Μια βόλτα από τα στενά της χώρας της Μυκόνου, στα πασίγνωστα Ματογιάννια και τη Λάκκα εν ώρα αιχμής και φουλ τουριστικής κίνησης ήταν αρκετή για να τον κάνει να εκφράσει τη γνώμη του για το νησί που γνωρίζει 42 ολόκληρα χρόνια και επισκέπτεται κάθε χρόνο ανελλιπώς από τότε. Ένας αγαπημένος του προορισμός που ο ίδιος πιστεύει πως πια χάνει τη μαγεία του.
«ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΜΥΚΟΝΟΥ....
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΥΚΟΝΟ
Καθώς επέστρεφα σπίτι χτες αργά σκεφτόμουνα ότι σε τρία χρόνια θα είναι 45 ολόκληρα χρόνια που έρχομαι στο νησί...ήμουν 16 όταν ήρθα πρώτη φορά το 1979 με ένα πλοίο που σε άφηνε έξω απ το λιμάνι και ερχόντουσαν βάρκες να σε βγάλουν έξω...άλλες εποχές...
Δεν θα αναφερθώ όμως καθόλου στο παρελθόν...αν και παρελθοντολάγνος...αλλά στο παρόν...
Φτάνοντας χτες μόνος στο αγαπημένο παρκινγκ μπροστά από το BELVEDERE άρχισα να κατηφορίζω από ένα άγνωστο ναι...ακόμη και για μένα που έχω φάει το νησί με το κουτάλι ..άγνωστο στενό...
κανονική Μύκονος εκεί....σπιτάκια με αυλές...μπουγάδες απλωμένες...όπως πρέπει....
ξαφνικά βγαίνω στη Λάκκα και αρχίζει το πανηγύρι η μάλλον η εμποροπανήγυρις....σκεφτόμουνα έντονα την έννοια της λέξης ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ....και την έψαχνα...
Αισθητική εδώ...αισθητική εκεί...μα που είναι η Αισθητική???
Ατέλειωτα εμπορικά το ένα κολλητά με το άλλο και όλη η πραμάτεια έξω...στα μούτρα σου...και όμως υπάρχει νομοθεσία μου είπαν αργότερα στο οδοιπορικό μου που ορίζει 25%να καλύπτει το εμπόρευμα με βιτρίνα έξω από το μαγαζί....για να είμαστε δίκαιοι κάποιοι το τηρούν αυτό αλλά είναι μετρημένοι στα δάχτυλα...πήρα λοιπόν το γνωστό μονοπάτι που σε βγάζει στο λιμάνι....Το λιμάνι γεμάτο πλαστικές τέντες που κρατάνε τον αέρα...πάει και η Αισθητική με τον αέρα....
Ανάμεσα στο φορτωμένο εμπορεύματα στενό σε μια ανοιχτή πόρτα μια γιαγιούλα έπλεκε σε ένα σκηνικό από παλιά αγαπημένη Μύκονο...ξαφνικά η έννοια της Αισθητικής απόκτησε νόημα η εικόνα ξύπνησε μνήμες αισθάνθηκα όμορφα...ανυψωτικά...και σκέφτηκα έντονα ότι ένα τέτοιο μέρος παρ’ όλη την ανάπτυξη ΘΕΛΕΙ ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ...σκέφτηκα την Βενετία στην Ιταλία εννοώ....πόσο προστατευμένο και πόσο αναπτυγμένο μέρος ...η Ανάπτυξη δεν πρέπει να ισούται με πλήρη καταστροφή....αν όλα αυτά τα καταστήματα τηρούσαν τις προδιαγραφές με τα εμπορεύματα μέσα και όχι έξω η Μύκονος θα ήταν ένα μέρος ακόμη μαγικό που θα ήθελες να το περπατάς ξανά και ξανά...γιατί που και που θέλεις να ξεκουράζεται η ματιά σου και σε έναν απλά ασβεστωμένο και άδειο τοίχο...
Συνέχισα την βόλτα μου στο Λιμάνι που εκτός των πλαστικών τεντών και κάποιων περιττών επιγραφών ακόμη καλά κρατεί....
και στρίβω στο στενό της κρουαζιέρας...όπως το λένε με τα αμέτρητα κοσμηματοπωλεία το ένα δίπλα στο άλλο με τις πραμάτειες και κάποιες από αυτές πανάκριβες κιόλας...όπως πρέπει αλλά είναι δυνατόν κάποιος να θέλει να ξοδέψει πολλά χρήματα σε έναν τέτοιο δρόμο??αναρωτιέμαι...αλλά τι ξέρω εγώ...και μετά από αυτή την αισθητική κακοποίηση ....φτάσαμε στο θρυλικό και απόλυτα διατηρητέο από άποψη και θέση του ιδιοκτήτη APALOOSA....εκεί η Μύκονος στα καλυτέρα της...είναι αυτό το αίσθημα που έχω και στο Παρίσι ας πούμε όταν μπαίνω στο Deux Magots ...οικειότητα γιατί τίποτε δεν έχει αλλάξει...και αισθητική μαζί...
Αυτό έχουν καταφέρει όλα τα υπόλοιπα μέρη του κόσμου από τα HAMPTONS μέχρι το ST BARTHS και από το Παρίσι μέχρι την Βενετία και αμέτρητα άλλα μέρη του κόσμου όπου παραμένουν μαγικά ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΟΣΙΟ....αλλά να μου πεις τι λες βρε παλιορομαντικέ εδώ είδες ο ίδιος με τα μάτια σου να πετάνε τις καρέκλες που κάθισε όλη η διανόηση της σύγχρονης νεότερης Ελλάδος στον δρόμο...μιλάω για το ΖΟΝΑΡΣ βέβαια...και να τους λες μα τι κάνετε???και να σου απαντάει ένας εργολάβος...ΕΛΑ ΜΩΡΕ...ΠΑΛΙΑΤΖΟΥΡΕΣ...
Επιστροφή στην Μύκονο όμως γιατί αν πιάσουμε και την Αθήνα καήκαμε...Αφού φάγαμε υπέροχα και αγαπημένα συνέχισα την βόλτα μου ....σουβλάκια...σανδάλια...και άλλα σανδάλια και παρεό...ανακατεμένα με έργα τέχνης...και μπαίνουμε στο πιο σικ στενό...Καλογερα...Chanel...το καινούργιο Tserkov ...Koulis...Αισθητική ανεβασμένη για λίγο...και μετά πάλι τα ίδια....βιτρίνες με τα πάντα...σουβλάκια...και ξανά...
Πρόταση στον Δήμαρχο να έχει θάρρος ώστε να σώσει το νησί...προλαβαίνει ακόμη...Προτείνω να κρατήσει την μαγεία της γιαγιάκας που έπλεκε το σεμενδακι της μαζί με την ανάπτυξη....γιατί ο ξένος με τα λεφτά που όπως λένε τον κρατάνε μέσα τα ξενοδοχεία και δεν περπατά στην πόλη ίσως να μην θέλει να περπατάει για τους ίδιους λόγους που δεν θέλω και εγώ...πια...δεν αντέχει το μάτι μου και το στομάχι μου τέτοια ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ...
και κάτι για τις παραλίες και τελειώνω....ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΟΧΙ 20 ΕΚΑΤΟΣΤΑ ΑΠΟ ΞΑΠΛΩΣΤΡΑ ΣΕ ΞΑΠΛΩΣΤΡΑ ΣΤΗΝ ΨΑΡΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ...ΕΛΕΟΣ ....ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΞΑΠΛΩΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ....
αυτά τα ολίγα...όποιος ξέρει τον Δήμαρχο ας τα μεταφέρει...από έναν ρομαντικό πολίτη του κόσμου που του αρέσει να επιστρέφει ξανά και ξανά και ξανά στο νησί...για την γιαγιάκα που υπάρχει ακόμη ξεχασμένη σε ένα στενό ....ανάμεσα στην ανάπτυξη....»
