Μετά την κατά λάθος εισβολή του σε μια αίθουσα οντισιόν, ο Χάρι, κυνηγημένος μικροκακοποιός, κερδίζει το εισιτήριο για το Χόλιγουντ και μια πιθανή θέση στο κινηματογραφικό στερέωμα. Εκεί, για να προετοιμαστεί για τον ρόλο του, θα πρέπει να συνεργαστεί με έναν γκέι ιδιωτικό ντετέκτιβ στην έρευνα γύρω από μια πραγματική υπόθεση φόνου, στην οποία εμπλέκεται συμπτωματικά μία παθιασμένη με τα αστυνομικά μυθιστορήματα φαν, της οποίας η αδελφή αγνοείται... Το να βάλεις σε λέξεις τη σκηνοθετική και σεναριακή υστερία που επικρατεί σ' αυτή την ταινία είναι σαν να προσπαθείς να πείσεις τον Τζόελ Σίλβερ, παραγωγό του φιλμ, να γίνει μανάβης.

Μετά από μια 20ετία σεναριογραφίας στην ελαφρολαϊκή περιπέτεια, ο Σέιν -Φoνικo oπλo- Μπλακ αποπειράται να επαναπραγματευτεί το είδος που υπηρέτησε, μαζί και τους κώδικες του φιλμ νουάρ, με όρους παρωδίας. Ιδέες έχει (το αρχικό μοτίβο, ο γκέι ντετέκτιβ), το ίδιο και γνώση (το Λος Αντζελες των ψωνισμένων), όχι όμως τη σύνεση ούτε και την υπομονή να φτιάξει μια σάτιρα συμμαζεμένη, όπως για παράδειγμα τον Ντετέκτιβ Της Πεντάρας ή το Οι Νεκρoί Δεν Φoρoύν Πλερέζες. Το φιλμ του δεν είναι παρά μια παραληρηματική συρραφή από εξυπνάδες και one liners, που μάλιστα καβαλάνε συχνά επιδεικτικά το ένα το άλλο, περιφρονώντας θαρρείς την κοινή αντίληψη. Ρ.Ε.