Μαριάννα, τα γνώριζες όλα αυτά που βγήκαν στη δημοσιότητα;

Γνώριζα πράγματα και για τους τρεις που κατηγορούνται αλλά όχι φυσικά σε αυτό το μέγεθος.

Να φανταστώ στα είχαν αποκαλύψει άνθρωποι του χώρου σου;

Ναι, άνθρωποι που τα είχαν ζήσει. Και εγώ όταν μιλούσα με τον Πέτρο (σ.σ. Φιλιππίδη) είχε μια διάθεση να ξανοιχτεί απλά δεν πρόλαβε και για αυτό και δεν αναφέρω τη συζήτηση. Για τον Κώστα (σ.σ.Σπυρόπουλο) όμως τα ήξερα από τα ίδια τα κορίτσια. Για παράδειγμα, η Τζένη μου τα είχε πει. Δεν είναι δηλαδή ότι κάποιος τα άκουσε και μου τα είπε, όπως είχα ακούσει για τον Λιγνάδη.

Ποια είναι η απάντηση σε όσους αναρωτιούνται γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν βγήκε κάποιος να τα καταγγείλει;

Για τους ίδιους λόγους που στη δημοσιογραφία όλα όσα γίνονται μέχρι τώρα, δεν έχουν βγει και θα αρχίσουν να βγαίνουν. Γιατί όλοι οι άνθρωποι φοβούνται, ο άλλος δεν έχει να ταΐσει το παιδί του. Γιατί τους δημιουργούν ένα αίσθημα φόβου, ενοχών και τύψεων, γιατί το περιβάλλον τους δεν είναι υποστηρικτικό και είναι πολύ πιθανό να τους κατηγορήσουν και από πάνω. Εδώ δεν τα βάζουν μαζί τους ολόκληρα κανάλια. Εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο είπαν στην αρχή τα ονόματά τους και μετά δεν τα ξαναείπαν. Φαντάζεσαι μια μονάδα, ένα παιδί 20 ετών με τι δύναμη θα πάει να πει τι και σε ποιον; Εδώ έχουν ξεκινήσει να βγαίνουν στη φόρα ονόματα και εξακολουθούν να υπάρχουν άτομα που φοβούνται να μιλήσουν.

Πιστεύεις δηλάδη ότι υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που δεν έχουν δημοσιοποιηθεί;

Ε, βέβαια! Μα μόνο εγώ γνωρίζω κι άλλα άτομα που δεν έχουν βγει να μιλήσουν. Βέβαια μπορεί να τα έχουν πει στο σωματείο και να μην έχει διαρρεύσει παραέξω και να μην το έχω μάθει και εγώ. Δεν είναι απλό. Ο άλλος μπορεί να μην του είναι εύκολο να τα πει, μπορεί να μην αντέχει, να μην θέλει να τα ξαναθυμηθεί. Αυτές είναι τόσο εσωτερικές πληγές που δεν είναι σίγουρο αν μπορεί ο άλλος να τις ξαναακουμπήσει. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πεθάνει από βαθιά γεράματα και στη διάρκεια της νιότης τους είχαν κάνει εγκλήματα και δεν έχει ποτέ βγει αυτό προς τα έξω, σπουδαίοι άνθρωποι της τέχνης αλλά μηδενικής ποιότητας ως προς την ανθρωπιά. Μερικοί άνθρωποι είναι τέρατα.

Έχεις μπει στη θέση του θύματος να σκεφτείς πώς θα αντιδρούσες αν σου συνέβαινε εσένα αυτό;

Όχι και δεν έχει και νόημα γιατί έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε. Θα μπορούσα να σου πω θα τον έσπαγα στο ξύλο και θα τον πήγαινα στον εισαγγελέα και πολλά άλλα, άλλα δεν έχει σημασία ότι και να σου πω. Την ώρα που γίνεται το κακό δεν ξέρει κανείς πώς θα αντιδράσει.

Έπαιξε ρόλο η πανδημία και ο εγκλεισμός και συνεπώς η εσωτερική αναζήτηση για να υπάρξουν αυτές οι καταγγελίες;

Η καραντίνα και ο κορονοίος βοήθησε στο ότι οι άνθρωποι έχουν άπειρο ελεύθερο χρόνο με τους εαυτούς τους και είναι πολύ πιο έυκολο να είσαι σε μια ψυχικά δύσκολη φάση. Εγώ στην πρώτη καραντίνα τον περασμένο Μάρτη ξεκίνησα ψυχοθεραπεία μέσω skype. Η ψυχολογική κατάσταση όλων των ανθρώπων είναι δύσκολη. Το θέμα είναι ότι επειδή η πανδημία θα τελειώσει σε κάποιους μήνες και θα κληθούμε και πάλι να ζητήσουμε δουλειά, όποιοι έχουν τοποθετηθεί ως θύματα και όσοι έχουμε συμπαρασταθεί σε αυτά τα θύματα, κινδυνεύουμε, εάν ξαναγυρίσουν αυτοί οι άνθρωποι πίσω στις δουλειές, να μην ξαναβρούμε δουλειά.

Αυτή ήταν και η επόμενη ερώτηση μου… Μετά από όλο αυτό το σκάνδαλο ποια πιστεύεις ότι θα είναι η πορεία του καλλιτεχνικού χώρου από εδώ και πέρα;

Ελπίζω ότι θα είναι πιο καθαρή. Τα κόστη μπορεί να είναι πιο μεγάλα, όπως ήταν και των ανθρώπων που κάθε βράδυ έπεφταν στο κρεβάτι τους, κάθε βράδυ που συνέβαινε κάτι και ξυπνούσαν μέσα τους αυτές οι μνήμες. Εγώ δεν μιλάω απαραίτητα για ένα βιασμό αλλά για ένα σπρώξιμο, μια βαριά κουβέντα, μια επιθετική στάση, εάν αυτή ήταν επαναλαμβανόμενη και δεν ήταν μέσα στα πλαίσια της δουλειάς όπου ο οποιοσδήποτε μπορεί να πει μια κουβέντα παραπάνω - προς Θεού δεν λέμε για αυτό- αλλά αν έχεις προκαλέσει έναν άνθρωπο να είναι μονίμως σε άμυνα γιατί αισθάνεται πάντα υπόλογος για οτιδήποτε, όταν κάποιος κατά λάθος αυτόν τον ίδιο άνθρωπο τον σκουντήξει στο σουπερ-μαρκετ, μπορεί να του βγάλει άπειρα αρνητικά συναισθήματα. Έκαναν παιχνίδι με τις ψυχές των ανθρώπων. Και εννοείται ότι αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στο δικό μας χώρο αλλά σε όλους τους χώρους. Ούτε σημαίνει ότι οι ηθοποιοί είναι διεστραμμένοι και βλαμμένοι. Απλά ξεκλείδωσε την κερκόπορτα η Σοφία Μπεκατώρου που θα της χρωστάμε ευγνωμοσύνη και μετά έτυχε να ξεκινήσει η Ζέτα σε μια συνέντεξη που παρεπιμπτόντως αναφέρθηκε. Δηλαδή δεν ήταν κάτι προγραμματισμένο. Την Ζέτα την ρώτησαν για την Μπεκατώρου και όταν η κουβέντα πήγε εκεί και η Ζέτα μιλώντας πνιγόταν, τέλειωνε το σάλιο της, τέλειωνε το οξυγόνο της, την είδαμε όλοι μας τη συνέντευξη και μετά από αυτό ευτυχώς πήρανε φόρα ένας ένας. To θέμα είναι κάθε μια τέτοια ιστορία να αναγκάσει το μέλλον να είναι καλύτερο. Δηλαδή να γίνει μονόδρομος η κάθαρση και μετά ένας ένας χώρος να καθαρίζει γιατί μπορώ να σου πω ότι ο δικός μας χώρος είναι πολύ βρώμικος αλλά δεν είναι πιο βρώμικος από τους υπόλοιπους.

Τι δεν μπορείς να συγχωρέσεις από όλες αυτές τις συμπεριφορές;

Δεν μπορώ να συγχωρέσω τίποτα γιατί είναι καθ΄έξιν. Η κακή στιγμή δεν χαρακτηρίζει έναν καλό άνθρωπο και η καλή στιγμή δεν χαρακτηρίζει έναν κακό. Έναν άνθρωπο ο οποίος επαγγέλεται τη φθορά και την ασυνειδησία, δεν μπορώ να τον συγχωρέσω γιατί έχει σπείρει άρρωστους ανθρώπους. Ποιος κατέστησε αυτούς τους ανθρώπους άξιους και ικανούς να πειράξουν μια ανθρώπινη ψυχή; Πού το βρήκαν αυτό το δικαίωμα; Όταν έχεις εξευτελίσει την ψυχή του άλλου, το σώμα του, την αξιοπρέπεια του, όχι δεν θα σε συγχωρήσω, λυπάμαι.

Πρέπει ο νόμος, πιστεύεις, να γίνει πιο αυστηρός ώστε να τιμωρεί αυτές τις υποθέσεις και να μην παραγράφονται;

Κατά πρώτον δεν επιτρέπεται να παραγράφεται τίποτα που αφορά σε παιδί - δεν πάει να γίνει το παιδί 90 ετών γέροντας. Δεν μπορεί να παραγράφεται τίποτα και δεν μπορούν να παραγράφονται προσβολές απέναντι σε ανθρώπινες ψυχές για κανέναν λόγο, γιατί η πληγή δεν παραγράφεται. Όσο υπάρχει η πληγή οφείλει να υπάρχει και η τιμωρία.

Συμφωνείς με την επαγγελματική εξόντωση των θυτών;

Ως άνθρωπος, αν κάποιος πάθει κάτι δεν μπορώ να πω «Α, τι ωραία που το έπαθε», αλλά δεν μπορώ να πω ότι μπορώ και να λυπηθώ με αυτά που παθαίνουν γιατί έχουν οδηγήσει σε οικονομικές και επαγγελματικές εξοντώσεις ανθρώπων, επειδή τόλμησαν να τους αντισταθούν. Τα πράγματα δεν είναι μόνο δράση. Υπάρχει η δράση και η αντίδραση.