Για το μόνο πράγμα που μπορείς να κατηγορήσεις την καινούργια «πλάκα» των Ράιτ και Πεγκ μετά το ξεκαρδιστικό «Shaun Of The Dead» του 2004 είναι ότι δεν είναι τόσο αστεία όσο εκείνο. Δηλαδή δεν γελάς και τα 121 λεπτά που διαρκεί, αλλά περίπου τα 100! Ας μην γελιόμαστε. Μπορεί το δίδυμο των Ράιτ και Πεγκ να έπιασαν την καλή, βλέποντας τις μετοχές τους να ανεβαίνουν επικίνδυνα στο αμερικανικό box office, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να τους στερήσει ακριβώς αυτό που τους έκανε (τόσο) διάσημους: ένα φλέγμα στα όρια των καλύτερων στιγμών της βρετανικής κωμωδίας και μία διάθεση παρωδίας που όμως καταφέρνει στην πραγματικότητα να δημιουργεί καινούργια κινηματογραφικά είδη.

Και αν το «Shaun Of The Dead» ήταν μία ρομαντική κομεντί με ζόμπι, τότε αυτή η παρωδία των αστυνομικών περιπετειών, που το Χόλιγουντ παράγει κατά κόρον, είναι μάλλον κάτι σαν μία υπαρξιστική κωμωδία δράσης. Εντάξει που θα μπορούσε να είναι αμερικανική. Αλλά που ταυτόχρονα θυμίζει τι ακριβώς θα μπορούσε να συμβεί αν ο Μπένι Χιλ συναντούσε τον Mr. Bean και οι αδερφοί Φαρέλι λίγη αξιοπρέπεια. Με σύσσωμη τη βρετανική αφρόκρεμα της υποκριτικής σε cameo και αστεία που αναζητούν κάτι περισσότερο από καλή δουλειά του υποτιτλιστή, να μία καλή ιδέα κόντρα στα αμερικανικά και ολοένα και πιο της σειράς spoofs που σαρώνουν στα ταμεία.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ