Το ένα σου παιδί αντιμετώπισε κάποιο κινητικό πρόβλημα. Τι θα συμβούλευες τους γονείς που βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις;

«Οι γονείς, όταν αντιμετωπίζει το παιδί τους ένα πρόβλημα υγείας , υποφέρουν ψυχικά πιο πολύ από το ίδιο. Το παιδί μπορεί να πονέσει ίσως σε μεγαλύτερη ηλικία, όταν αρχίζει να αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα. Ο γονιός πονάει το παιδί του ακόμα και αν εκείνο είναι εγκληματίας. Εγώ είμαι άνθρωπος που μάχομαι. Δεν παρατάω τίποτα στην τύχη. Για αυτό είμαι εδώ που βλέπεις και μιλάω. Αλλιώς θα ήμουν με κατάθλιψη, σε κανά χαντάκι ή θα έκλαιγα από το πρωί εώς το βράδυ. Σε όλους συμβαίνουν άτυχες καταστάσεις. Έτσι είναι η ζωή. Μου έχουν τύχει και πολλά καλά όμως».

Είναι σημαντικό ο γονιός να στηρίζει το παιδί του και να το μεγαλώνει σε κάθε περίπτωση φυσιολογικά;

«Ακριβώς. Πρέπει να βρεις πρώτα εσύ το κουράγιο μέσα σου. Εγώ πάντοτε στη ζωή μου ήμουν πολύ ευαισθητοποιημένος με τα παιδιά. Με τον Κώστα Γιαννόπουλο ιδρύσαμε το «Χαμόγελο του παιδιού». Ήμουν πρόεδρος επί τρία χρόνια, πολύ πριν σκεφτώ να γίνω πατέρας. Εκεί είδα πράγματα πολύ στενάχωρα. Δεν με άλλαξε ότι συνέβη στο παιδί μου, ούτε τα προβλήματα που συνάντησα στην πορεία. Το πάλεψα».

Πηγή - συνέντευξη: περιοδικό ΕΓΩ