Σε ένα αστικό κέντρο σαν της Αθήνας, όπου τα διατηρητέα κτίρια σπανίζουν ή είναι ελάχιστα αυτά που φανερώνουν την παλιά τους αίγλη, η προσφάτως ανακαινισμένη διώροφη κατοικία του Βασίλη Μαζωμένου και της Ελένης Κοτσώνη έρχεται να κάνει τη διαφορά... «Δεν είναι να απορεί κανείς που και οι δύο ιδιοκτήτες του είναι καλλιτέχνες», σκέφτομαι χαμογελώντας καθώς μπαίνω με το αυτοκίνητό μου στο νεοϋορκέζικου τύπου γκαράζ του κτιρίου. Και δε μιλάω για τα γνωστά γκαράζ με τη ράμπα που σε οδηγούν στο υπόγειο, αλλά για μια μεγάλη, ανοιχτή πλατφόρμα-ασανσέρ που βλέπουμε σε χολιγουντιανές ταινίες καταδίωξης!

Το διαμέρισμα ανακαινίστηκε πλήρως από τον αρχιτέκτονα Θωμά Μπαλογιάννη σε στενή συνεργασία με την ιδιοκτήτρια του χώρου. «Οπου σταματούσε ο ένας, ερχόταν ο άλλος και έβρισκε μαγικά τη λύση που άρεσε και στους δυο μας» λέει η Ελένη, ζωγράφος η ίδια και δασκάλα ζωγραφικής σε μικρά παιδιά. Ετσι η ανακαίνιση ολοκληρώθηκε σε χρόνο ρεκόρ, μόλις τρεις μήνες! Το ενδιαφέρον, όμως, της ιστορίας είναι ότι το νεοκλασικό εξωτερικά κτίριο θυμίζει εσωτερικά νεοϋορκέζικο loft, καθότι η πρώτη εικόνα που αντικρίζεις όταν ανοίγεις την εξώπορτα είναι αυτή του μακρύ διαδρόμου 30 μέτρων! Απέναντι βρίσκεται το γραφείο του Βασίλη. «Εδώ εργάζομαι, όταν με αφήνει βέβαια η μικρή -έχουν μια δίχρονη κορούλα- αφού ο χώρος δεν απομονώνεται», λέει γελώντας ο ευτυχής μπαμπάς. Σκηνοθέτης με πανευρωπαϊκές διακρίσεις, δεν είχε κανένα ενδοιασμό να αγοράσει το χώρο που ανακάλυψε η Ελένη και ο οποίος έμελλε να εξελιχθεί σε έναν πολύ δυνατό «έρωτα»!

Στη συνέχεια, το open plan καθιστικό εντυπωσιάζει με τη μοναδική αίσθηση ελευθερίας που αναδίνει και τα μεγάλα του ανοίγματα, «καλούς αγωγούς» του απαραίτητου φυσικού φωτός. Ενας αναπαυτικός, κόκκινος καναπές και ένα μαρμάρινο coffee table, αγορασμένο από το Design Plaza, αποτελούν εδώ τους πρωταγωνιστές. Αμέσως μετά «προβάλλει» τις χάρες της η ανοιχτή κουζίνα που «κόβει» το χώρο στη μέση. Σε πολύ μοντέρνα γραμμή, επενδυμένη με αστραφτερό inox, «επιλέγει» για το πάτωμά της ένα εκπληκτικό μωσαϊκό από διαφορετικά πλακάκια, φιλοτεχνημένο βέβαια από την ιδιοκτήτρια με τη «λογική της ζωγραφικής και της μείξης των χρωμάτων», όπως εξηγεί. Απέναντι ακριβώς στην τραπεζαρία συνδυάζεται άψογα το παλιό τραπέζι από το κατάστημα Δια Χειρός Βαράγκη με τα μοντέρνα καθίσματα του Design Plaza, ενώ λίγο πιο πάνω ένας γοητευτικός καναπές σε στιλ Λουδοβίκου συμπληρώνει την εικόνα. Στο βάθος διακρίνεται το ατελιέ της οικοδέσποινας που αιχμαλωτίζει το βλέμμα με τους τεράστιους πίνακες, τα καβαλέτα και τις αμέτρητες μπογιές που καταφέρνουν να «δέσουν» υπέροχα όλα μαζί και να δημιουργήσουν την τόσο ευχάριστη ατμόσφαιρα που αποπνέει το σπίτι. Στο πάτωμα, ξύλινες σανίδες και μεγάλα χαλιά μπουχάρα έχουν αντικαταστήσει την παλιά μαύρη τσιμεντοκονία του κτιρίου.

Στην άλλη πλευρά του σπιτιού, ένα ευρύχωρο tv room χωρίζει τα δύο υπνοδωμάτια της οικογένειας. Από το δωμάτιο του ζευγαριού, ένα σκαλί σηματοδοτεί την αρχή του μπάνιου -καθώς δεν υπάρχει πόρτα- ενώ το μαύρο μάρμαρο στους τοίχους και το πάτωμα συνυπάρχει αρμονικά με το ξύλο της κρεβατοκάμαρας. Ο τεράστιος καθρέφτης καταλαμβάνει τον ένα τοίχο του μπάνιου, ενώ οι βρύσες «ξεφυτρώνουν» μέσα από αυτόν! Το παιδικό δωμάτιο σε κάνει να θέλεις να επιστρέψεις στα ξέγνοιαστα χρόνια της αθωότητας και να ζήσεις εκεί. Χρώματα και παιχνίδια παντού, συνδυασμένα με πολλά διαφορετικά χαλιά, «παίζουν» με τις μοβ κουρτίνες, ενώ ένα patchwork υφασμάτων και μοτίβων, φιλοτεχνημένο από τη ζωγράφο μαμά, δημιουργεί το ιδανικό «κεφαλάρι» για το κρεβάτι της μικρής. Φεύγοντας, ένα αίσθημα πληρότητας αλλά και θαυμασμού μένει χαραγμένο. «Δεν είναι εύκολο για όλους μας να μετατρέψουμε κάτι παλιό σε... σημερινή υπόθεση.»