To 1964 γεννήθηκαν, φαντάζομαι, χιλιάδες Ινδοί στη Μεγάλη Βρετανία. Οι περισσότεροι από αυτούς μεγάλωσαν σε μία χώρα που ήθελαν να νιώσουν δεύτερη πατρίδα τους, αλλά πολλοί Σάξονες συμπολίτες τους είχαν διαφορετική γνώμη: όπως τα μέλη του Εθνικού Μετώπου που ξυλοκόπησαν, λίγα χρόνια αργότερα, τον νεαρό μαθητή Νίτιν Σόνεϊ. Ο μικρός δεν πτοήθηκε... Σπούδασε πιάνο, φλαμένκο κιθάρα, σιτάρ και ινδικά κρουστά. Παράτησε τη Νομική και, κατόπιν προτροπής του φίλου του και άσιντ τζαζ πρωτοπόρου, Τζέιμς Τέιλορ, έφτιαξε το πρώτο του συγκρότημα, τους Jazztones. Ηταν όμως η γνωριμία του με τον Τάλβιν Σινγκ, έναν συμπατριώτη του, που είχε τολμήσει πρώτος να συνδυάσει την ινδική παραδοσιακή μουσική με την έκρηξη της χορευτικής μουσικής στα 90s, αυτή που τον έκανε να γυρίσει σελίδα και να ακολουθήσει προσωπική καριέρα, η οποία μέχρι σήμερα μετρά επτά άλμπουμ (με κορυφαία τα «Βeyond Sking» και «Ρrophesy»), ενώ παράλληλα τον έχει βρει να υπογράφει τη μουσική επένδυση ταινιών, τηλεοπτικών εκπομπών, μέχρι και ηλεκτρονικών παιχνιδιών!

Το «Τhe Νamesake» της Μίρα Νάιρ δεν είναι η καλύτερη δουλειά του Σόνεϊ. Είναι όμως ένα πολιτιστικός θρίαμβος, καθώς μία ταινία με υψηλό προϋπολογισμό, πρωταγωνιστή τον γνωστό από αμερικανικές κολεγιακές ταινίες Καλ Πεν, βασισμένη σε μπεστ σέλερ νουβέλα της 40χρονης Τζούμπα Λαχίρι, σκηνοθετημένη από μία δυναμική γυναίκα που γεννήθηκε στο Δελχί αλλά σπούδασε στο Χάρβαρντ και πολύ πρόσφατα αρνήθηκε να σκηνοθετήσει την πέμπτη συνέχεια του Χάρι Πότερ, έρχεται να ενοχλήσει όσους αρνούνται τα πολυφυλετικά κράτη και τις πόλεις-χωνευτήρια διαφορετικών αντιλήψεων, τεχνών και απόψεων.

Ο Νίτιν Σόνεϊ διάλεξε τη φωνή της Σουσίλα Ραμάν για να διασκευάσει ένα δημοφιλέστατο ερωτικό τραγούδι από την Ινδία των 70s - μια τραγουδίστρια που, καθόλου τυχαία, έχει συνεργαστεί και με το δικό μας Μάνο Αχαλινωτόπουλο... Ο τελευταίος άνθρωπος που μου έχει μιλήσει για τον Σόνεϊ ζει μόνιμα στο Βόλο αλλά εδώ και δυο μήνες βρίσκεται στο Ιράν, όπου και κάνει διακοπές διαρκείας. Αυτό θα μπορούσε να είναι και το σάουντρακ της δικής του περιπέτειας.

ΣΠΗΛΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ