Τι μπορεί να τον θυμώσει στα live του; Ποιες ερωτήσεις θεωρεί άκομψες; Πώς εξαφανίστηκε ο φόβος του για την πατρότητα με τη γέννηση του γιου του; Θα ήθελε να ασχοληθεί με την πολιτική; Ιδού οι απαντήσεις του:

Το συγκρότημα σου, Imitate Your Mother, επιστρέφει μετά από πέντε μήνες στο Faust για μία εμφάνιση την Πέμπτη 6 Απριλίου. Tι θα ακούσουμε;

Πράγματι είχαμε μία περίοδο κάνει μια παύση και τώρα ετοιμάζουμε αυτή τη συναυλία στο Faust ενώ μέσα στο καλοκαίρι θα κάνουμε και κάποια live. Παίζουμε ένα είδος ψυχεδελικού garage, μια μουσική που πατάει πάρα πολύ στους ήχους του παρελθόντος. Ουσιαστικά νομίζω ότι χωρίζουμε τη μουσική μας σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι ήπιο garage με πιο μικρά κομμάτια 3-4 λεπτών που θυμίζουν πάρα πολύ ένα τέμπο garage old-school και το δεύτερο είναι πιο ψυχεδελικό. Υπάρχουν τρία κομμάτια συγκεκριμένα που δεν μπορώ να τα ταξινομήσω σε κάποιο συγκεκριμένο είδος γιατί είναι πολύ ιδιαίτερα, είναι μεγάλα έχουν πολύ μεγάλες εναλλαγές, μάλλον ανήκουν στη σφαίρα της ψυχεδέλειας αλλά μιας ψυχεδέλειας που είναι σαν φουτουριστική. Ένας από τους λόγους που ήθελα να φτιάξω μία μπάντα είναι ότι εγώ όταν πηγαίνω σε live θέλω να κουνιέμαι, να χορεύω, θέλω να τα σπάω, έτσι έχω μεγαλώσει. Έχω πάει σε πάρα πολλές συναυλίες στη ζωή μου και πάντα ήθελα να ιδρώνω τη φανέλα, οπότε τουλάχιστον οι άνθρωποι που έρχονται να δούνε το live μας θέλω να έχουν τη διάθεση να χορέψουν, να πιούνε, να περάσουν καλά, να μην μιλήσουν ιδιαίτερα μεταξύ τους αλλά κυρίως να κουνηθούν και να εκφραστούν. Να το ζήσουν!

{https://www.instagram.com/p/B9AMhB0AdeK/}

Πώς προέκυψε ο τίτλος του συγκροτήματος;

Από έναν φίλο που ήρθε στο σπίτι μου. Τότε είχα έναν πίνακα σαν αυτούς που έχουμε στο σχολείο με κιμωλία και έγραψε τη φράση Imitate Your Mother. Μέχρι τότε η μπάντα λεγόταν Dobler, αλλά επειδή δεν μας ταίριαζε ιδιαίτερα, επέλεξα το Imitate your Mother. Από το 2012 έχουμε αυτό το όνομα.

Μετά από 13 χρόνια έχεις ακόμα άγχος όταν ανεβαίνεις στη σκηνή;

Έχω πολύ περισσότερο άγχος από ότι όταν ανεβαίνω στη σκηνή του θεάτρου γιατί στο θέατρο είναι πιο καθημερινή η παρουσία μου. Για παράδειγμα στο θέατρο από τον Οκτώβριο παίζουμε τέσσερις-πέντε φορές την εβδομάδα. Έπειτα ξέρεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις, έχεις βρει κάποιους τρόπους επικοινωνίας με τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Είμαι πρώτα ηθοποιός και μετά μουσικός άσχετα αν αγαπάω τη μουσική το ίδιο με το θέατρο. Πάντα, έχω άγχος με τα live. Νομίζω όμως πλέον έχει ξεκινήσει και γίνεται καλύτερη δουλειά γιατί αφήνω κάπως τα πράγματα να λειτουργήσουν.

Τι εννοείς;

Παλιότερα είχα πολύ συγκεκριμένες απαιτήσεις από το κοινό και σε σημείο που μπορεί να θύμωνα μαζί του.

Όπως;

Έχω θυμώσει με το κοινό επειδή κάποιοι άνθρωποι μιλούσαν πολύ δυνατά ή κάποιοι ήταν στα κινητά τους και δεν έβλεπαν το live. Μάλιστα τους το είχα πει κιόλας «μπορείτε να περάσετε έξω, να ασχοληθείτε με τα κινητά σας εδώ κάνουμε ένα live. Αν θέλετε μπορείτε να βγάλετε μία φωτογραφία αλλά αν θέλετε να στέλνετε μηνύματα δεν είναι σίγουρα αυτός ο χώρος». Ξέρω ότι οι άνθρωποι που έρχονται να μας δουν γουστάρουν τη μουσική μας. Τώρα αν κάποιοι άλλοι έρχονται να δουν αν ο Χρανιώτης μπορεί να τραγουδήσει επειδή είναι ηθοποιός, νομίζω ότι αυτή η περιέργεια μπορεί να λυθεί στα πρώτα πέντε λεπτά.

Ήταν πάντα η μουσική και υποκριτική κάτι σημαντικό για εσένα;

Η υποκριτική όχι, δεν ήταν, η μουσική όμως ήταν. Από την εφηβεία μου άκουγα μουσική ενώ στο λύκειο αν μάθαινα για κάποιο παιδί ότι θα γίνει ηθοποιός, του έλεγα «Σοβαρά τώρα μ*****ς είσαι; Θα γίνεις ηθοποιός;». Δεν θα του έλεγα το ίδιο αν μου έλεγε θα γίνω μουσικός. Τα πρώτα μου καλλιτεχνικά ερεθίσματα ήταν μουσικά αν και μπήκα πιο ύπουλα δηλαδή μέσω κινηματογράφου, στην υποκριτική ως θεατής. Θέατρο δεν έβλεπα ιδιαίτερα. Στη μουσική μπήκα μέσα από τα βινύλια και τα βίντεο κλιπ και το MTV. Τις πρώτες κασέτες τις άκουσα υπό το φως της φωτιάς τα καλοκαίρια στο Ξυλόκαστρο. Ίσως το πρώτο πρώτο κομμάτι που άκουσα και άνηκε στο ευρύτερο φάσμα της ροκ, ήταν το «Stairway to Heaven» των Led Zeppelin και θυμάμαι κιόλας ότι δεν πίστευα πώς η μουσική μπορεί να σου ξυπνήσει τέτοια συναισθήματα.

Στο θέατρο παίζεις στους «Τέλειους Ξένους» στο θέατρο Αθηνά. Μέχρι πότε μπορεί κάποιος να έρθει να σας δει;

Θα παίξουμε μέχρι την Κυριακή των Βαΐων και μετά θα πάμε Θεσσαλονίκη. Ωστόσο είμαστε σε συζητήσεις για το αν θα συνεχίσουμε την παράσταση και του χρόνου.

Το κεντρικό θέμα του έργου είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους κυρίως από την ταινία του Αθερίδη στη χώρα μας, γιατί η ιδέα δεν είναι ελληνική. Είναι η παρέα που αφήνει ανοιχτά τα smartphones πάνω στο τραπέζι και όποιον πάρει ο Χάρος. Σου έχει τύχει ποτέ να ανακαλύψεις ή να ανακαλυφθείς από κάποιο μήνυμα στο κινητό σου;

Έχουν ψάξει το κινητό μου και δεν μου άρεσε καθόλου. Εγώ δεν έχω ψάξει ποτέ κινητό και μετά δεν θα το έκανα ποτέ. Το θεωρώ λίγο άκομψο να ψάχνεις κινητά. Υπάρχουν ζευγάρια που αφήνουν την πόρτα του μπάνιου ανοιχτή και υπάρχουν ζευγάρια που την κλείνουν. Εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Δεν θέλω να ξέρω τι κάνει η γυναίκα μου ή η σύντροφός μου μέσα στο μπάνιο. Δεν θέλω να ξέρω τι κόσμους έχει μέσα το κινητό της, το θεωρώ πολύ μεγάλη αδιακρισία αλλά είμαι και από τους ανθρώπους που δεν ρωτάει πότε αν έχεις απατήσει ή αν έχεις πάει με άλλον. Είναι πολύ άκομψες αυτές οι ερωτήσεις. Οπότε δεν θα έπαιζα καν σε αυτό το παιχνίδι, σε καμία περίπτωση. Δεν μου φαίνεται καθόλου αστείο, μάλιστα μου φαίνεται πάρα πολύ επικίνδυνο. Ναι, είναι ευφυέστατο στο να το σκεφτεί κάποιος και να το γράψει αλλά αν πήγαινα σε ένα σπίτι και παιζόταν αυτό το παιχνίδι θα σηκωνόμουν να φύγω.

Εδώ και τρία χρόνια έχεις γίνει πατέρας. Πώς είναι η ζωή σου; Πόσο σε έχει αλλάξει ο ερχομός του παιδιού;

Νομίζω έχω αλλάξει ριζικά. Θυμάμαι μερικές φάσεις στη ζωή μου που ίσως τις θυμάμαι σαν πολύ μεγάλα ιστορικά γεγονότα όπως όταν πέρασα ταυτόχρονα στο πανεπιστήμιο και στη δραματική σχολή. Θυμάμαι το surf όταν ήρθε στη ζωή μου το 2008, τι επίδραση είχε σε εμένα. Θυμάμαι επίσης το πρώτο μου live, θυμάμαι την πρώτη μου παράσταση και θυμάμαι τη γέννηση του γιου μου. Nομίζω ότι η γέννηση του γιου μου απλώς δεν με είχε προετοιμάσει για αυτήν την αλλαγή. Αισθάνομαι πιο μεγάλος τώρα και μου αρέσει πάρα πολύ αυτό. Moυ είχε πει μία κουβέντα ένας φίλος μου όταν έχασα τον μπαμπά μου πριν από δύο χρόνια. Ο γιος μου ήταν λίγων μηνών και μου είπε λοιπόν: «Τελείωσε το παιδί που έχεις μέσα σου γιατί έχασες και τον μπαμπά σου και πλέον έχεις παιδί» και πράγματι το παιδί μέσα μου δεν βρίσκεται τόση πολλή ώρα πια στην καθημερινότητά μου όσο παλιότερα. Χαρακτηριστικά αυτό που λέω είναι ότι από τότε που έγινα πατέρας, έχω γίνει άντρας. Παλιότερα ήμουν παιδί και τώρα καταλαβαίνω πως είναι να είσαι άντρας. Νομίζω ότι είναι πολύ ωραία διαδικασία μεγαλώνοντας να μην γιγαντώνεις το Εγώ σου και να μπορείς να βρίσκεις ακριβώς το μέγεθός του.

Τα παιδιά, από την εμπειρία σου, τελικά φέρνουν την ευτυχία ή φέρνουν και προβλήματα σε μια σχέση;

Τα παιδιά σίγουρα φέρνουνε την αϋπνία! (γέλια). Η αϋπνία δεν φέρνει καμία ευτυχία αλλά όταν είμαι ξεκούραστος ή ακόμα και όταν είμαι κουρασμένος έχει τύχει πολλές φορές να με πάρει ο μικρός αγκαλιά και να ξεχάσω τα πάντα. Εντάξει αυτό δεν συμβαίνει πάντα, μη γελιόμαστε και να μην εξιδανικεύουμε τα πράγματα . Νομίζω όμως ότι αυτό το χαμόγελο του παιδιού, τα χεράκια του γύρω από το λαιμό μου, κάποιες κουβεντούλες που μπορεί να πει, το «μπαμπά» που μου λέει, ότι θα τον ταΐσω, ότι θα κοιταχτούμε στα μάτια, θα τραγουδήσουμε, θα παίξουμε και θα κάνουμε μπάνιο μαζί, όλες είναι ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Και το περίεργο είναι ότι στα 42 μου δεν το φανταζόμουνα καν. Παλιότερα φοβόμουν την πατρότητα για να είμαι ειλικρινής. Υπήρχε ένα συναίσθημα λύπησης όταν μου ανακοίνωναν ότι κάποιος θα γίνει πατέρας. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο δηλαδή νομίζω ότι ζηλεύω λίγο όταν βλέπω ανθρώπους που έχουν δύο παιδιά -όχι παραπάνω βέβαια. Παλιότερα θα έλεγα: «Τι, δύο παιδιά; Ούτε καν».

Άρα αν προκύψει δεύτερο παιδί με χαρά μεγάλη, έτσι;

Αυτά τα αφήνω λίγο στη μοίρα και στη γυναίκα μου. Δεν μπορώ αυτές τις βλακώδεις συμβουλές που δίνουν κάποιοι άνθρωποι για παράδειγμα: « Έλα ρε τώρα που το παιδί είναι τριών χρόνων, κάνε της και ένα δεύτερο»… Δεν είμαι καθόλου τέτοιος τύπος, δεν μπορώ να τη βάλω κάτω και να της κάνω ένα παιδί. Θέλω να το θέλει. Εσείς οι γυναίκες πρέπει να έχετε τον πρώτο λόγο. Αν θέλετε να περάσετε ακόμα μία τριετία που θα είσαστε εγκλωβισμένες, υπέροχα εγκλωβισμένες βέβαια αλλά δεν θα δουλεύετε εύκολα. Εμείς με τη γυναίκα μου δεν έχουμε και βοήθεια από πεθερές και μαμάδες οπότε είναι λίγο δύσκολα.

Να σε πάω λίγο στο Survivor. Το θεωρείς παιχνίδι ή reality;

Μπορώ να σου απαντήσω μόνο για το Survivor που έπαιζα γιατί το συγκεκριμένο δεν το βλέπω. Προσωπικά το απόλαυσα πραγματικά σαν παιχνίδι και τον πρώτο μήνα, όπως μου λέει και η Γεωργία, ήμουνα εξαφανισμένος. Από την άλλη ήθελα πάρα πολύ να πάω και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου γιατί θεώρησα ότι είμαι από τους ελάχιστους Έλληνες ηθοποιούς που έχουν κάνει τόσο πολύ κάμπινγκ στη ζωή τους, που μπορούν να ζήσουν στη φύση και τέλος πάντων δεν θα πεθάνουν αν βρεθούν σε ένα φυσικό περιβάλλον. Με εξίταρε πάρα και πολύ όλο αυτό και χαίρομαι πάρα πολύ που το έζησα.

Θα ξαναπήγαινες;

Με τίποτα! Για πολλούς λόγους αλλά σίγουρα ένας από αυτούς είναι ο γιος μου. Δεν θα μπορούσα να λείπω τέσσερις και πέντε μήνες και να τον αφήσω. Σε εκείνο το Survivor υπήρχε μία αθωότητα, ήταν πολύ λιγότερο reality. Ήτανε κάτι πολύ ωραίο που έκανε τον κύκλο του. Με βοήθησε μάλιστα στο να πάρω σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή μου γιατί η ασιτία είναι λίγο σαν προσευχή. Έγινε μια κάθαρση μέσα μου.

Δηλαδή;

Αποφάσισα για παράδειγμα ότι ήθελα να παντρευτώ, ότι ήθελα να συνοδέψω τον μπαμπά μου μέχρι την τελευταία του κατοικία και να μαι δίπλα του. Μετά έκανα μία λίστα με τους φίλους μου, ποιοι είναι δηλαδή οι πραγματικοί μου φίλοι και κάπως καθάρισε το τοπίο της ζωής μου γιατί μερικές φορές κάπως μπερδευόμαστε, δεν ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε και αυτό το βιώνω και τώρα. Υπάρχουν φορές που δεν ξέρω τι θέλω. Η πόλη εμένα με στενεύει.

Θα έπαιρνες δηλαδή την απόφαση να φύγεις με την οικογένειά σου;

Είμαι λίγο στη μέση. Θα ήθελα πάρα πολύ να ζήσω σε ένα νησί αλλά μου αρέσει πάρα πολύ που παίζω στο θέατρο, μου αρέσει πολύ που την επόμενη Πέμπτη έχω το live στο Faust, μου αρέσει που πριν από λίγο καιρό πήγα και είδα το Godland και πριν το Τar και πιο πριν την Φάλαινα. Μου αρέσει που μπορώ να βγω ένα βράδυ και να χορέψω, να ακούσω μουσικάρες και να πάω σε μία συναυλία.

Ιδανικά πού θα ήθελες να μείνεις;

Μου αρέσει πάρα πολύ η Τήνος, η Ικαρία, μου αρέσει πάρα πολύ και το χωριό μου στην Πελοπόννησο στο οποίο γεννήθηκα, στην Καλλιθέα έξω από την Πύλο στην Μεσσηνία.

Πηγαίνεις εκεί;

Μετά τον θάνατο του πατέρα μου όχι δεν έχω πάει.

Το έχεις συνδυάσει με τον πατέρα σου να φανταστώ;

Δεν ξέρω, ακόμα δεν μπορώ να πάω. Πήγαινα με τον πατέρα μου, καθόμασταν μερικές μέρες απλά η τελευταία φορά που είχα πάει μαζί του ήτανε αρκετά βεβαρημένη η υγεία του. Θα ξαναπάω σίγουρα απλά όχι τώρα.

Να αλλάξω κλίμα... Έχουμε δει ότι έχεις φίλους από τον πολιτικό χώρο. Πρόσφατα συμπαραστάθηκες στον Γιάνη Βαρουφάκη μετά τον ξυλοδαρμό του. Εσύ θα ήθελες να ασχοληθείς με την πολιτική;

Δεν νομίζω ότι είμαι ικανός. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι μέσα στη Βουλή που θα με εξαγρίωναν και δεν είναι καλό να θυμώνω. Σίγουρα είμαι ενεργός, εννοώ ότι πράγματα που με κάνουν να δυσανασχετώ θα με κάνουν να βγω στο δρόμο. Ακόμα δηλαδή βγαίνω και πηγαίνω σε πορείες είναι ένα πεδίο έκφρασης. Πήγα δηλαδή στην συγκέντρωση για τους ηθοποιούς, πήγα στη συγκέντρωση για τα Τέμπη. Πριν λίγο καιρό πάλι είχα πάει έξω από το REX και τραγούδησα κιόλας για το γνωστό ζήτημα που oι ηθοποιοί διεκδικούμε την αναγνώριση των πτυχίων μας. Θεωρώ πολύ πασέ να πω ότι είμαι Αριστερός η Δεξιός ή Κέντρωος. Σίγουρα με γοητεύουν κάποιες προσωπικότητες όπως ο Κλέωνας Γρηγοριάδης , ο Κρίτωνας Αρσένης, ο Γιάνης ο Βαρουφάκης, φυσικά κι άλλοι άνθρωποι που ανήκαν και σε άλλες παρατάξεις. Σίγουρα ένας άνθρωπος που με γοήτευσε είναι ο Περικλής Κοροβέσης που ήταν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος και συγγραφέας. Ο Γλέζος ήταν επίσης για μένα μία αξεπέραστη προσωπικότητα που και μετά τα 90 του χρόνια κατέβαινε στις πορείες. Οπότε νομίζω ότι αν συμφωνώ με ένα πραγματικό δίκαιο αίτημα είτε αυτό το έχουν υποβάλει οι ηθοποιοί είτε οι πολίτες, θα με έχουν πάντα κοντά τους. Δεν μπορώ να κοιμηθώ εύκολα αν δεν είμαι παρών.

Θα κατέβαινες στην πολιτική αν σου γινόταν πρόταση;

Θεωρώ ότι υπάρχουν πολύ πιο ικανοί άνθρωποι για να κατέβουν και πιο χρήσιμοι από μένα. Η πολιτική είναι πλήρης απασχόληση. Εγώ δεν μπορώ για τέσσερα χρόνια να υποσχεθώ στον εαυτό μου ότι δεν θα κάνω θέατρο ή ότι δεν θα κάνω live με την μπάντα μου.

Τι να περιμένει κάποιος όταν θα σε συναντήσει από κοντά;

Ότι θα τον κοιτάξω στα μάτια. Αν δεν συμβεί αυτό δεν θα έχει μέλλον η σχέση μας. Σίγουρα πάντως να μην περιμένει κάποιος ότι θα είμαι ιδιαίτερα διαχυτικός. Επειδή κάνουμε αυτή τη δουλειά και θεωρεί πολύς κόσμος επειδή μας βλέπει στην τηλεόραση ότι μπορεί να μας χτυπήσει το χέρι στην πλάτη, να μην το κάνει σε εμένα παρακαλώ. Δεν μου αρέσει οι άνθρωποι που δεν γνωρίζω να μου το κάνουν. Οι άνθρωποι που είναι φίλοι μου φυσικά και να αγκαλιαστούμε αλλά μου φαίνεται άγριο πραγμα ένας άνθρωπος να ξεχνάει ότι εγώ μπαίνω στο σπίτι του αλλά αυτός δεν μπαίνει στο δικό μου. Απαιτώ να το θυμάται ο άλλος. Αν δεν έχει αυτή την ικανότητα μάλλον δεν θα τα πάμε πολύ καλά.