Αξιοποιώντας μια σεναριακή διαδρομή εναλλάξ υποσχόμενη και απογοητευτική, τα Εκατομμύρια σε αφήνουν με αντιφατικές εντυπώσεις. Ιδού λοιπόν μια μηδενιστική βόλτα γύρω από την απουσία της αξίας των χρημάτων (η «μεγάλη ιδέα» της ταινίας, που θυμίζει ότι τα λεφτά μετράνε μόνο, όταν δεν τα θέλεις για τον εαυτό σου). Η ιστορία βρίθει από μικρές εκπλήξεις, χωρίς όμως ποτέ να σε συνεπαίρνει- παρά τη βοήθεια της γυαλιστερής, ρυθμικής κι ευφάνταστης σκηνοθεσίας. Σε αρκετά σημεία, το αόριστο hip cool των εικόνων απλώς σκεπάζει το έλλειμμα πειστικότητας ενός σεναρίου δοσμένου σε στιγμιότυπα. Η υπερβατική ματιά τούτου του συναισθηματικού παραμυθιού τότε θαμπώνει, ενώ η υποψία μιας μάλλον αφελούς νεοχριστιανικής παραβολής αμβλύνει κι άλλο την εικόνα. Τι απομένει; Μια ταινία μετέωρη όσο και η καριέρα του φιλόδοξου εικονογράφου της.

Γ.Δ.