Από τον Σπήλιο Λαμπρόπουλο

«Καλύτερη κωμωδία της χρονιάς»: ίσως ο πιο μετριοπαθής χαρακτηρισμός που έχω ακούσει για την ταινία «Με Την Πρώτη» (το «κωμωδία» ενίοτε αντικαθιστάται από το «ταινία» και το «χρονιά» από το «δεκαετία»). Και όμως, το σάουντρακ αυτού του ευφυώς ξεκαρδιστικού φιλμ δεν το υπογράφει ούτε η Σέριλ Κρόου, ούτε η Κέι ντι Λάνγκ, ούτε οι Sum 41, ούτε ο Χάρι Γκρέξον Γουίλιαμς, αλλά οι κύριοι Τζο Χένρι και Λούντον Γουέινραιτ, ο τρίτος. Με έναν ισοπεδωτικό αφορισμό θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι ο πρώτος είναι πιο γνωστός ως κουνιάδος της Μαντόνα και ο δεύτερος ως πατέρας του Ρούφους Γουέινραιτ.

Κι όμως, έχουν και οι δυο τους πολλές εντυπωσιακές σελίδες στο βιογραφικό τους, ο Χένρι, ως παραγωγός, μεταξύ άλλων, του Σόλομον Μπερκ και ο Γουέινραιτ ως φολκ/ροκ τροβαδούρος με τριακονταετή καριέρα: το «Strange Weirdos» είναι το 21ο άλμπουμ του τελευταίου και, αν το φανταστείτε χωρίς φωνητικά και στίχους... voila το σάουντρακ του «Κnocked Up». Γιατί όμως να στερήσετε από τον εαυτό σας τη στιχουργική δεινότητα του Γουέινραιτ, ο οποίος ξέρει πότε να ρίχνει πικρή χολή στη χαρμολύπη του, πότε να κάνει χιούμορ με τις αδυναμίες του, πότε να επιστρατεύει τον κυνισμό του για να επιβιώσει και πότε να αφήνει μερικές αχτίνες αισιοδοξίας να φωτίζουν τον κόσμο του.

Προσθέστε τα ονόματα των guest stars, Ρίτσαρντ Τόμσον (θρύλος της βρετανικής φολκ) και Βαν Ντάικ Παρκς (ένας από τους πιο ευφάνταστους ενορχηστρωτές των τελευταίων 35 ετών), ξεχάστε τα τραγούδια των Fratellis, Λίλι Αλεν, Ντάμιαν Μάρλεϊ, Mika, Τζούνιορ Μάρβιν, Bright Eyes, B-52s, Sublime, που ίσως προσέξατε κατά τη διάρκεια της προβολής και απολαύστε ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ με 14 απέριττα τραγούδια. Ενα άλμπουμ που θα μπορούσε να είχε ηχογραφηθεί και 20 χρόνια πριν. Ενα άλμπουμ, που παρά την απλότητά του, ή ίσως ακριβώς λόγω αυτής, θα ακούγεται άνετα και σε 20 χρόνια από σήμερα...