Πρώτες μέρες μετά τον τραγικό θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα και το φιλμ επικεντρώνεται στο πώς η βασίλισσα Ελισάβετ διαλέγει να διαχειριστεί το πένθος της.
Υπόδειγμα ηθοποιίας και συγγραφής, η φινετσάτη Βασίλισσα αποπροσανατολίζει στο πρώτο της ημίωρο με την υπόσχεση μιας ανάλαφρης σάτιρας. Εύκολο πράγμα να αστειευτείς με τον πιο αυστηρό και αρτηριοσκληρωτικό, ίσως, θεσμό της Γηραιάς Αλβιόνας. Πόσο εύκολο όμως είναι να εξανθρωπίσεις και να προσγειώσεις στις διαστάσεις του απτού έναν χαρακτήρα ο οποίος αποτελούσε ανέκαθεν ένα παγερό σύμβολο; Μια φιγούρα για την οποία οι Sex Pistols είχαν κάποτε ισχυριστεί περίτρανα ότι δεν αποτελεί ανθρώπινο ον; Με τη βοήθεια ενός οξυδερκούς σεναρίου, ο Φρίαρς αφήνει το προσωπείο της σιδηράς οικοδέσποινας του παλατιού να υποχωρήσει για να αποκαλύψει πίσω του μια ευάλωτη γυναίκα- δέσμιο της Ιστορίας, των παραδόσεων, του πρωτοκόλλου και υποχρεωμένη να φυλακίσει τον εαυτό της στον υπερβατικό ρόλο που έχει επωμισθεί.
Σε εκείνο το σημείο επεμβαίνει θαυματουργά η Ελεν Μίρεν. Η φυσική μεταμόρφωση της στην διαρκώς συνοφρυωμένη μονάρχη είναι εντυπωσιακή. Στηριζόμενη στην τέχνη της εγκράτειας και της εκφραστικότητας, η ηθοποιός ξεπερνά, μολαταύτα, τον σκόπελο της μίμησης για να δώσει υπόσταση σε έναν χαρακτήρα που μέχρι χτες αποτελούσε ένα άψυχο κλισέ. Θυμός, θλίψη, χιούμορ, μοναξιά, υπεροψία, απόγνωση ζωγραφίζονται ανάγλυφα σε ένα βλέμμα, έναν ανεπαίσθητο μορφασμό των χειλιών, μια υποτυπώδη κίνηση του χεριού. Το σενάριο κεντά επάνω στην εξαίρετη αυτή υποκριτική, δουλεύοντας ψιλοβελονιά την κάθε της απόχρωση. Το μυστικό πίσω από την επιτυχία του φιλμ αποτελεί, ωστόσο, απόρροια δημοκρατικών διαδικασιών. Το μικρό στολίδι του Φρίαρς κατοικεί σε ένα βασίλειο όπου σκηνοθεσία, σενάριο και ερμηνεία πετυχαίνουν την ιδανική συνεργία, η εικόνα υποκλίνεται στην ισχύ των λέξεων και η μυθοπλασία καλείται να συλλάβει όσα η πραγματικότητα διάλεξε να αγνοήσει. Είναι ένα βασίλειο που λατρεύει τους υπαινιγμούς και την ειρωνεία, δίχως όμως να ξεχνάει να φανεί γενναιόδωρο στον θεατή...
ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ
