Στη Ζαχάρω, ένα χωριό της Πελοποννήσου, έχουν εκλείψει οι γυναίκες. Απελπισμένοι οι άντρες θα βάλουν μπροστάρη το δήμαρχο και θα φτάσουν μέχρι τη Ρωσία για να βρουν νύφη της αρεσκείας τους.

Μας τελείωσαν τα θηλυκά. Στοπ. Υποψήφιος δήμαρχος υπόσχεται να μας βρει τα κατάλληλα, πάση θυσία. Στοπ. Ψηφίστε τον! Οχι δεν είναι φάρσα. Ο τελευταίος δήμαρχος της Ζαχάρως εξελέγη επειδή προεκλογικά δεσμεύθηκε να αποκαταστήσει όλους τους εργένηδες της περιοχής του. Κι επειδή θέλει να κρατήσει το λόγο του αρχίζει να αναζητά τον καλύτερο τρόπο για να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του. Ο μικρός πληθυσμός του δήμου του δεν του επιτρέπει να ρίξει... δίχτυα εντός συνόρων. Αντίθετα, η επιμονή, η φιλοδοξία του και οι συγκυρίες θα τον οδηγήσουν πολύ μακριά, εκτός συνόρων: στη Ρωσία...

Σε μια εποχή που το ντοκιμαντέρ γνωρίζει θριαμβευτική άνθιση παγκοσμίως, αλλά στην Ελλάδα δυσκολευόμαστε να αποδεσμευτούμε από τη συνηθισμένη τηλεοπτική και... αρχαιολογική του φόρμα, ο Τσακίρης κάνει τη διαφορά. Επιλέγει ένα απίθανο και κωμικοτραγικό, αλλά πέρα για πέρα επίκαιρο ως πρόβλημα για θέμα. Αν και χρησιμοποιεί μια ευέλικτη, αναλογική κάμερα (Betacam Sp), δίνει στα πλάνα του κινηματογραφική ταυτότητα. Γιατί εκμεταλλεύεται όχι μόνο λειτουργικά, αλλά και εικαστικά το φυσικό φως.

Γιατί επιλέγει ποικίλες γωνίες λήψεις για να καδράρει κάθε φορά τους πρωταγωνιστές του, τις οποίες συνταιριάζει με ένα... τσαχπίνικο, όσο και εύγλωττο μοντάζ, καθώς ντύνει στιγμές σιωπής και βουβές εκφράσεις με λόγια που έχουν ειπωθεί άλλη στιγμή ή αντιπαραθέτει πρόσωπα με χώρους ή τοπία. Γιατί ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στο χιούμορ και τη μελαγχολία. Γιατί, τέλος, προτιμά να είναι αφαιρετικός και όχι αναλυτικός, προσφέροντας στον θεατή ένα σωρό αφορμές για κοινωνικοπολιτικές συζητήσεις που αφορούν στη σύγχρονη πραγματικότητα εντός και εκτός συνόρων... Χωρίς όμως ο ίδιος να παίρνει θέση ή να καταλήγει σε εύκολα, λαϊκίστικα και ανακουφιστικά συμπεράσματα.

ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ