Στην αριστοκρατική Καστέλα, εδώ και 30 συναπτά έτη ο Κώστας Λεφάκης διατηρεί τον ιδιωτικό του χώρο, που στεγάζεται σε μια πετρόκτιστη, Bauhaus ρυθμού οικοδομή της δεκαετίας του ’20, με θέα το νησάκι του Κουμουνδούρου και την απέραντη θάλασσα που απλώνεται μπροστά. Αν και στο παρελθόν ήταν μεγαλύτερος, επέστρεψε μετά το 2002 στην παλιά του μορφή, στο πρότερο εμβαδόν του. Η κεντρική είσοδος αναδεικνύεται από ζωντανά χρώματα, όπως το κοραλλί, το σομόν και το πράσινο του μήλου. Δύο μεγάλα γραφεία εργασίας, το ένα από δεσποτάκι, αγορασμένο από τον Γιάννη Δελούδη, και το άλλο του ιταλικού οίκου Molteni, συγκροτούν έναν ελκυστικό χώρο για να καθίσεις, να μιλήσεις, να σκεφτείς. Μπαίνοντας από το διάδρομο με τον τεράστιο καθρέφτη, που λειτουργεί ως προθάλαμος, πλακάκια από μωσαϊκό «μαρτυρούν» την ηλικία του σπιτιού που μυρίζει λεβάντα και παρκετίνη σαν τα παλιά αρχοντικά. Αφίσες πολύ γνωστών ταινιών και υπέροχα πορτρέτα ηθοποιών του Χόλιγουντ στους τοίχους κάνουν τις ώρες της αναμονής ευχάριστες.

Το πρώτο δωμάτιο έχει θέα στη θάλασσα και είναι διακοσμημένο με ένα φινιστρίνι που θυμίζει καράβι που αρμενίζει στο πέλαγος. Ενας διθέσιος καναπές και ένα οβάλ, γυάλινο τραπέζι με μια κινέζικη πολυθρόνα από μπαμπού εξυπηρετούν τον Κώστα Λεφάκη και τους συνεργάτες του τις ατέλειωτες ώρες εργασίας και έρευνας. Παντού έχουν στηθεί πλούσιες βιβλιοθήκες με ξενόγλωσσα βιβλία και οργανωμένα αρχεία εντύπων που δηλώνουν το πάθος που τρέφει για την επιστήμη του. Οι στόφες, οι καναπέδες, οι κουρτίνες, τα λαμπατέρ εμπνέονται από το γαλλικό στιλ, ενώ η συνολική αισθητική υποβάλλει μια ατμόσφαιρα χαρούμενη, αισιόδοξη και ανακουφιστική. Υλικά παλιά αποκαλύπτονται κάτω από την επίπλαστη επιφάνεια των πραγμάτων, χρώματα θερμά και τρυφερά, ευαισθησία και έμπνευση αναδύονται από τα μικροπράγματα που τον διακοσμούν. Περνώντας στο προσωπικό του γραφείο, με το κομψό έπιπλο του οίκου Μolteni, δύο βιβλιοθήκες που ασφυκτιούν από το φόρτο των βιβλίων και ζωγραφικοί πίνακες κάνουν το χώρο να δείχνει πιο επιβλητικός. Υπάρχει και ένα πολύ όμορφο ησυχαστήριο στην ταράτσα αυτής της οικοδομής, όπου ο Κώστας Λεφάκης καταφεύγει για να μελετήσει και να συντάξει τις εργασίες του τις βραδινές ώρες. Εκεί νιώθει περισσότερο ανεξάρτητος και ανεπηρέαστος, καθώς η θέα του παραδεισένιου κήπου με κλασικά ελληνικά φυτά και δέντρα που ο ίδιος έχει καλλιεργήσει την τελευταία δεκαετία, τον βοηθά να δραπετεύει από την πεζή καθημερινότητα. Ενας χώρος που δίνει την αίσθηση της δροσιάς και της πλούσιας σκιάς τις πρωινές ή απογευματινές ώρες, αποτελώντας παράλληλα και ένα ευχάριστο μέρος φιλικών συναντήσεων ή για την παράθεση μικρών δείπνων. Κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά, τα συγκεκριμένο σημείο είναι προνομιούχο για να έχει κανείς καλύτερη εικόνα, ειδικά τη νύχτα, του έναστρου Ουρανού ο οποίος, κατά τον συγγραφέα, αποτελεί τον προάγγελο του ανθρώπινου πεπρωμένου.