Παραμορφωτικός καθρέφτης απέναντι σε οτιδήποτε θεωρείται αστραφτερό και αθώο στο Χόλιγουντ, παραβολή πάνω στο τίμημα της επιτυχίας, αστυνομική ιστορία, μείγμα πραγματικών γεγονότων και καθαρής μυθοπλασίας, το πολλά υποσχόμενο φιλμ φιλοδοξεί να προσφέρει τις απαντήσεις. Ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση θέλει να δώσει στην αρχή. Ο σκηνοθέτης Αλεν Κούλτερ δομεί την ταινία του πάνω στη λογική ενός νουάρ μυστηρίου που αναμένεται να βρει λύση, αφού έχει προηγουμένως σκιαγραφήσει με τα πιο μελανά χρώματα την απατηλά λαμπρή βιομηχανία του θεάματος. Οδηγός σε μια πεσιμιστική περιπλάνηση στο πίσω μέρος των εικόνων, ο Αντριεν Μπρόντι υποδύεται έναν ιδιωτικό ερευνητή στα χνάρια του πολανσκικού ήρωα της «Τσάιναταουν», ο οποίος θα δει τον κυνισμό του να κάμπτεται μπροστά σε έναν ευρύτερο μηχανισμό που αποδεικνύεται ιδιαιτέρως νοσηρός και τον ξεπερνά.

Δυστυχώς, όμως, το «Ηollywoodland» αποδεικνύει σύντομα ότι δεν είναι «Τσάιναταουν». Τηρεί τη λογική του σασπένς και του σεναριακού αινίγματος μέχρι λίγο πριν το τέλος, όταν προδίδεται οικτρά από το γεγονός ότι δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να υποστηρίξει την (αυθαίρετη) αστυνομική εικασία πάνω στην οποία στηρίζεται. Το ζήτημα που προκύπτει από ένα σημείο και μετά δεν είναι εάν δολοφονήθηκε τελικά ο Τζορτζ Ριβς, αλλά το αν θα το μάθουμε βλέποντας αυτή την ταινία. Και η αλήθεια είναι πως δεν θα το μάθουμε.

Τι απομένει, λοιπόν από το άνισο «Ηollywoodland»; Μια εξαιρετική αίσθηση της εποχής, όπως αναβιώνει κυρίως μέσα από την πιστή ανασύσταση ή τα διαλογικά μέρη που ανταλλάσσουν οι χαρακτήρες, ένας σχηματικός αλλά καλοδεχούμενος στοχασμός πάνω στη σκοτεινή πλευρά του θεάματος και τρεις καλές ερμηνείες. Τα υπόλοιπα παραμένουν απλές εικασίες...

ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ