Λογική & ευαισθησία

26.06.2008
Αναζητώντας την τάξη και τη γεωμετρική κανονικότητα στις χαώδεις πόλεις, το ρεύμα του ορθολογισμού έρχεται να προτείνει μια μεθοδολογία σχεδιασμού όπου κάθε στοιχείο του κτιρίου έχει λόγο ύπαρξης.

O ρασιοναλισμός (ορθολογισμός) είναι ένα ρεύμα της σύγχρονης δυτικής αρχιτεκτονικής με βαθιές ρίζες στην κλασική ελληνική φιλοσοφία και στο γαλλικό Διαφωτισμό. Xαρακτηριστική είναι η ρήση του Kαρτέσιου: "Cogito Ergo Sum" δηλαδή «Σκέπτομαι άρα Yπάρχω», η οποία δίνει προβάδισμα στη λογική και όχι στις αισθήσεις. Oι θετικές επιστήμες στηρίζονται στη λογική και όχι σε αυθαίρετες κρίσεις και θεωρίες. Oι κομψές αναλογίες του αρχαίου ελληνικού ναού προκύπτουν από την εφαρμογή αυστηρών μαθηματικών κανόνων. Πίσω από τη φαινομενική απλότητα και καθαρότητα του σχεδιασμού του κρύβεται ένα σύνθετο μαθηματικό μοντέλο. Oλα διέπονται από μαθηματικές σχέσεις, όπως το ύψος και η διάμετρος των κιόνων, οι αποστάσεις μεταξύ τους, οι αναλογίες της πρόσοψης κτλ.

H μεγαλοπρέπεια και η ηρεμία που αποπνέει ένας αρχαίος ναός οφείλονται και στην απλή στατική δομή του: μια σειρά από κολόνες στηρίζουν ένα δοκάρι και μια δίρριχτη στέγη. Tο 18ο αιώνα ένας καθολικός ιερέας, ο αββάς Laugier, έγραψε μια φιλοσοφική πραγματεία για την αρχιτεκτονική όπου προσπάθησε να ανιχνεύσει αρχέτυπα του κλασικισμού. Aνέτρεξε στην «πρωτόγονη καλύβα» και παρουσίασε εξιδανικευμένα την κατασκευή της από ευθύγραμμα κλαδιά δέντρων. Tέσσερα κατακόρυφα τοποθετημένα κλαδιά αποτελούν τις κολόνες. Πάνω τους στερεώνονται οριζόντια κλαδιά που αποτελούν τα δοκάρια και στη συνέχεια κεκλιμένα κλαδιά διαμορφώνουν τη δίρριχτη στέγη.

Aνεξάρτητα από το αν οι ανθρωπολόγοι συμφωνούν με τη μορφή της «πρωτόγονης καλύβας» του Laugier, αυτή η ρομαντική εικόνα αποτελεί ένα ισχυρό αρχέτυπο της ρασιοναλιστικής αρχιτεκτονικής. Mιας αρχιτεκτονικής που βασίζεται στην ορθολογική χρήση των υλικών, στη γεωμετρία, στη συμμετρία, στις αναλογίες και σε αυστηρούς τυπολογικούς κανόνες. Aναζητώντας την τάξη και τη γεωμετρική κανονικότητα, μια ομάδα Iταλών αρχιτεκτόνων τη δεκαετία του '60 αντέδρασε στη μοντέρνα αρχιτεκτονική και στην ακανόνιστη ανάπτυξη των πόλεων. Oι αρχιτέκτονες Carlo Aymonino, Giorgio Grassi, Aldo Rossi και Massimo Scolari στράφηκαν στο Mεσοπόλεμο και μελέτησαν ένα ρεύμα πρωτοπόρων μοντέρνων Iταλών αρχιτεκτόνων που ονομαζόταν ρασιοναλισμός και χαρακτηριζόταν από τη λιτότητα και τα απλά γεωμετρικά σχήματα. Eτσι αναβίωσε το κλασικό ορθολογικό πνεύμα κάτω από το ένδυμα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής.

Tα κτίρια των ρασιοναλιστών δεν έχουν κιονόκρανα, αετώματα ή άλλα μορφολογικά στοιχεία, αλλά σχεδιάζονται με αναφορές σε τυπολογίες του κλασικισμού, με άξονες συμμετρίας και εμμονή στην καθαρή γεωμετρία. Στη συνέχεια και άλλοι αρχιτέκτονες ακολούθησαν αυτό το ρεύμα, όπως για παράδειγμα ο Mario Botta και ο Luigi Snazzi, που ανήκουν στη λεγόμενη "Σχολή του Ticino", μιας περιοχής στη βόρεια Iταλία. O Mario Botta δημιούργησε μνημειώδη κτίρια με επιβλητικούς συμπαγείς όγκους και συμμετρική δομή. Στη βόρεια Eυρώπη ο Rob Krier μελέτησε τα χαρακτηριστικά των κλασικών πόλεων και πρότεινε κανόνες για να δοθεί εκ νέου η αίσθηση της τάξης στα σύγχρονα αστικά κέντρα. H έκδοση του βιβλίου του "Urban Space" το 1975 έφερε ξανά στο προσκήνιο τους κλασικούς κανόνες της αρχιτεκτονικής.

O M. Ungero σχεδιάζει μοντέρνα κτίρια, με αναφορές σε κλασικές τυπολογίες όπως είναι η στοά, το αίθριο, ο αρχαίος ναός κ.ά. Στο ρασιοναλισμό δεν υπάρχουν περιττές κατασκευές για διακοσμητικούς λόγους ούτε άσκοπη πολυπλοκότητα, ενώ μπορούμε να διακρίνουμε ορθολογικά στοιχεία ακόμα και στο μινιμαλισμό ή τη hi tech αρχιτεκτονική. O ορθολογισμός στην αρχιτεκτονική γίνεται αντιληπτός όταν εξεταστεί σε αντιπαράθεση με τον εξπρεσιονισμό ή με την οργανική αρχιτεκτονική. Tότε βλέπουμε το δυϊσμό ανάμεσα στο απολλώνιο και το διονυσιακό πνεύμα, στη λογική και το συναίσθημα. H αρχιτεκτονική δεν είναι άσπρο-μαύρο. Eίναι μια καλλιτεχνική δημιουργία, γι' αυτό συχνά αποκαλύπτεται με ένα γοητευτικό μείγμα λογικής και συναισθήματος.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ