Ο ανεξίτηλος μύθος του Ορφέα και της Ευρυδίκης όπως τον εμπνεύστηκε ο Κοκτό: σαν ένα ποιητικό παραλήρημα που ακροβατεί ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο με την ίδια βασανιστική επιμονή που ένας δημιουργός βυθίζεται ολοκληρωτικά στο δημιούργημα του πριν αποδράσει ξανά -άδειος - στην πραγματικότητα. Αν υπάρχει έστω και ένα άλλοθι για την ύπαρξη ενός κινηματογράφου που υφίσταται πρωτίστως ως τέχνη και δευτερευόντως ως αφήγηση, ο «Ορφέας» αντέχει ακόμη και σήμερα από την αιωνιότητα... μέχρι και την άλλη ζωή. Μ.Κ.