Το διαδίκτυο είναι γεμάτο με άρθρα για την εξαφάνιση του family dinner. Κάποια φοβερίζουν ότι το φαγητό μπροστά στην τηλεόραση παχαίνει. Αλλα προειδοποιούν ότι η χαμηλή συχνότητα οικογενειακών γευμάτων συνδέεται με παραβατικές συμπεριφορές στους εφήβους. Και πολλά άλλα το αποθεώνουν: Το οικογενειακό γεύμα είναι ένα μαγικό φίλτρο –οι στατιστικές φανερώνουν ότι τα παιδιά που τρώνε με τους γονείς τους είναι πιο χαρούμενα, υγιή (αφού μαθαίνουν να αγαπούν τα λαχανικά) και παίρνουν καλύτερους βαθμούς.
Στο οικογενειακό γεύμα είναι απαραίτητο "το σπιτικό φαγητό και η εύπεπτη συζήτηση", λέει η συγγραφέας του βιβλίου The Family Dinner, Laurie David.
Ο δικτυακός τόπος huffington post, μάλιστα, σε συνεργασία με τη Laurie David, συγγραφέα του βιβλίου The Family Dinner, κάθε Παρασκευή απόγευμα «ανακοινώνει» μια ιδέα για ξεκίνημα συζήτησης στο οικογενειακό γεύμα, η οποία συνδέεται με την επικαιρότητα της εβδομάδας (αν έχετε στερέψει από ιδέες, μπορείτε να κάνετε εγγραφή και θα σας στέλνουν το σχετικό newsletter).
Βέβαια, ακόμα κι αν τρώμε μαζί επτά φορές την εβδομάδα, αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως κάτι. Τα μουγκά, ανιαρά γεύματα, ακόμα κι αν το κοκκινιστό είναι πολύ νόστιμο, δεν προσφέρουν τίποτα. Αχρηστα είναι κι εκείνα όπου οι γονείς παίρνουν τον ρόλο του ιεροεξεταστή. Τελικά, το οικογενειακό τραπέζι δεν είναι κάποια στρατηγική για να μάθεις στα παιδιά να λατρεύουν το κουνουπίδι, αλλά μια αφορμή για ουσιαστική, αληθινή επικοινωνία.
