Θα αρκούσε το σενάριο και η σκηνοθεσία του Μπίλι Γουάιλντερ («Μερικοί Το Προτιμούν Καυτό») για να είναι κανείς σίγουρος πως κάποτε υπήρχε ένας άνθρωπος που μπορούσε να γράψει κάτι τόσο ρομαντικά αντι-ρομαντικό και πως ο ίδιος μπορούσε να το ενορχηστρώσει σε ένα αριστουργηματικό πανδαιμόνιο μελοδραματικής και όμως καυστικής ευφυΐας.

Και αν χρειαζόταν κάτι παραπάνω από αυτό, θα μπορούσε να το βρει κανείς στο ερμηνευτικό κρεσέντο του Τζακ Λέμον και της Σίρλεϊ ΜακΛέιν: ειδικά εδώ και ειδικά μαζί αποθεώνουν κάθε πιθανή έννοια του «αταίριαστου ζευγαριού», ενδίδοντας οριστικά στον παραλογισμό και το ατακαριστό ρεσιτάλ. Και αν έπρεπε οπωσδήποτε να προστεθεί και κάτι ακόμα, αυτό θα ήταν τα χρόνια που πέρασαν πάνω από τη πιο διάσημη «γκαρσονιέρα» του σινεμά χωρίς να της κλέψουν ίχνος ακρίβειας και ευαισθησίας.