Στο τυραννικό συναίσθημα της ερωτικής ζήλιας και τη μοναξιά της αποκομμένης από το προσφιλές της περιβάλλον ύπαρξης αφιερώνει ο Γιάννης Ξανθόπουλος την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, χειριζόμενος με απόλυτη άνεση την κάμερα, τους χώρους και τους χαρακτήρες του.

Η μαύρη κωμωδία και το μεταφυσικό στοιχείο προκαταλαμβάνουν για μια σάτιρα ηθών που χτίζεται γύρω από τον πρωταγωνιστή της - έναν ερωτευμένο αλλά αθεράπευτα κτητικό αντιήρωα, που, ακόμη και μετά θάνατον, στοιχειώνει την καθημερινότητα της αγαπημένης του προκειμένου αυτή να μην ερωτευτεί άλλον. Ιδανικός για να ενσαρκώσει έναν στην ουσία τραγικοκωμικό ρόλο είναι ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, που πείθει ως φάντασμα υποβοηθούμενος στο μέγιστο από τα προσεγμένα ειδικά εφέ. Στοιχεία που συνιστούν ένα εμπορικό φιλμ το οποίο σου δίνει την πολυτέλεια να παραβλέψεις τα όποια κλισέ (η πενθούσα αρραβωνιαστικιά που βλέπει στο βίντεο τις μαγνητοσκοπημένες ευτυχισμένες στιγμές τις οποίες έζησε κάποτε με τον μακαρίτη ή η γιαγιά της οικογένειας, που νιώθει την παρουσία του πνεύματος του εγγονού της και επιστρατεύεται για να δώσει λίγο greek χιούμορ και ώθηση στην αφήγηση) και τις αδυναμίες του (αυτοεπαναλαμβάνεται επικίνδυνα το παιχνίδι της πολιορκίας της ζωντανής Αλίκης από τον νεκρό Τάσο).

ΑΝΤΑ ΔΑΛΙΑΚΑ