Ο χωματόδρομος για τα Μοναστήρια της Αντιπάρου είναι δύσβατος. Η περιοχή δεν ηλεκτροδοτείται, ούτε υπάρχει δίκτυο ύδρευσης! Μόνο το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη και λιγοστά ερείπια, μαρτυρούν ότι κάποτε υπήρχε ζωή στην κοιλάδα... Ενας Ιταλός, όμως, που έκανε συχνά διακοπές στη χώρα μας, αποφάσισε να αγοράσει μια έκταση 70 στρεμμάτων, αψηφώντας τις όποιες δυσκολίες - δυσκολίες που, αντικατοπτρίζοντας την παρθενικότητα της περιοχής, μάλλον αυτές ήταν που τον προκάλεσαν. Φίλος από παλιά με τον αρχιτέκτονα-γλύπτη Κώστα Γουζέλη, κουβέντιασε μαζί του και συναποφάσισαν να κάνουν όχι μια πλούσια βίλα διακοπών, αλλά μια «ήπια παρέμβαση». Το σπίτι αφομοιώνεται έτσι από το τοπίο και το «κυρίως θέμα» του δεν είναι οι εσωτερικοί αλλά οι υπαίθριοι χώροι. Πιάνοντας το... αλφαβητάρι από την αρχή, ο αρχιτέκτονας πρώτα έσκαψε για να βρει νερό, μετά έφτιαξε φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις και άρχισε να προσθέτει τα χρειώδη με φειδώ. Δωμάτια που βλέπουν νοτιοδυτικά, στον ερημικό κόλπο, χτίστηκαν με ντόπια πέτρα με «οδηγό» τα απομεινάρια από τα χαλάσματα, ενώ συνδέθηκαν με ημιυπαίθριους χώρους που προσφέρουν μια σχετική προστασία από τις αλλαγές του καιρού. Ενας ενιαίος χώρος με τζάκι, τραπεζαρία και κουζίνα συμπληρώθηκε με δύο αυτόνομα υπνοδωμάτια.

Στην οικογένεια υπάρχουν πολλά παιδιά και αυτό που χρειαζόταν ήταν... πολλά κρεβάτια! Τα δωμάτια είναι τόσο λιτά που θυμίζουν κατασκήνωση, όπου όλα τα αδέρφια συνωστίζονταν σε ένα μονόχωρο! Στο πίσω μέρος του κτιρίου διαμορφώθηκε εξωτερική κουζίνα κι ένας σκιερός χώρος όπου μπορούν να συγκεντρωθούν όλοι οι ένοικοι όταν ο ήλιος πυρώνει τα πάντα, αλλά και κάτι νύχτες που λυσσομανάει ο αέρας. Φτιάχτηκαν φούρνοι, χτιστά τραπέζια κι οτιδήποτε μπορεί να διευκολύνει τη διαβίωση μακριά από τον «πολιτισμό», φλερτάροντας ταυτόχρονα με το αρχέγονο! Φυσικά υλικά, χρώματα της γης και του καλοκαιριού, παλιά έπιπλα, όλα επιλέχτηκαν με γνώμονα την ανεπιτήδευτη απλότητα. Για να ζήσεις σε ένα σπίτι σαν αυτό των Μοναστηριών, πρέπει να έχεις συγκεκριμένη φιλοσοφία και στάση ζωής. Η άμεση επαφή με τη φύση, η αφαίρεση, η πλήρης απελευθέρωση, κάποιους μπορεί να τους γοητεύουν ως έννοιες αλλά, στην πράξη, να τους κουράσουν υπερβολικά! Να κοιμάσαι κάτω από τα αστέρια ή να υποχρεώνεσαι σε μια ώρα δρόμο με αγροτικό αυτοκίνητο για να πάρεις ψωμί κι εμφιαλωμένο νερό, σε άλλους μπορεί να ακούγεται σαν «εξορία» και σε άλλους σαν... διαμονή στον παράδεισο!