Η ίσως πιο υπερεκτιμημένη στιγμή στην καριέρα του Κεν Λόουτς είναι μάλλον μία από τις πιο άνευρες απεικονίσεις του ιρλανδικού εμφυλίου και της αγριότητας της βρετανικής κυριαρχίας. Σώζεται όμως από τη μονομέρεια και τη ροπή προς τον μελοδραματισμό από τη στιβαρή ματιά ενός έμπειρου πολιτικά σκηνοθέτη. Χωρίς τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών, θα συγκαταλεγόταν στις «δεύτερες» δουλειές του αριστερού Βρετανού. Με τον Φοίνικα να χορεύει στο κριθάρι του, οφείλεις να το βλέπεις και με άλλο μάτι...

extras
Χωρίς τίποτα συμπληρωματικό, μόνο για όσους δεν το πρόλαβαν στην αίθουσα και τους φανατικούς οπαδούς του πάντοτε εξαιρετικού Κίλιαν Μέρφι, που από ταινία σε ταινία μεταμορφώνεται με ταχύτητα μεγάλου ηθοποιού.