Πρεμιέρα την ερχόμενη Κυριακή για τον «Σιωπηλό δρόμο» και αν κρίνουμε από το τρέιλερ, αυτή η σειρά έχει έρθει πράγματι για «να μας καθηλώσει»...
Όντως πιστεύουμε και φιλοδοξούμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι καλό. Έχουμε ένα πολύ καλό σενάριο, έναν πολύ καλό σκηνοθέτη, ένα πολύ καλό καστ με ανθρώπους που έχουν πολύ μεγάλη εμπειρία στο θέατρο και στον κινηματογράφο, έναν πολύ καλό διευθυντή φωτογραφίας και μια άρτια παραγωγή που έχω καιρό να δω στην Ελλάδα. Και έχουμε βάλει όλοι μας τον καλύτερό μας εαυτό. Το θέμα επίσης της σειράς έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον, γιατί έχει να κάνει με την απαγωγή ενός σχολικού λεωφορείου μιας πάμπλουτης κοινότητας και εκεί βλέπουμε την αγωνία των γονιών ενώ παράλληλα αναμοχλεύονται και ανασύρονται από τη αφάνεια διάφορα προβλήματα που υπάρχουν στις σχέσεις των ανθρώπων και τα οποία, κατά τ΄άλλα, κρύβονται κάτω από το χαλί μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Ποιον ρόλο υποδύεσαι;
Υποδύομαι έναν γονιό από αυτούς που χάνουν τα παιδιά τους και κάποια στιγμή όπως προανέφερα, η πλοκή του σεναρίου θα τον φέρει αντιμέτωπο με ένα σωρό κρυμμένα προβλήματα.
To γεγονός ότι την σειρά υπογράφει το δίδυμο Πέτρου Καλκόβαλη και Μελίνας Τσαμπάνη από τις Μέλισσες, πιστεύεις ότι θα παίξει ρόλο στην επιτυχία της σειράς;
Δεν ξέρω ειλικρινά. Νομίζω ότι είναι κάτι τελείως διαφορετικό και οι δυο αυτοί σεναριογράφοι τουλάχιστον στη δική μας την περίπτωση, έχουν την πολυτέλεια να γράψουν μια μεστή ιστορία σε 13 μόνο επεισόδια, χωρίς να χρειάζεται να κυνηγάνε τα τόσο μεγάλα νούμερα 3-4 φορές την εβδομάδα.
Σίγουρα πάντως έχουν δώσει ένα πολύ καλό δείγμα με τις Μέλισσες.
Ναι, όντως έτσι φαίνεται και αυτό μπορώ να το πιστοποιήσω και εγώ έχοντας διαβάσει το σενάριο της δικής μας σειράς. Η πρώτη ύλη που είναι το σενάριο, είναι πάρα πολύ καλή πάντως.
Ο τελευταίος σου πρωταγωνιστός ρόλος ήταν στο Mega στο «Δυο μέρες μόνο» και τώρα μετά από πολλά χρόνια επιστρέφεις πάλι στο Mega. Πώς αισθάνεσαι;
Ωραία είναι, σαν να επιστρέφεις λίγο σπίτι σου. Και η πρώτη μου σειρά «Η ζωή μας μια βόλτα» του Χριστόφορου ήταν επίσης στο Mega.
Ποιες είναι οι σκέψεις σου για όσα έγιναν πρόσφατα στον καλλιτεχνικό χώρο και πώς βλέπεις τα πράγματα να εξελίσσονται μετά από αυτές τις αποκαλύψεις;
Το βλέπω ως προς ένα πρώτο βήμα προς μια ανάκτηση αξιοπρέπειας. Αυτά που άκουσα είναι πρωτοφανή και δεν μιλάω μόνο για την υπόθεση Λιγνάδη αλλά και για άλλες υποθέσεις που για κάποιο λόγο δεν ονοματίζονται. Είναι άσχημο να νιώθεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι τους ανήκει ο κόσμος και μπορούν να κάνουν ότι γουστάρουν. Το να εκμεταλλεύεται κάποιος το κύρος του ή τη θέση του για να καταπιέζει και να φοβίζει τόσο πολύ κάποιους ανθρώπους που να μη θέλουν αυτοί να ασχοληθούν ξανά με αυτό το επάγγελμα… Ξέρουμε ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αγγελικά πλασμένοι ούτε όλες οι συνθήκες, ούτε όλοι οι χώροι. Νομίζω ότι είναι το πρώτο βήμα προς μια κατεύθυνση φωτός δηλαδή να είναι οι άνθρωποι όσο γίνεται ελεύθεροι και χαρούμενοι σε αυτό που κάνουν γιατί είναι μια τόσο δύσκολη δουλειά που αν μη τι άλλο θα πρέπει να είσαι χαρούμενος που την κάνεις. Μην προσθέσουμε μιζέρια στην έτσι και αλλιώς μεγάλη της δυσκολία.
Εσύ γνώριζες για αυτές τις καταστάσεις;
Όλοι είχαμε ακούσει κάποια πράγματα αλλά μόνο σαν φήμες γιατί επειδή ακούγονται πάρα πολλά στον χώρο μας, όπως λέγεται είναι ένα μεγάλο τραπέζι - κρεβάτι που υπάρχει πολύ κουτσομπολιό, καμιά φορά η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Και για εμένα έχουν ειπωθεί πολλά πράγματα, όχι βέβαια τέτοιου είδους αλλά πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με τη δική μου την αλήθεια…
Εννοείς για τον χαρακτήρα σου;
Ναι, για τον χαρακτήρα μου. Πολλές φορές έχει τύχει να γνωρίσω κάποιον και μετά να μου πει «Ρε Χρήστο, είχα την εντύπωση ότι είσαι στραβόξυλο, αυστηρός κλπ»…
Ίσως επειδή παλιά είχες κάνει κάποιες δηλώσεις για τη Ζέτα Μακρυπούλια…
Δεν μπορώ να ξέρω αλλά θέλω να πω ότι αυτά που ακούμε στον χώρο μας ναι μεν τα ακούμε αλλά κρατάμε και μικρό καλάθι λόγω της ιδιομορφίας του ανθρώπου γενικότερα αλλά και του ανθρώπου ηθοποιού ειδικότερα. Ότι θα υπήρχαν δηλαδή άνθρωποι που θα είχαν κάνει βιασμούς ή απόπειρες βιασμού σε αυτοκίνητα ή σε οντισιόν, δεν τα φανταζόμουν ποτέ. Μου φαίνεται εξωφρενικό και αρρωστημένα γελοίο. Πώς ήταν δυνατόν να την βρίσκανε έτσι αυτοί οι άνθρωποι; Είναι εντελώς ξένο αυτό από εμένα!
Έχεις παίξει μεγάλους ρόλους, έχεις βραβευτεί αρκετές φορές, έχεις αναγνωρισιμότητα. Κινδύνεψες ποτέ να ξεφύγεις;
Ναι, εντάξει το καβαλάς.. Όχι μόνο κινδύνεψα αλλά το καβάλησα κιόλας. Ξέρεις ήμουν πολύ τυχερός γιατί δεν θεώρησα ποτέ ότι έχω όλες τις απαντήσεις εγώ. Δεν θεώρησα ποτέ ότι είμαι τόσο γαμάτος που ανά πάσα στιγμή μπορώ να είμαι πάντα ο καλύτερος. Είχα πάντα τη νοημοσύνη να ψάχνω πάντα αυτούς που ξέρουν πιο πολλά από εμένα οι οποίοι θα με δυσκολέψουν για να γίνω καλύτερος. Οπότε σε όλη την πορεία μου είχα καβαλήσει το καλάμι με την έννοια ότι πίστευα ότι είμαι πολύ ταλαντούχος αλλά ταυτόχρονα πίστευα ότι το ταλέντο μου δεν αρκεί και ότι χρειάζεται σκληρή δουλειά. Και είχα την τύχη και την προνοητικότητα να κυνηγήσω αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι μου δίδαξαν ότι πρέπει να είσαι ταπεινός για να γίνεις καλύτερος. Οι επιτυχίες που είχα ήταν πάντα μετά από πάρα πολύ σκληρή δουλειά και μετά από εκμηδένιση σχεδόν του εγώ μου, οπότε καμία επιτυχία δεν ήρθε απλά επειδή με αγαπούσε ο κόσμος. Μη σου πω ότι καμιά φορά και λόγω των δηλώσεων που έκανα, όπως ανέφερες και εσύ προηγουμένως, ο πολύς κόσμος δεν είχε και την καλύτερη εικόνα για εμένα. Μπορώ να πω ότι δεν με πείραζε καθόλου γιατί θεωρούσα ότι το να σε αγαπάει ο κόσμος a priori είναι και μια καλλιτεχνική παγίδα για εμάς τους ηθοποιούς, γιατί σημαίνει ότι οτιδήποτε και αν κάνεις θα σε αποθεώσουν. Όταν για παράδειγμα είσαι ο τάδε και φτερνίζεσαι και σου δίνουν βραβείο ή σε χειροκροτάει ένα μεγάλο θεάτρο, θεωρείς ότι ο κόσμος σου χρωστάει, πως ότι και να κάνεις θα σε αγαπάει πάντα. Ξέρεις, δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος να ξεφύγει.
Με την σύζυγο σου (σ.σ. Έμιλυ Κολιανδρή) κάνετε την ίδια δουλειά. Πώς αποφεύγετε τη φθορά;
Tη φθορά δεν την αποφεύγεις, η φθορά είναι εκεί θα σε βρει, είναι όπως και τα γηρατειά που δεν αποφεύγονται. Απλά μπορείς να κατορθώσεις να ζήσεις με τη φθορά και να ζήσεις και ωραία, μαθαίνοντας ο ένας τον άλλον, αγαπώντας πιο βαθιά ο ένας τον άλλον.
Έχεις αισθανθεί ανταγωνισμό στη σχέση σας;
Ναι βέβαια από τα πιο μικρά πράγματα μέχρι τα πιο μεγάλα. Από το πόσο την αγαπάνε τα παιδιά μέχρι και το πώς είναι σε μια παράσταση που την είδα και μου άρεσε ή στη διαχείριση μικρότερων πραγμάτων. Υπάρχει ανταγωνισμός αλλά όταν έχεις πυξίδα την αγάπη σου για τον άλλον και το γούστο σου για το πώς θες να ζήσεις, νομίζω ότι αυτός ο ανταγωνισμός σε κάνει λίγο καλύτερο και κάπως έτσι πάει το πράγμα και αλληλοσυμπληρωνόμαστε.
Τα παιδιά σας έχουν καταλάβει ακριβώς τι δουλειά κάνετε;
Ναι, ξέρουν ότι δουλεύουμε στο θέατρο, στην τηλεόραση. Πολλές φορές τους λέμε «ελάτε Αλέξανδρε, Σμαράγδα να δείτε τον μπαμπά και τη μαμά», έρχονται, κάθονται 5 λεπτά και μετά φεύγουν (γέλια).
Πώς είσαι σήμερα ως πατέρας, έχεις αγωνία αν είσαι καλός πατέρας ή αν θα είσαι πρότυπο για τα παιδιά σου;
Έχω πολύ μεγάλη αγωνία για το αν θα είμαι καλός πατέρας, η αλήθεια είναι. Είμαστε αυτή η γενιά που θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι από τους γονείς μας. Και ενώ ξέρω ότι καμιά φορά όταν τα υπερ-αναλύεις τα πράγματα και έχεις ενοχές, δεν κάνει καλό, παρόλα αυτά δεν μπορώ να μην έχω αυτή την αγωνία και να μην είμαι όσο καλύτερος πατέρας γίνεται. Καταλαβαίνω τα λάθη μου, δυστυχώς εκ των υστέρων, προσπαθώ να τα διορθώσω και να μην τα ξανακάνω αλλά τις πιο πολλές φορές δεν τα καταφέρνω, άλλες βέβαια τα καταφέρνω.
Είσαι ενεργός στα social media;
Δεν είμαι πια ενεργός. Είχα για πολλά χρόνια Twitter το οποίο το έσβησα τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε γιατί κατάντησε πια ένας τοξικός λάκος με σκατά. Δεν μπορώ να βρω άλλη λέξη να το χαρακτηρίσω. Κάθε φορά που έμπαινα ένιωθα να μου τρώει τα σωθικά, δηλητηριαζόμουν. Το ίδιο έκανα και με το facebook και όλα αυτά με αφορμή το σποτάκι που έκανα πέρσι και έφαγα πολύ βρισίδι, οπότε δεν είχε νόημα. Μου έχει μείνει μόνο το instagram στο οποίο μπαίνω σπάνια, απλά για να δω κανένα φίλο αλλά ακόμα και το Instagram έχει γίνει πολύ τοξικό και σκέφτομαι μήπως το καταργήσω και αυτό.
Και τι θα κάνουν οι φαν σου;
Οι φαν μου, ή όποιος θέλει να με βλέπει θα έρχεται στο θέατρο όταν με το καλό ξεκινήσουμε και πάλι ή στην τηλεόραση. Δεν χρειάζεται να βλέπουν τα social και το πότε πηγαίνω εκδρομή. Υπήρχαν πάντα ηλίθιοι και κακοί άνθρωποι, απλά δεν τους βλέπαμε και δεν χρειαζόταν να ακούμε τις απόψεις τους και την τοξική τους ψυχή μέσα από τα βρισίδια τους. Τώρα με τα social, εκεί που είσαι στο σπίτι σου με την πυτζάμα, αναγκάζεσαι να βλέπεις την ηλιθιότητα του άλλου. Δεν είναι ανάγκη να το ζούμε αυτό, η ζωή είναι ήδη δύσκολη δεν χρειάζεται να της προσθέσουμε μια ακόμα δυσκολία.
Ποια είναι η σχέση σου με τον χρόνο που περνάει;
Προσπαθώ να είναι καλή και λέω «προσπαθώ» γιατί δεν είμαι σίγουρος ότι έχω πολύ καλή σχέση με τον χρόνο που περνάει. Θέλω να πιστεύω ότι επειδή θα ήθελα να μεγαλώσω ωραία με την έννοια να μεγαλώσω και να μη γίνω ένας γερογκρινιάρης, δεν θέλω να είμαι μόνος μου, θέλω να είμαι καλά με τον εαυτό μου, τη συσσωρευμένη γνώση και την εμπειρία της ζωής. Όλα αυτά προσπαθώ να τα κάνω ομαλά και να θυμάμαι ότι κάθε ηλικία είναι ένα σκαλοπάτι καινούργιο και από κάθε σκαλοπάτι βλέπεις ελαφρώς και διαφορετική θέα. Θέλω να διατηρήσω ζωντανή μέσα μου την περιέργεια. Δεν θέλω με τίποτα να γίνω ένας εξηντάρης που ντύνεται σαν τριαντάρης ή ένας εξηντάρης που μιλάει σαν τριαντάρης. Θέλω όμως να γίνω ένας εξηντάρης με την περιέργεια ενός παιδιού.
Ιnfo:
Ο Χρήστος Λούλης πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική σειρά του Mega «Σιωπηλός Δρόμος» που προβάλεται κάθε Κυριακή στις 21.00
Eπίσης, πρωταγωνιστεί στη σειρά «42°C» που θα προβληθεί αποκλειστικά από το κανάλι της COSMOTE.
