Κείμενο-Φωτογραφίες: Λευτέρης Μιαούλης, Κυριακή Ντοβίνου
Λίγοι είναι σήμερα οι αρχιτέκτονες και οι μηχανικοί που ασχολούνται σοβαρά με την πρόκληση τού να σχεδιάσουν μια σύγχρονη, ανθρώπινη και προπαντός όμορφη πολυκατοικία. Το έργο μιας τέτοιας αρχιτεκτονικής ομάδας (ΩΜ ΜΕΛΕΤΗΤΙΚΗ ΕΠΕ) βρίσκεται στις παρυφές του Υμηττού, στο προάστιο του Παπάγου, και σχεδιάστηκε από την αρχιτέκτονα Ρ. Σαϊτη και τον πολιτικό μηχανικό Μ. Γιαννουλάκη με σκοπό την ιδιοκατοίκηση. Πρόκειται για ένα κτίριο 500 τ.μ., χτισμένο σε ένα επικλινές οικόπεδο, που κατανεμήθηκε σε τέσσερις ιδιοκτησίες: μία μεζονέτα και τρία οροφοδιαμερίσματα. Εξώστες και μεταλλικά πάνελ, συνδυασμένα με ξύλινα δοκάρια, χρησιμοποιήθηκαν για να προσδώσουν την αίσθηση της μικροκλίμακας στη μορφολογία του κτιρίου και να εμπλουτίσουν τις όψεις του με ανάλαφρα στοιχεία. Η μεζονέτα των 200 τ.μ. εκπλήσσει ευχάριστα τον επισκέπτη, αφού τίποτα δεν προδίδει ότι βρίσκεται στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας. Διαμπερής, με άπλετο φως, οργανώθηκε σε τρία επίπεδα τα οποία προέκυψαν από την έξυπνη εκμετάλλευση του εδάφους. Ετσι, το κυρίως σπίτι (καθιστικό, τραπεζαρία, βασικό υπνοδωμάτιο και μπάνιο) βρίσκεται στο επίπεδο του δρόμου, ενώ λίγα σκαλιά χαμηλότερα έχουν δημιουργηθεί ένα καθημερινό καθιστικό και ο ξενώνας. Σε ένα τρίτο επίπεδο -σαν εσωτερικό μπαλκόνι- υπάρχει το παιδικό δωμάτιο, ένα καθιστικό, γραφείο και ένα μπάνιο. Το σύνολο δίνει την εντύπωση ενός ενιαίου χώρου, αφού τα τρία επίπεδα επικοινωνούν οπτικά μεταξύ τους μέσω ενός διαφανούς γυάλινου δαπέδου που διαμορφώθηκε ανάμεσα στους ορόφους. Στην αίσθηση της ευρυχωρίας συμβάλλει τα μέγιστα και η οπτική, αλλά και πραγματική συνέχεια του εσωτερικού χώρου με τον εξωτερικό. Μια περιμετρική τζαμαρία από το πάτωμα έως το ταβάνι αποκαλύπτει τη φροντισμένη αυλή με τα ψηλά φυτά, ενώ οι μεγάλες, συρόμενες πόρτες ανοίγουν το καλοκαίρι διπλασιάζοντας την ενότητα. Εντυπωσιακό είναι το κυρίως μπάνιο του σπιτιού με τη βυθισμένη μπανιέρα, το οποίο συνδέεται με το βεστιάριο και κατ επέκταση την κρεβατοκάμαρα αλλά και το χολ μέσω μιας δεύτερης πόρτας.
Αξιοπρόσεκτη είναι και η τραπεζαρία, που βρήκε τη θέση της μπροστά στη μεγάλη τζαμαρία, ενώ το χοντρό κρύσταλλο πάνω στο οποίο πάτησε δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ετοιμάζεται να... πετάξει! Η κουζίνα δίπλα επεκτείνεται κατά μήκος όλου του χώρου, προσφέροντας άνεση για κάθε είδους μαγειρικές απόπειρες. Τα βλέμματα προσελκύει και το μαντεμένιο τζάκι που στέκεται μέσα στο δωμάτιο σαν ξεχωριστό στοιχείο. Η επιλογή του συνδυασμού υλικών, όπως του εμφανούς μπετόν, του αμμοβολημένου μαρμάρου και του δρύινου πατώματος με το γυαλί, το inox και το αλουμίνιο έδωσε μια εντυπωσιακή αλλά και διαχρονική ταυτότητα στο συνολικό ύφος του κτιρίου.
