Με αφετηρία την αρχέγονη δοξασία της εκδικητικής κατάρας του αδικοχαμένου νεκρού, το σίκουελ του αμερικάνικου ριμέικ της γιαπωνέζικης επιτυχίας τρόμου Ju-On μένει στάσιμο - γεγονός αδικαιολόγητο μεν, προβλέψιμο δε, αν σκεφτούμε πως ο σκηνοθέτης γυρίζει συνέχεια παραλλαγές της ίδιας ιστορίας τα τελευταία χρόνια. Στοιχειωμένα σπίτια, τρομακτικά φαντάσματα, απόκοσμες κραυγές, φρικτά μυστικά από το παρελθόν, υποβλητική μουσική και σκοτεινή ατμόσφαιρα...

Τα απαραίτητα κλισέ του τρόμου υπάρχουν και δεν θα απογοητεύσουν τους πιστούς. Ο Σιμίζου, όπως και στο πρώτο μέρος, μας χαρίζει μία εντυπωσιακή εναρκτήρια σκηνή, προσθέτει δύο λόγια στην ιστορία για την αρχή του κακού, εξαπλώνει το μίασμα σε μαθήτριες κολεγίου και μια οικογένεια στο Σικάγο- μια άστοχη επιλογή, που εντείνει ακόμα περισσότερο το διαμελισμό της αφηγηματικής δομής και τη χωροχρονική ασάφεια. Από κει και πέρα, αρκείται σε μια παρέλαση αιφνιδιαστικών επισκέψεων από ανατριχιαστικές φιγούρες...

Β.Λ.