσχετους να μαίνονται στα τηλεοπτικά, ειδησιογραφικά παράθυρα, έσπευσε να την καταδικάσει για τις πλείστες ιστορικές ανακρίβειές της. Οταν ο Ομηρος δοκίμασε να βρει την αλήθεια πίσω από μια από τις πιο τραγικές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, τα τηλεοπτικά κοράκια έσκουξαν και πάλι, ενώ ανώνυμοι υπερασπιστές του έθνους μοίραζαν φυλλάδια στους θεατές, υβρίζοντας την προσπάθεια του σκηνοθέτη να ανακαλύψει ανθρωπιά και οικεία κίνητρα στις πράξεις ενός «αδίστακτου Αλβανού κακοποιού».

Οταν, τέλος, ο Ολιβερ Στόουν καταπιάστηκε με το πορτρέτο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το ευρύ κοινό διατυμπάνισε για μια ακόμη φορά την αγανάκτησή του για την παρουσίαση ενός από τους εμβληματικούς ήρωες της Ιστορίας του ως «υστερικής, αλαφροϊσκιωτης, αδερφής». Σε κάθε περίπτωση, οι περισσότεροι απ’ όσους εξέφραζαν γνώμη, δεν είχαν καν δει την εν λόγω ταινία. Και σε κάθε περίπτωση, η ανάγκη πρόκλησης ντόρου- τροφής για τα νούμερα της τηλεθέασης δεν επέτρεψε να ακουστούν οι άλλες, ψύχραιμες πολιτιστικά (γενικότερα) ή κινηματογραφικά (ειδικότερα) εκπαιδευμένες φωνές. Εκείνες, που γνωρίζουν ότι το σινεμά ως τέχνη δεν οφείλει να καταγράφει την Ιστορία, αλλά να τη σχολιάζει και να την ερμηνεύει, εκμεταλλευόμενο το δικαίωμα κάθε καλλιτέχνη στην ποιητική άδεια, ώστε να εκμαιεύει από τα παθήματα του παρελθόντος επίκαιρα ή διαχρονικά μαθήματα για το παρόν και το μέλλον.

Εκείνες, που δεν μπορούν παρά να ανατριχιάσουν μπροστά σ’ αυτό το -παρά τις μυθολογικές πινελιές, φαινομενικά πιστό στην Ιστορία- φασιστικό υπερθέαμα του Σνάιντερ. Που αναπλάθει τέλεια τις ατμοσφαιρικές, υποβλητικές εικόνες του κόμικ, και κάνει το πόλεμο αφορμή για εκθαμβωτικής αισθητικής πλάνα. Που δεν προσεγγίζει τους ήρωες ούτε χιλιοστό πιο βαθιά από τη καλογυμνασμένη επιφάνειά τους. Που αναδεικνύει την πολεμοχαρή γενναιότητα στο πεδίο της μάχης ως υπέρτατη αρετή, χλευάζοντας τους Αθηναίους ως δειλούς, «φιλόσοφους και παιδεραστές». Που χωρίζει ξεδιάντροπα τον πλανήτη σε ατρόμητους, καλούς δυτικούς (Σπαρτιάτες και διστακτικούς αρχικά, λοιπούς Ελληνες) και τερατόμορφους, γελοία υπεράνθρωπους ανατολικούς (Πέρσες). Που είναι... η αγαπημένη ταινία του Τζορτζ Μπους. Βάζω στοίχημα!

ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ