Βασισμένοι σε έργο του κουκλοθεάτρου Μπουνράκου, οι Σταυρωμένοι Εραστές εξελίσσονται για το μεγαλύτερο μέρος τους στον δαιδαλώδη χώρο ενός εργαστηρίου κατασκευής περγαμηνών. Μια σειρά παρεξηγήσεων θα στιγματίσει ως εραστές την Οσάν, σύζυγο του ιδιοκτήτη, και τον Μοέι, έναν από τους υπαλλήλους αναγκάζοντάς τους να τραπούν σε φυγή.

Αυτή η τόσο απλή ερωτική ιστορία παίρνει στα χέρια του Μιζογκούτσι τις διαστάσεις ανταρσίας ενάντια στη δυσκαμψία μιας κλειστής κοινωνίας και απέναντι σε ό,τι ξεπερνά την επιβεβλημένη δημόσια συμπεριφορά, καταδεικνύοντας την καταπίεση της φεουδαρχικής Ιαπωνίας μέσα από ένα σύμπλεγμα αντικρουόμενων συναισθημάτων καθήκοντος, πίστης και υποκρισίας. Ο έρωτας έρχεται σαν επισφράγισμα μιας αναπόφευκτης μοίρας, μοναδική έξοδος διαφυγής από ένα αυστηρά διακανονισμένο περιβάλλον.

Η διατήρηση της δομής του κλειστού χώρου προδίδει τις θεατρικές καταβολές του πρωτότυπου υλικού, κάνει όμως ακόμη πιο έντονη την αντίθεση από τη στιγμή της φυγής των δύο κατατρεγμένων στην ομιχλώδη ύπαιθρο. Στην σκηνή όπου οι δύο εραστές, ενώ διασχίζουν μια λίμνη, καθορίζουν με την απόφασή τους το τραγικό φινάλε, η ταινία απογειώνεται με έναν λυρισμό μεταφυσικών σχεδόν αποχρώσεων. Μέσα σε μια μικρή βάρκα, οι δυο τους θα γευτούν μια προσωρινή αλλά ανεκτίμητη αίσθηση ελευθερίας, την οποία ούτε ο κοινωνικός εξοστρακισμός ούτε η σκληρή τιμωρία που τους περιμένει θα μπορέσει ποτέ να τους αφαιρέσει. Ακόμη και χωρίς την εφαρμογή των απάνθρωπων μεσαιωνικών νόμων, η επιστροφή στην προηγούμενη καθημερινότητα θα ήταν απλώς ανέφικτη.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΣΑΒΟΣ