Ο ιταλικός τρόμος πήρε στα 80s το δρόμο του εύκολου εντυπωσιασμού, ωστόσο το Zeder μοιράζεται περισσότερα με το προγενέστερο ρεύμα των giallo και λιγότερα με τα πανηγύρια ωμής σάρκας του Λούτσιο Φούλτσι, επειδή ο Αβάτι επιλέγει να χτίσει μια ατμόσφαιρα μυστηρίου κρατώντας σχεδόν αθέατους τους νεκροζώντανους ήρωές του. Αν και το πεσιμιστικό φινάλε δεν αποζημιώνει απόλυτα για την αναμονή που δημιουργεί το πολύπλοκο σενάριο, η ταινία προσφέρει στο ενδιάμεσο αρκετές ανατριχίλες.

Θ.Π.