Μια γυναίκα και η 12χρονη κόρη της παλεύουν με τους δαίμονές τους, καθώς πασχίζουν να φτιάξουν τη ζωή τους σε ένα μεταπολεμικό Σεράγεβο.
Για να σκιαγραφήσει τα τραύματα του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, η Βόσνια Ζμπάνιτς επιλέγει ένα χαρακτηριστικό δείγμα της ζωής στη ρημαγμένη γειτονιά Γκρμπάβιτσα του μεταπολεμικού Σεράγεβου. Η Εσμα και η κόρη της Σάρα ζουν σχεδόν φυσιολογικά, μόνο που -πέρα από τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης- τη δική τους σχέση επιβαρύνει ένα επιπλέον μυστικό: η πραγματική ταυτότητα του πατέρα, αγνοούμενου -υποτίθεται- ήρωα πολέμου. Οταν η Σάρα αναζητά το σχετικό πιστοποιητικό προκειμένου να συμμετάσχει δωρεάν σε μια σχολική εκδρομή, την περιμένει μια σοκαριστική αποκάλυψη. Η Ζμπάνιτς την κλιμακώνει μέσα από τις παθιασμένες σχέσεις στοργής μητέρας και κόρης, διακριτικά και χωρίς περιττές εξάρσεις, με βασικό άξονα τη στιβαρή ερμηνεία της Κάρνοβιτς (η οποία ξεχωρίζει και στο Das Frulein, που απέσπασε τη Χρυσή Λεοπάρδαλη στο φεστιβάλ του Λοκάρνο).
Η ίδια η φύση της ιστορίας, που, όπως μαθαίνουμε, μοιράζονται σιωπηρά πολλές γυναίκες στη σημερινή Βοσνία, είναι από μόνη της συγκλονιστική και η σκηνοθέτις τη χρησιμοποιεί σαν μια προσπάθεια διατήρησης της μνήμης μακριά από διδακτισμούς. Ωστόσο, η βράβευση της ταινίας με την Χρυσή Αρκτο στο Βερολίνο μοιάζει υπερβολική η κριτική επιτροπή ενήργησε, ως είθισται συχνά πλέον στα διεθνή φεστιβάλ, με κεκτημένη πολιτική ταχύτητα...
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΣΑΒΟΣ
