Richard Hawley - Lady's Bridge (Mute, 2007)

Καταργώ αυθαίρετα το concept αυτής της πρότασης με ένα άλμπουμ που δεν ανταποκρίνεται στις υποσχέσεις που αφήνει το ερώτημα της επικεφαλίδας μας, αλλά είναι τόσο αναθεματισμένα καλό που θα ήταν αμαρτία να το αφήσουμε να περάσει ασχολίαστο. Ο Ρίτσαρντ Χόλεϊ έπαιζε κιθάρα στους Pulp, πέρασε και από τους Longpigs, συνεργάστηκε με τη Νάνσι Σινάτρα και του αρέσει να ακούει «μουσικούς που δεν ζουν πια». Φανταστείτε τον Κρις Αιζακ να διασκευάζει Ρόι Ορμπισον καλύτερα από ό,τι έχει διασκευάσει ήδη ο μεν το δε. Διότι ο Ρίτσαρντ Χόλεϊ είναι α) φοβερός συνθέτης, β) καταπληκτικός τραγουδιστής, γ) ταλαντούχος ενορχηστρωτής με αδυναμία στα έγχορδα και αποστροφή στους υπολογιστές. Και το «Ladys Βridge» είναι το πέμπτο άλμπουμ μίας ήδη πλούσιας καριέρας...