O έρωτας του Τζόνι Κας και της Τζουν Κάρτερ γίνεται σανίδα σωτηρίας και πηγή έμπνευσης για τον θρύλο της μουσικής.

Επικίνδυνη αποστολή η κινηματογραφική βιογραφία. Οι περισσότεροι, στην προσπάθεια να μείνουν πιστοί στα γεγονότα ζωής του ήρωά τους, αδυνατούν να συλλάβουν το πνεύμα, το χαρακτήρα ή τα δημιουργικά του κίνητρα. Φτιάχνουν ακαδημαϊκά φιλμ - αγιογραφίες που θέλουν να τα πουν όλα, αλλά τελικά δεν λένε τίποτα (Ray). Αντίθετα, οι λιγοστοί τολμηροί που ρίχνουν φως σε μια μόνο πτυχή ή περίοδο ύπαρξης του πρωταγωνιστή τους, τα καταφέρνουν σαφώς καλύτερα (κορυφαίο του είδους το Αμαντέους του Μίλος Φόρμαν).

Προσεγγίζοντας τον θρυλικό «Αντρα Με Τα Μαύρα», ο Μάνγκολντ ακολουθεί τη μέση οδό- ανάμεσα στα παραπάνω άκρα. Η απόφαση να επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στη ταραχώδη σχέση του Κας με τη συναδέλφό του Κάρτερ εξανθρωπίζει καταλυτικά τους χαρακτήρες του δράματός του. Ολοι τους έχουν βιώσει ή βιώνουν κάποιας μορφής απώλεια, εκφράζουν τον πόνο με διαφορετικό ο καθένας τρόπο και αναζητούν λυσσαλέα την αποδοχή. Η φήμη, ως υποκατάστατο, τους παραπλανεί. Μόνο αν έχουν τη τύχη να συναντήσουν την αληθινή αγάπη και την αναγνωρίσουν ίσως σωθούν... Ερμηνευμένοι από τον ορμητικά σκοτεινό Φίνιξ, που ακροβατεί διαρκώς ανάμεσα στο πληγωμένο παιδί και τον ανεκπλήρωτο άντρα και την απρόσκοπτα φωτεινή Γουίδερσπουν, που αποπνέει ευφυϊα, αλλά και βουβή μελαγχολία, ο Τζόνι και η Τζουν, ευαίσθητοι όσο λίγοι, αλλά ατελείς όσο όλοι, ζουν ανάμεσά μας. Κι αυτό είναι αρκετό για όσους πεθύμησαν μια -τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο- καλοφτιαγμένη ερωτική ιστορία που να αναπνέει στον πραγματικό κόσμο, αλλά μάλλον θα απογοητεύσει όσους επιθυμούσαν μια εμπνευσμένη ανάλυση του μουσικού φαινομένου που άκουγε στο όνομα Τζόνι Κας.

ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ