Τέσσερις φίλοι οργανώνουν το γάμο του μοναδικού εργένη της παρέας ώστε να ανακαινίσουν ανέξοδα το διαμέρισμά του- το μοναδικό τους καταφύγιο...

Αντρες που αρνούνται να ωριμάσουν, τακτικοί δραπέτες της συμβιβασμένης μητριαρχικής τους καθημερινότητας, δράστες των πιο απελευθερωτικών παλιμπαιδισμών, χρήστες ενός αυθάδικου λόγου που δεν μπορούν να εκφέρουν πουθενά αλλού παρά με τη συντροφιά τους. Το εύρημα της «λίστας γάμου» γίνεται το όχημα για να εξωραϊσουν την αποκλειστική τους «κρυψώνα» και να τους προσγειώσει η ταινία στον πραγματικό χρόνο, να τους προικίσει με λίγη σοβαρότητα, έως και να τους υποδείξει την αναγκαιότητα του έτερου ημίσεoς. Εντάξει, λοιπόν, στη χαριτωμένη ιδέα της λίστας γάμου, έστω και με τον διδακτισμό στον οποίο με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί. Με τη λίστα κλισέ, όμως, τι γίνεται; Γιατί μόνιμα να μαντεύουμε τι περίπου θα πουν και θα κάνουν τούτοι οι εντιμότατοι φίλοι της Αθήνας του 2005; Ισως επειδή ούτε τη διαβολεμένη σπίθα του Νιλ - « Ενα Παράξενο Ζευγάρι» - Σάιμον συναγωνίζεσαι εύκολα, ούτε και την εγρήγορση, την «κακία», μαζί και την τρυφερότητα του Ντίνο Ρίζι. Απρόσωπη και ανιαρή παρά τη μικρή της διάρκεια, η ταινία του Παναγιώτη Πορτοκαλάκη δε σου αφήνει τίποτα στη μνήμη, εκτός ίσως από την μίνιμαλ μουσική του Μάριου Στρόφαλη- εύστοχο αντίβαρο στις υπερβολές της μπαλαφάρας.

ΡΟΜΠΥ ΕΚΣΙΕΛ