Αγαπημενη Θεια Λουκια, ολες οι συμβουλες που δινεις εδω μεσα τις θεωρω πολυ σημαντικες, τα συγχαρητηρια μου! Γιαυτο πηρα και εγω την αποφαση να σ πω το προβλημα μου, σε ικετευωω βοηθησε με και μενα. Ειμαι 23 ετων και ειμαι ακομη παρθενα. Ειμαι μια πολυ δυνατη προσωπικοτητα και αρκετα εμφανισιμη, αλλα το προτυπο που υπηρχε παντα μεσα στην οικογενεια μου και μαλλον αυτο πηρα και εγω, ηταν οτι δεν πρεπει να υπαρχουν σεξουαλικες σχεσεις αν δεν υπαρχει μια σοβαρη σχεση. Γνωριζω συνεχεια αντρες, ηθελα πολλες φορες να ολοκληρωσω αλλα ο φοβος μ για το σεξ δεν μ αφηνε. Τωρα νιωθω ετοιμη για να ολοκληρωσω, αλλα ντρεπομαι να πω σε καποιον οτι ειμαι παρθενα και δεν ξερω τι να κανω. Νομιζω οτι θα ξενερωσει και θα αλλαξει εντελως γνωμη για μενα, γιατι πιστευω πως αλλο ειμαι και αλλο φαινομαι... Δεν ειναι ο χαρακτηρας μ τετοιος, σε καμια περιπτωση, ωστε να καθησω να το σηζητησω μαζι του. Ειχα απορια και φοβο για το αν θα πονεσω και αν θα ματωσω και χρησιμοποιησα δονητη, ωστε να γλιτωσω αυτη τη συζητηση, αλλα ουτε πονεσα ουτε αιμα ειχα. Κατα ποσο πιθανο ειναι οταν θα ολοκληρωσω να ποναω η να ματωσω; Δεν θελω να το καταλαβει. Προσφατα γνωρισα καποιον που πραγματικα μου αρεσε πολυ, το θεωρουσα μεγαλη τυχη που τον γνωρισα, αλλα συμπεριφερθηκα παιδιαστικα. Ενω μετα απο πολλες μας σηναντησεις κοιμηθηκαμε μαζι, απεφυγα το σεξ, ομως το ηθελα πολυ. Το απεφυγα γιατι ντρεπομουν μην καταλαβει κατι και ετσι εκεινος εξαφανιστηκε. Δεν θελω να ξανασυμβει αυτο. Τι να κανω; Νιωθω πολυ πισω, νιωθω οτι χανω ευκαιριες για μια σχεση και πολλες εμπειριες... Σε παλακαλωωω παρα πολυυυυυυυ απαντησε μ, βοηθησε με...
Άννα μου, ή Σάσα μου, ή Σούλα μου, ή όπως αλλιώς σε λένε, ξέρω ότι μου έχεις γράψει για το ίδιο θέμα κι άλλες φορές στις προηγούμενες μέρες και είχα σκοπό να σου απαντήσω ούτως ή άλλως γιατί καταλαβαίνω ότι βασανίζεσαι και είναι κρίμα. Πρώτα απ' όλα, τεχνικά μιλώντας, εφόσον έχεις εισάγει έναν δονητή φυσικού μεγέθους στον κόλπο σου δεν θεωρείσαι παρθένα.
Το ότι δεν είδες αίμα είναι απολύτως φυσιολογικό, όπως και το ότι δεν πόνεσες, αφού ο πόνος που μπορεί να νιώσει μια γυναίκα εκείνη την ώρα οφείλεται περισσότερο στο σφίξιμο και το άγχος και λιγότερο στη ρήξη του παρθενικού υμένα. Άρα η πιθανότητα να ματώσεις όταν κάνεις έρωτα για πρώτη φορά με κάποιον άντρα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, ενώ η πιθανότητα να πονέσεις εξίσου μικρή, με την προϋπόθεση να το θέλεις πολύ και να έχουν προηγηθεί αρκετά προκαταρκτικά (διαφορετικά θα μπορούσες να πονέσεις ακόμη κι αν είχες πολλούς εραστές προηγουμένως).
Εφόσον λοιπόν, δεν θέλεις να το συζητήσεις με όποιον διαλέξεις για πρώτο σου, δεν έχεις καμιά υποχρέωση να το κάνεις. Βέβαια, το πιθανότερο είναι ότι εκείνος θα καταλάβει ότι γενικότερα δεν έχεις μεγάλη εμπειρία στο κρεβάτι, δεδομένου ότι απέφευγες το σεξ μέχρι τώρα, αλλά ούτως ή άλλως αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεσαι. Αν ο συγκεκριμένος σου κάνει κουβέντα, είναι απόλυτα θεμιτό να του απαντήσεις ότι ακόμη θέλεις να μιλήσεις για κάτι τέτοιο μαζί του κι ότι ίσως το κάνεις κάποια στιγμή στο μέλλον.
Ανεξάρτητα για ποιον λόγο καθυστέρησες κάπως να αποφασίσεις να ολοκληρώσεις τις σχέσεις σου, είναι απόλυτα λογικό τώρα να νιώθεις απόλυτα έτοιμη γι' αυτό και πολύ σωστά πιστεύεις (όπως μου έγραψες σε προηγούμενο μήνυμα σου) ότι θεωρείς το σεξ ιδιαίτερα σημαντικό για την εξέλιξη των σχέσεων, γιατί πράγματι είναι.
Ωστόσο, αυτό που με προβληματίζει σ' ό,τι μου γράφεις είναι ότι θέλεις να δείξεις πιο έμπειρη απ' αυτό που είσαι κι ότι φαίνεται να μην έχεις καμιά εμπιστοσύνη στους άντρες. Αυτά τα δύο στοιχεία με υποψιάζουν ότι η παρθενία σου μέχρι τώρα, ήταν απλώς το πρόσχημα για να μην δημιουργήσεις ουσιαστικές σχέσεις. Βλέπεις, όταν θέλεις να δείχνεις κάτι το οποίο δεν είσαι, αυτόματα δημιουργείς γύρω σου έναν τοίχο αφού, προσπαθώντας να κρατήσεις τα προσχήματα, δεν επιτρέπεις στους άλλους να σε πλησιάσουν και να σε γνωρίσουν πραγματικά κι αυτός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να κάνεις μια σχέση ν' αποτύχει, ή και να μην δημιουργηθεί ποτέ. Έτσι, παρότι λες ότι είσαι δυνατός χαρακτήρας, αυτή η συμπεριφορά σου δείχνει μεγάλη συναισθηματική ανασφάλεια, καθώς μαρτυράει ότι δεν εκτιμάς αρκετά τον εαυτό σου για να πιστέψεις ότι μπορείς ν' αγαπηθείς γι' αυτό που είσαι κι αυτή η εσωτερική σου ανασφάλεια αντανακλάται εξωτερικά στη μηδαμινή εμπιστοσύνη που δείχνεις για τους άντρες.
Αλλά, χωρίς πραγματική οικειότητα κι αμοιβαία ειλικρίνεια κι εμπιστοσύνη οι σχέσεις δεν μπορούν να κρατηθούν σε βάθος χρόνου, όσο βιρτουόζοι κι αν είμαστε στο κρεβάτι. Γι' αυτό σου προτείνω, αν πράγματι στοχεύεις σε μια ευτυχισμένη σχέση κι όχι σε μια εφήμερη περιπέτεια, να βρεις κάποιον άντρα ο οποίος να σε κάνει να νιώθεις αρκετά άνετα για να είσαι ο εαυτός σου και ο οποίος να μπορεί ν' ακούσει με κατανόηση -αν όχι από την πρώτη σας φορά μαζί, έστω λίγο αργότερα- ότι δεν έχεις και τόσο πλούσια σεξουαλική εμπειρία. Πίστεψε με, υπάρχουν τέτοιοι άντρες εκεί έξω και μόνο μ' αυτούς αξίζει ν' ασχοληθείς για κάτι σοβαρό. Προηγουμένως όμως, πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου και να καταλάβεις ότι αξίζεις ν' αγαπηθείς και να κάνεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο, ανεξάρτητα απ' το αν είχες δέκα, έναν ή κανέναν εραστή.
Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook
