Μαθαίνοντας για το θάνατο της από καιρό αποξενωμένης μητέρας της, η 18χρονη Πέρσι Γουίλ αποφασίζει να επιστρέψει στο πατρικό της στην Νέα Ορλεάνη για να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί. Φτάνοντας, όμως, στην πόλη, πρόκειται να διαπιστώσει με έκπληξη πως έχει δύο... συγκληρονόμους: τον αλκοολικό πρώην καθηγητή κολεγίου και για χρόνια εραστή της εκλιπούσας Μπόμπι Λονγκ, και τον φίλο, προστατευόμενο και συμπότη του, Λόσον. Κι ενώ η Πέρσι θα προσπαθήσει αρχικά να τους ξεφορτωθεί, καταφεύγοντας ακόμη και σ' έναν πόλεμο νεύρων, ενδίδει βαθμιαία στη συντροφιά τους, τη μποέμικη ζωή και τις ιστορίες που έχουν να αφηγηθούν...

Γραφικός ο Νότος που επιχειρεί να μικρογραφήσει η Σέινι Γκέιμπελ, με βάση ένα μυθιστόρημα του Εβερετ Καπς, καθότι αποδεικνύεται πλούσιος σε σοφίες από παραιτημένους μέθυσους λόγιους, βγαλμένους θαρρείς κατευθείαν από αντίστοιχα έργα της κλασικής αμερικανικής λογοτεχνίας (το tagline «Η καρδιά είναι ένας μοναχικός κυνηγός», τίτλος βιβλίου του Κάρσον Μακ Κάλερς, μιλά εξάλλου από μόνο του). Κουραστικοί και οι ρυθμοί της αφήγησης, ιδίως στο δεύτερο μέρος του φιλμ, εκείνο που αναλώνεται στους συναισθηματικούς απολογισμούς, οι οποίοι τελικά θα κορυφωθούν σ' ένα μάλλον ασύμβατο με τη γενική μουντάδα του στόρι μελοδραματικό φινάλε. Ευτυχώς, ο έλεγχος πάνω στην πρόζα δεν αφήνει το φιλμ στο έλεος των προφανών εφευρημάτων του και στη μοίρα της απόλυτης αδιαφορίας: η Σκάρλετ Γιόχανσον, ευάλωτη μέσα στην ψυχρή της ομορφιά, ξεστομίζει με εκπληκτική φυσικότητα κάθε της ατάκα, η αληθινή, ωστόσο, ατραξιόν της ταινίας είναι ο ιδανικά ασουλούπωτος, ληθαργικός Τζον Τραβόλτα, στην καλύτερή του, πιστεύουμε, ερμηνεία μετά το Πιάστε Τον Κoντό. Για να μπορέσουν, όμως, οι παρουσίες των δυο γνωστών πρωταγωνιστών να παρασύρουν τον θεατή στην ιστορία της ταινίας της Γκέιμπελ, θα χρειάζονταν και την υποστήριξη ενός πιο ταλαντούχου ή τουλάχιστον πιο έμπειρου σκηνοθέτη...