Απελπισία: η πρώτη φορά ήταν καταστροφή!

09.12.2012
Εγώ φταίω; Ήξερε ότι είμαι παρθένα... Αυτός έπρεπε να έχει τα ηνία που λέει ο λόγος. Ντρέπομαι...

Θεία Λουκια βοήθεια! Είμαι 20 χρονών κ δεν είχα κάποια σεξουαλική εμπειρία. Απλά φιλιά και τέτοια. Γνώρισα ένα παιδί 25 χρονών, μου άρεσε και του άρεσα. Μετά από κάποια στιγμή μιλήσαμε γι΄αυτό το θέμα και του είπα ότι είμαι παρθένα, δε το πίστευε αλλά μου είπε ότι του αρέσει πολύ. Μου είπε ότι δε θα με πιέσει γιατί δεν το 'χει ανάγκη. Μετά από 20 μέρες του είπα να έρθει σπίτι μου γιατί ένιωσα πολύ οικεία και ήθελα να δοκιμάσω μαζί του. Ήρθε, μου ζήτησε να το κάνουμε από πίσω, όμως δε ήθελα και μετά αυτό: Κοιμήθηκε και δεν έγινε κάτι. Έχουμε κάνει προκαταρκτικά. Το θέμα είναι ότι μου είπε ότι πρώτη φορά του συνέβη αυτό, μάλλον που δε του ξανασηκώθηκε. Είναι μπερδεμένος, με παίρνει τηλέφωνο αλλά δε το βλέπω να προχωράει. Και δε με πειράζει τόσο αυτό όσο το ότι μήπως δεν είμαι καλή; Γιατί να μην τον ξανανάψω; Απογοητεύτηκα! Εγώ φταίω; Ήξερε ότι είμαι παρθένα... Αυτός έπρεπε να έχει τα ηνία που λέει ο λόγος. Ντρέπομαι... Δε θα τον ξαναενοχλήσω. Πες μου αυτό που συνέβη είναι φυσιολογικό; Αν όχι,σε τι έφταιξα; Απάντησε μου σε παρακαλώ!

Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook

Μαρινίκη μου, έχεις σκεφτεί ότι όσο άνετα κι αν δείχνουν, τ' αγόρια δεν είναι μηχανές και μπορεί να επηρεάζονται από το άγχος της απόδοσης, συχνά χωρίς να το ομολογούν; Αν το συγκεκριμένο αγόρι είχε άγχος από το γεγονός ότι θα ήταν η πρώτη σου φορά και φοβόταν μήπως δεν σταθεί στο ύψος του, είναι λογικό που δεν μπόρεσε να αποδώσει. Επίσης, μπορεί να του αρέσει η σκέψη ότι είσαι παρθένα, αλλά στην πράξη να φοβάται το ενδεχόμενο να βγάλεις αίμα και να μην ξέρει πώς να φερθεί.

Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να το παίρνεις τόσο προσωπικά. Πιστεύω ότι το πρόβλημα έχει να κάνει με εκείνον κι όχι μαζί σου. Μπορεί εσύ να είσαι έτοιμη να προχωρήσεις, αλλά αν εκείνος δεν είχε στο παρελθόν εμπειρία με άλλη παρθένα και απλά κόμπλαρε (κι εδώ μπορεί να κολλάει επίσης το ότι "δεν του είχε ξανασυμβεί").

Εν πάση περιπτώσει, δεν υπάρχει κανένας λόγος να απελπίζεσαι. Αν έχετε μια σχετική οικειότητα μεταξύ σας, την επόμενη φορά που θα μιλήσετε μοιράσου μαζί του τις ανησυχίες σου, ότι δηλαδή φοβάσαι πως τον απογοήτευσες και άκου προσεκτικά τι θα σου πει. Αν είναι εντάξει χαρακτήρας, πιστεύω ότι θα προσπαθήσει να σε καθησυχάσει και θα πάρει επάνω του την ευθύνη. Μάλιστα, αν είναι αρκετά συμφιλιωμένος με τον εαυτό του, μπορεί να σου ομολογήσει και τους δικούς του φόβους κι έτσι να ανοίξει ξανά ο δρόμος για την ολοκλήρωση.

Αν πάλι αρπάξει την ευκαιρία να για να σε κατηγορήσει και να ρίξει πάνω σου το φταίξιμο, θα ξέρεις ότι δεν αξίζει τον κόπο ν' ασχοληθείς περισσότερο μαζί του κι ότι απλά γλίτωσες μια ώρα αρχύτερα από έναν κομπλεξικό.

Όπως κι αν έχει, να θυμάσαι ότι πρόκειται απλά για ένα τυχαίο συμβάν, ήταν μια άτυχη στιγμή και για τους δυο σας και δεν χρειάζεται να σε προβληματίσει περισσότερο. Αν ο συγκεκριμένος δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά, σίγουρα κάποιος άλλος θα μπορέσει. Το ότι το πήρες απόφαση να προχωρήσεις είναι το πιο σημαντικό κι αργά ή γρήγορα θα γίνει και πράξη.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ