Η διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε χθες (8 Μαρτίου) και στον απόηχο αμέτρητων δηλώσεων ήρθε η ανάρτηση του Χρήστου Μάστορα να μας κάνει να δακρύσουμε.
Τη γιαγιά του, Αμαλία, την οποία έχασε πριν από μερικούς μήνες θέλησε να τιμήσει ο frontman του συγκροτήματος Melisses και το έκανε με τον πιο συγκινητικό τρόπο, παίρνοντας αφορμή από ένα σημείωμα που του είχε αφιερώσει η ίδια πριν από χρόνια, το οποίο και μοιράστηκε με τους followers του μαζί με σκέψεις και συναισθήματά του.
Η ημέρα της γυναίκας μόλις πέρασε… Μια μέρα που όλοι θυμούνται πως μια μάνα τους γέννησε, μια κόρη τους έδωσε ξανά ζωή, μια γιαγιά τους κανάκεψε και πάει λέγοντας… Το χθεσινό βράδυ λοιπόν με βρήκε να ξυπνάω από κλάματα για τη γυναίκα που με έμαθε να είμαι άνθρωπος… Με έμαθε να να αγαπώ τον εαυτό μου, να λέω «δεν πειράζει», να λέω «ξικι να γένει»(οι Ηπειρώτες θα καταλάβουν) να κακομαθαίνω τους φίλους, να δίνω πιο πολύ από όσο θα πάρω, να ρίχνω τον εαυτό μου για να ανέβουμε πιο ψηλά όλοι, να γίνομαι η ψυχή της παρέας, να συγχωρώ και να αγαπώ! Αυτή γυναίκα ήταν η γιαγιά μου…Γιαγιά μπορεί να μην ειχες δυο καρδιές όπως λες στο γράμμα σου αλλά είχες την πιο μεγάλη… Μακάρι να είχα δυο καρδιές να σου δώσω να πάρεις μια μαζί σου…
Πλήθος τα σχόλια που ακολούθησαν την ανάρτηση και από αυτά ξεχωρίζουμε το σχόλιο της Rita Wilson η οποία συγκινήθηκε ιδιαίτερα και δεν το έκρυψε. Η σύζυγος του Tom Hanks τιμά πάντα την ελληνική καταγωγή της και με τη νέα της ιδιότητα, αυτή της τραγουδίστριας/τραγουδοποιού έχει συνεργαστεί και με τον Χρήστο Μάστορα με τον οποίο τη συνδέει πια και προωπική φιλία.
Ήταν στα τέλη του Οκτώβρη όταν πέθανε η γιαγιά του Χρήστου Μάστορα και ο ίδιος την είχε αποχαιρετήσει δημόσια με μία επίσης πολύ συγκινητική ανάρτηση:
Η γιαγιά μου η Αμαλία ήταν η γιαγιά όλων μας… Έτσι λένε οι φίλοι… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το γέλιο της που έκανε τα μαγουλάκια της να κλείνουν τα υγρά της μάτια.Δεν θα ξεχάσω ποτέ στα γράμματα της που μου έγραφε «σε φιλώ με πόνο»… Δεν θα ξεχάσω ποτέ που μου μάθαινε την προπαίδεια και λίγο πριν κοιμηθούμε πέταγε ένα «τρεις εννιά;». Δεν θα ξεχάσω ποτέ που ήταν σαν να έχουμε έναν προσωπικό σεφ στο σπίτι γιατί έφτιαχνε 5 φαγητά την ημέρα για να μας ευχαριστήσει, που μου έφερνε κρυφά δεύτερο πιάτο μην τυχόν με μαλώσουν οι γονείς και μια φορά σε ένα πάρτυ με τάιζε κρυφά πίσω από την κουρτίνα κεφτεδάκια…Δεν θα ξεχάσω ποτέ που της έλεγα I love you και μου απαντούσε «λοβγιουτου». Δεν θα ξεχάσω ποτέ που της έλεγα «Ω Για» (ω Γιαγιά) και απαντούσε «Μαναχέ μου» (μοναχέ μου/μονάκριβε μου).Δεν θα ξεχάσω ποτέ που με άφηνε να κοιμηθώ μέχρι να είναι πολύ αργά για την προσευχή στο σχολείο και μου έβαζε τις κάλτσες όσο ήμουν ακόμα στο κρεβάτι για να μην κρυώνω, που μια μέρα είχαμε χάσει το τρόλεϊ και έκανε οτοστόπ μέσα στη βροχή για να μην χάσω το μάθημα, που μου μάθαινε το ποίημα και τελικά το είπα μόνο σε εκείνη γιατί ντρεπόμουν να το πω στην τάξη, που κάθε «σκέφτομαι και γράφω» μου, είχε τη λέξη «γιαγιά» μέσα.Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις φράσεις «ξίκι να γένει»(κομμάτια να γίνει), «που γκιζεράς;»(που τριγυρνάς;), «όιιι φίδι που μ’ έφαε». Δεν θα ξεχάσω που όλοι θέλαν να της πουν τον καημό τους, που ήθελε όλοι να τα ‘χουν καλά μεταξύ τους και μετέφερε καλά λόγια κι ας μην είχαν ειπωθεί, που αν την παρεξηγούσαν μαύριζε η ψυχούλα της. Ήταν ένας άγγελος επί γης κι είναι ακόμα ένας άγγελος που απλά άνοιξε τα φτερά του τώρα… Θα έδινα τα πάντα για μια τελευταία ζέστη κουβέντα, ένα ζεστό πιάτο και μια ζέστη αγκαλιά από εκείνη…
Γιαγιούλα μου σ’αγαπάω όσο τίποτα και σε ευχαριστώ για όλα.Θα ζεις για πάντα στην καρδιά μου… Μην τους παχύνεις όλους εκεί πάνω… με μέτρο!❤️