Στα μέσα της δεκαετίας του 80, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, μετά την παραγωγή της αποτυχημένης κινηματογραφικής εκδοχής του «Τwilight Ζone», επιχείρησε να αναβιώσει και τηλεοπτικά τη σειρά στο CBS, αλλά το κανάλι αρνήθηκε. Αντ αυτού προχώρησε σε ένα εναλλακτικό φόρο τιμής στην φιλοσοφία του Ρoντ Σέρλινγκ. Αντλώντας έμπνευση από τις ιστορίες φαντασίας που δημοσιεύονταν στο περιοδικό Amazing Stories, ο Σπίλμπεργκ δημιούργησε μια σειρά που θα κρατούσε δυο χρόνια και 45 επεισόδια. Εχει ενδιαφέρον πως το CBS αναβίωσε τελικά την σειρά «Τwilight Ζone» και ανταγωνιζόταν το «Αmazing Stories». Επεισόδια του τελευταίου υπέγραψαν σκηνοθέτες όπως Ρόμπερτ Ζεμέκις, Μάρτιν Σκορσέζε, Τζο Ντάντε, Φιλ Τζοάνου, Πολ Μπαρτέλ, Κλιντ Ιστγουντ και φυσικά ο ίδιος ο Σπίλμπεργκ, που συχνά είχε τον έλεγχο των σεναρίων (εκεί οφείλονται τα άφθονα κλισέ της πρώτης σεζόν), μέχρι που ανέλαβε ο βετεράνος συγγραφέας Ρίτσαρντ Μάθεσον. Ξεχωρίζουν η ιστορία εμμονής ενός ανθρώπου με μια κούκλα στο «Τhe Doll», το «Μummy Daddy», με έναν ηθοποιό που υποδύεται μια μούμια σε ένα θρίλερ, το «Fine Τuning» με την άφιξη εξωγήινων στο Χόλιγουντ, το «Remote Control Μan» όπου ένας άντρας ζωντανεύει τις εικόνες της τηλεόρασης, το «Τhe Μission» με τον Κέβιν Κόστνερ πιλότο σε βομβαρδιστικό αεροπλάνο, το «Vanessa In The Garden» με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ ζωγράφο που κρατάει ζωντανή την γυναίκα του μέσα από πίνακες, το «Secret Cinema», όπου μια νεαρή γυναίκα υποψιάζεται πως ο άντρας της και η μητέρα της κινηματογραφούν κρυφά την ζωή της και το «Μirror Μirror», όπου ο Σκορσέζε σκηνοθετεί τον εφιάλτη που αντικρίζει στον καθρέφτη ένας συγγραφέας βιβλίων τρόμου. Ολες οι «απίθανες ιστορίες» ήταν εντυπωσιακές αλλά συχνά άτολμες. Το επίπεδο σκηνοθεσίας όμως ήταν ανώτερο από οποιοδήποτε τηλεοπτικό προϊόν της εποχής και (φυσικά) τα οπτικά εφέ ήταν πάντοτε άρτια, με αποτέλεσμα η σειρά να παραμένει ενδιαφέρουσα δύο δεκαετίες μετά τη δημιουργία της. Α.Κ.