Σε πιάνει μια συγκίνηση να ακούς κομμάτια όπως το «Ιm Εighteen» ή το «Welcome To My Νightmare» και να διαπιστώνεις ότι ηχούν το ίδιο κοφτερά και επείγοντα, τριάντα χρόνια από τότε που γράφτηκαν. Αυτό είναι όμως το μυστικό πίσω από τη μουσική και την περσόνα της διασημότερης Αλίκης που περιπλανήθηκε ποτέ στη χώρα του ροκ. Και επιδεικνύεται θαυμάσια στην περσινή συναυλία που έδωσε ο Alice Cooper στο Montreux Jazz Festival της Ελβετίας. Χωρίς τις freak show φαντασμαγορίες του παρελθόντος (όχι πως λείπει ο ζουρλομανδύας- σήμα κατατεθέν ή ο παραδοσιακός αποκεφαλισμός του τραγουδιστή σε γκιλοτίνα), ο Κούπερ επικεντρώνεται στην εκτέλεση και την ερμηνεία των (κλασικών) κομματιών του, χαρίζοντας μια ζωηρή μπάντα και μια φωνή (αιφνίδια) εντυπωσιακότερη από ποτέ. Λ.Κ.