Kαι να λοιπόν που ξαναβρίσκεστε στα ίδια μέρη όπως λέει και το τραγούδι του Γεράσιμου Ανδρεάτου… Ποια είναι τα συναισθήματά σας 22 χρόνια μετά;
Το να επιστρέφεις μετά από 22 ολόκληρα χρόνια σε μια σειρά που έχεις κάνει όταν ήσουν 23 χρονών, είναι πολύ πιο συναισθηματικό γιατί έχεις μεγαλώσει πια. Δεν σε ταλαιπωρούν πράγματα που σε ταλαιπωρούσαν στην ηλικία των 23. Επίσης, έχεις και το συναίσθημα της συνολικότητας και της γενναιoδωρίας. Όταν είσαι 23 έχεις πιο πολύ εγωισμό και πιο πολλή αγωνία. Αυτό που ζω τώρα είναι μια πολύ πιο ωραία εμπειρία από τότε.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι όταν μια τηλεοπτική σειρά έχει κάνει μεγάλη επιτυχία όπως το «Λόγω τιμής», καλό είναι να μην το πειράζεις πάλι. Ποια είναι η γνώμη σας;
Δεν συμφωνώ γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ριμέικ αλλά με μια εξέλιξη. Κανείς δεν προσπαθεί να πετύχει αυτό που είχε πετύχει τότε, ούτε είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που ήμασταν τότε. Εγώ νιώθω ότι είναι σαν να έβλεπες μέσα από ένα παράθυρο τη ζωή κάποιων ανθρώπων και απλώς να σου δίνεται η ευκαιρία από αυτό το ίδιο παράθυρο σήμερα να δεις πώς είναι αυτή η παρέα, 22 χρόνια μετά.
Μετά από 22 χρόνια ίσως και οι τηλεθεατές να μην θυμούνται την ιστορία αυτής της παρέας και κάποιοι άλλοι μπορεί να τη δουν για πρώτη φορά. Μπορείτε να μας θυμίσετε τι γινόταν;
Εγώ, δηλαδή η Αθηνά στη σειρά, είχα αδελφό τον Δημήτρη Αλεξανδρή (Βασίλης). Υπήρχε ένα τρίγωνο που ήταν ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης (Μιχάλης), ο Άλκις Κούρκουλος (Μάνος) και η Βίκυ Βολιώτη (Ηρώ). Ο αδελφός μου είχε τα θέματά του, τη σχέση με τον Άλκι, όπου έγιναν συνέταιροι και δεν τα πήγαν καλά και έπειτα από μια φωτιά καταστράφηκαν όλα. Υπήρχε πάντα η δική μου ζωή που ως Αθηνά ήμουν ένα πρόσωπο πολύ σκοτεινό και κλειστό, σαν να ψάχνει κάτι που δεν ξέρει όμως τι ακριβώς είναι αυτό που ψάχνει. Υπήρχε επίσης η Χριστίνα Αλεξανιάν (Μάνια) που είχε παντρευτεί, ο Γιώργος Πυρπασόπουλος (Άρης) που ήταν συγκάτοικος με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και βλέπαμε τη σχέση τους πάντα σε συνάρτηση με τους άλλους. Η σειρά τελειώνει με το Πατρινό καρναβάλι όπου όλοι συναντιούνται εκεί εκτός από εμένα που τα έχω κάνει μαντάρα στη ζωή μου και φεύγω. Αυτό ήταν το τελευταίο επεισόδιο.
Επειδή έχουμε πολύ αγωνία, τι θα δούμε στην πρεμιέρα; Μπορείτε να μας πείτε δύο πράγματα; Πώς είναι η παρέα μετά από τόσα χρόνια;
Καταρχήν δεν υπονοείται ότι έχουμε χαθεί. Δεν θα μπορέσω να αποκαλύψω τίποτα αυτή τη στιγμή, είμαστε άλλωστε πολύ κοντά στην πρεμιέρα. Τα γυρίσματα έχουν τελειώσει και η σειρά θα βγει στον αέρα τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου από το κανάλι του ΣΚΑΙ. Αυτό που όμως θα ήθελα να τονίσω είναι ότι η Μιρέλλα Παπαοικονόμου πραγματικά έχει γράψει την εξέλιξη των ρόλων. Ο Λάμπης Ζαρουτιάδης που το έχει σκηνοθετήσει έχει μια πιο φρέσκια ματιά που μυρίζει Λόγω Τιμής, έχει μια ειδική χημεία όλο αυτό, που είμαστε εμείς - είναι η Μιρέλλα, είναι ο Λάμπης, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου που έχει κάνει τη μουσική. Όλο αυτό έχει μια συγκεκριμένη μυρωδιά.
Έχετε κοινά με την Αθηνά, την ηρωίδα που υποδύεστε;
Εχώ πολύ αυτή την μελαγχολική πλευρά που έχει και η Αθηνά και δεν ξέρω δηλαδή αν είναι ένα στοιχείο που το έφερα εγώ στον ρόλο ή απλώς ταίριαξε. Έχουμε το κοινό σημείο της σκέψης, δηλαδή πέφτει πολύ εγκεφαλική διαδικασία και στις δύο μας.
Πιστεύετε ότι υπάρχουν τόσο δυνατές φιλίες στις μέρες μας; Μπορούν να κρατήσουν μέσα στα χρόνια;
Nαι και βέβαια μπορούν! Έχω φίλες από παλιά.
Ποιο είναι το συστατικό;
Πιστεύω ότι είναι καθαρά θέμα τύχης γιατί σίγουρα κάτι που διαρκεί στο χρόνο, εξυπηρετεί κάτι μέσα σου. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που πιστεύουν και υποστηρίζουν αυτό που είναι οι ίδιοι. Εμένα αυτό με ησυχάζει. Όταν βλέπω ανθρώπους οι οποίοι ανάλογα με τη φάση τους ή ανάλογα με τους ανθρώπους που συναναστρέφονται είναι χαμαιλέοντες, δεν νιώθω πολύ καλά.
Μετά από 22 χρόνια τι έχει αλλάξει σε εσάς;
Νομίζω ότι έχω αλλάξει πάρα πολύ. Είναι πολλά στοιχεία που δεν φαίνονταν τότε και στην πορεία των χρόνων βγήκαν στην επιφάνεια και κάποια άλλα στοιχεία που είχα, έχουν λειανθεί. Σίγουρα ένα πράγμα πάντως που έχω χάσει τελείως και νομίζω ότι οφείλεται στο ότι έχω κάνει παιδιά, είναι ότι δεν έχω πια εγωισμό. Δεν έχω καθόλου εγωισμό! Δεν είναι πάντα καλό αυτό. Και έχω και μια μεγάλη αγάπη πλέον – ακριβώς επειδή έχω γίνει μαμά- στους νέους ανθρώπους. Δηλαδή καταλαβαίνω το αδιέξοδο, την αγωνία τους. Επίσης, βλέπω τις γυναίκες – και αυτό έχει σχέση με την άλλη δουλειά μου που έχει να κάνει με το γυναικέιο ένδυμα- με πολλή αγάπη και πολλή στήριξη. Έχει αλλάξει η οπτική μου. Μπορεί στο παρελθόν να έβλεπα ένα ζευγάρι και να έλεγα: κοίτα αυτός είναι πολύ γλυκός αλλά η γυναίκα του είναι πολύ στριμμένη. Η πρώτη ανάγνωση είναι αυτή. Αλλά έχοντας κάνει παιδιά και βιώσει τι σημαίνει να είσαι γυναίκα-μητέρα στην Ελλάδα, έχω καταλάβει ότι όταν βλέπεις μια γυναίκα να συμπεριφέρεται έτσι, τις περισσότερες φορές δεν φταίει η ίδια. Δεν έχει περάσει καλά στη ζωή της. Δηλαδή είναι άδικη η ελληνική κοινωνία. Απαιτούμε από έναν άνδρα να δουλεύει μόνο ενώ μια γυναίκα πρέπει να μεγαλώνει τα παιδιά, να κρατάει το σπίτι, να κρατάει τις οικογενειακές ισορροπίες. Δηλαδή αυτό που λέγανε παλιά ότι η γυναίκα είναι αυτή που κρατάει το σπίτι, ε, ναι νομίζω δεν υπάρχει πιο σοφή παροιμία.
Έχετε δύο κόρες στην εφηβεία. Πώς τα πάτε γενικά;
Οι κόρες μου είναι 15 και 12 ετών. Τώρα περνάμε τη φάση που δεν με χρειάζονται πια. Δεν με έχουν ανάγκη δηλαδή. Ξέρεις, είναι λάθος να λέει μια μητέρα «έχω παιδιά». Πρέπει να λέει «υπάρχουν παιδιά». Είναι πολύ δύσκολο βέβαια να το αποδεχτείς. Πάντα όλο μας το βάρος πέφτει στα παιδιά μας και στην ανατροφή τους και πολλές φορές ξεχνάμε ότι η ζωή μας, είναι ο άνθρωπος που χτίζουμε τη ζωή μας μαζί του. Εκεί γίνεται ένα μπλέξιμο.
Πιστεύετε σε αυτό που λένε κάποιοι ότι τα παιδιά δεν είναι ιδιοκτησία μας;
Φυσικά. Μα δεν είναι ιδιοκτησία μας! Και όλα τα προβλήματα ξεκινάνε από εκεί. Και είναι και ύπουλο και βαθύ αυτό το πράγμα. Γιατί μπορεί εγώ να σου λέω ότι δεν είναι ιδιοκτησία μου αλλά η συμπεριφορά μου, η αντίληψή μου, η σκέψη μου και η ψυχή μου να λειτουργούν σαν να είναι ιδιοκτησία μου.
Για πείτε μας, πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο του ενδύματος;
Ήταν τότε που είχα κάνει τις κόρες μου και έψαχνα να κάνω κάτι δημιουργικό επειδή είχα κλειστεί αρκετά στο σπίτι. Και άρχισα να αποδομώ ρούχα και να κατασκευάζω διάφορα αντικείμενα. Σιγά σιγά αυτό πήρε τον δρόμο του και έφτασε εδώ που είμαι σήμερα. Στο μυαλό μου υπήρχε πάρα πολύ η μάνα-γυναίκα χωρίς αυτό βέβαια να αποκλείει τις άλλες γυναίκες. Στο μυαλό μου είχα τη γυναίκα η οποία ξυπνάει από το πρωί και είναι ουσιαστικά το μέσο για να εξυπηρετηθούν όλοι. Ήθελα λοιπόν αυτή η γυναίκα να μην είναι εκτός παιχνιδιού και αισθάνεται ατημέλητη. Δεν σημαίνει ότι επειδή είσαι με το κλάμερ και τρέχεις για να παραδώσεις παιδιά, να πάρεις παιδιά, να μαγειρέψεις, να κάνεις τις δουλειές στο σπίτι, να πας σουπερ-μαρκετ πρέπει και να κυκλοφορείς ατημέλητη. Και για αυτό όταν έψαχνα να βρω brand name ονόμασα την μπουτίκ «Μummy’s Boyfriend» επειδή είναι ο συνδυασμός της γυναίκας, η οποία δεν σημαίνει ότι επειδή είναι μαμά και έχει παιδιά ότι είναι και εκτός παιχνιδιού.
Τα ρούχα τα σχεδιάζετε εσείς η ίδια;
Σαν ιδέα, σαν σχέδιο τα κάνω εγώ. Την εκτέλεση άλλες φορές την κάνω εγώ αλλά έχω και ανθρώπους που με βοηθούν. Τις τσάντες τις κάνω αποκλεστικά εγώ.
Αυτό που διακρίνω σε εσάς όλα αυτά τα χρόνια είναι μια απλότητα. Έχετε ένα μοναδικό στυλ και είσαστε θα έλεγα απλή αφού δεν έχετε αλλάξει κάτι πάνω σας. Τι δεν ξεχνάτε να κάνετε καθημερινά για την Αγγελική;
Πολλά πράγματα ξεχνάω να κάνω. Είμαι η γυναίκα που θα ξεχάσει να βάλει την κρέμα της. Επίσης, δεν βάζω ποτέ κρέμα στο σώμα μου και δεν κάνω ποτέ πεντικιούρ. Έχω μια εφηβική αντίληψη πάνω σε αυτό το θέμα. Δεν βάφω ούτε τα νύχια στα χέρια μου. Στο πρόσωπό μου άντε να βάλω ένα κραγιόν και μάσκαρα σπάνια, μόνο όταν θα βγω.
Στις μέρες μας δεν συναντάει κανείς εύκολα γυναίκες όπως εσείς. Έχετε αυτοπεποίθηση;
Η αυτοπεποίθηση είναι μια πολύ εσωτερική διεργασία και θα έλεγα ότι δεν έχω πολύ από αυτή. Η αυτοπεποίηθηση είναι state of mind. Nομίζω ότι είμαστε πιο όμορφες όταν ξεχνάμε τον εαυτό μας. Είμαστε πιο όμορφες όσο λιγότερο προσπαθούμε. Δεν είναι εύκολο να αποδεχτείς ότι μεγαλώνεις. Εννοείται ότι έχω πάει στον καθρέφτη και έχω κοιτάξει τις ρυτίδες μου από πολύ κοντά. Εννοείται ότι έχω μπει στον πειρασμό να σκεφτώ πώς θα ήταν αν έκανα ένα μπότοξ αλλά επειδή ειδικά το μπότοξ επηρεάζει την εκφραστικότητα του προσώπου, δεν θα το έκανα.
Τι δεν σας αρέσει στις γυναίκες σήμερα;
Είναι πολύ ίδιες όλες.
Ας γυρίσουμε λίγο στην τηλεόραση. Είχαμε πολλά χρόνια να σας δούμε σε κάποια σειρά…Ποιος ήταν ο λόγος;
Γενικά όταν άρχισα να ασχολούμαι με τα ρούχα άρχισα να μην έχω πολύ χρόνο. Πιο πολλές βέβαια ήταν οι δουλειές στο θέατρο που με έβαζαν σε δίλημμα για το αν θα συνεχίσω με τα ρούχα ή αν θα παίξω στο θέατρο, γιατί δεν υπήρχε κανένα σύστημα που να μπορούσε να υποστηρίξει την ύπαρξη των ρούχων και των τσαντών χωρίς να είμαι εγώ εκεί. Αυτό λοιπόν με ανάγκασε στο θέατρο, να αρνηθώ αρκετές φορές δουλειές, βλέποντάς όμως τελείως ψυχρά και οικονομικά. Όσον αφορά στην τηλέοραση η αλήθεια είναι ότι δεν μου έγινε καμιά πρόταση ώστε να το σκεφτώ. Έκανα κάποιες δουλειές αλλά από τότε που γεννήθηκαν τα παιδιά, ούτε καν. Νομίζω όμως ότι παίζει και ρόλο ότι όσο δεν σε βλέπουν και δεν είσαι μπροστά σε ξεχνούν.
Πιστεύετε ότι το «Λόγω Τιμής, 20 χρόνια μετά» θα καταφέρει να κάνει εξίσου μια μεγάλη επιτυχία;
Πιστεύω ότι θα έχει μιαν άλλη επιτυχία. Δεν μπορεί να είναι η ίδια επιτυχία. Εύχομαι να έχει μια εξίσου διαφορετική επιτυχία και να μην πέσει ο κόσμος στην παγίδα της σύγκρισης.
Info:
Η Aγγελική Δημητρακοπούλου είναι ηθοποιός και πρωταγωνιστεί στο «Λόγω Τιμής, 20 χρόνια μετά» που θα κάνει πρεμιέρα στον ΣΚΑΙ τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου. Η σειρά θα προβάλλεται κάθε Δευτέρα στις 23.00
Επίσης, είναι η ιδιοκτήτρια και σχεδιάστρια της μπουτίκ γυναικείων ρούχων «Μummy’s Boyfriend» που βρίσκεται στο Χαλάνδρι (Χαϊμαντά 32).
