Κάτι μας προδιαθέτει το ντοκιμαντέρ αυτό για το τι είδος κρασιού θα επιλέξουμε να πιούμε το βράδυ, κάτι μας μαθαίνει για την ξεχωριστή κουλτούρα και τις ιδιομορφίες των διάφορων οινοπαραγωγικών περιοχών του πλανήτη, κάτι μας τσιγκλάει, κατ επέκταση, και για τους κινδύνους της υπό εξέλιξη οικονομικής και ποιοτικής ομογενοποίησης του κρασιού μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Αν μονάχα ο Νόσιτερ ήταν περισσότερο διαλεκτικός και εμφανιζόταν λιγότερο ως ενάγων, τότε το φιλμ θα είχε μια πιο γνήσια κινηματογραφική αξία.
Ρ.Ε.