Έναν χρόνο από τον ξαφνικό χαμό του, η σύζυγός του Στέλλα Τσιάτσιου και η κόρη του Αργυρή Παραολυμπιονίκης στο Παρίσι, Λήδα Μανθοπούλου μιλάνε για τον άνθρωπό τους και συγκινούν.
-Πώς φτάνουμε στους Παραολυμπιακούς αγώνες στο Παρίσι και στο να κερδίσεις το ασημένιο μετάλλιο;
«δεν θα υπήρχαν οι Παραολυμπιακοί Αγώνες αν δεν διαγνωζόμουν με σκλήρυνση. Μου εμφανίστηκε πριν από ενάμιση χρόνο περίπου τον Απρίλιο του ’23. Δεν θέλω να τη σκέφτομαι εκείνη την ημέρα γιατί…πέρασε. Τώρα υπάρχουν καλύτερες.
Ήρθα μετά από 6 μήνες στο γήπεδο ξανά. Δεν ήθελα ούτε να το πλησιάσω το γήπεδο πραγματικά. Ένιωθα πολύ περίεργα. Δεν ήξερα και τι αλλαγές υπήρχαν στο σώμα μου ακόμα και πώς θα μου βγουν.
Οι γιατροί ήταν οι πρώτοι που μου είπαν, καλύτερα να αφήσω τον πρωταθλητισμό στην άκρη και να κάνω συντήρηση. Κι όταν το άκουσα αυτό τους κοιτάω είπα εντάξει, ότι πεις και πήγα προπόνηση το απόγευμα κανονικά.
Το ασημένιο μετάλλιο το έχω στο δωμάτιό μου. Το κοιτάω, είναι εκεί στον καθρέφτη μου, του λέω καληνύχτα, μου λέει καλημέρα.
Με τον πατέρα μου έχω άπειρες αναμνήσεις και πολλές φορές τον νιώθω δίπλα μου ακόμα και να μην είναι σε φυσική μορφή. Πάντα μου έλεγε ότι ήθελε να πάμε μαζί στο Παρίσι και στη Disneyland και δεν είχα τα κότσια να το κάνω χωρίς αυτόν αλλά τον ένιωθα δίπλα μου μέσα στο γήπεδο, Είχα κάποιες στιγμές που ήξερα ότι είναι εκεί»
Στη συνέχεια μίλησε και η μητέρα της Στέλλα Τσιάτσιου για τη γνωριμία της με τον Αίαντα Μανθόπουλο, τη σχέση τους και τον ξαφνικό χαμό του:
«Γνωριστήκαμε μέσα από το θέατρο, παίξαμε μαζί κάποια χρόνια και μετά όταν τα παιδιά ήταν μικρά αποφασίσαμε να πάρει ο καθένας τον δικό του δρόμο αλλά μείναμε κολλητοί.
Και το είχαμε πει από την αρχή ότι δεν θα παίρναμε διαζύγιο. Ήταν απόφαση του Αία κάθετη αυτή, ήταν ξεκάθαρος σε αυτό, δεν ήθελε να πάρουμε διαζύγιο.
Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να διαχειριστείς την απώλεια. Τον πρώτο καιρό προσπαθείς να το χωρέσεις στο μυαλό σου με κάποιον τρόπο. Προσπαθείς να το καταλάβεις και δεν νομίζω ότι το καταλαβαίνεις και ποτέ απόλυτα. Δηλαδή ακόμα και τώρα όταν πηγαίνω στο σπίτι μας, το σπίτι που μεγάλωσαν και τα παιδιά στην Αθήνα, πάντα έχω την αίσθηση ότι θα ανοίξει μια πόρτα και θα βγει ο Αίας.
Πήγα, τον είδα και στην εντατική, γιατί ήταν στην εντατική ο Αίας από την πρώτη μέρα και μιλήσαμε. Μιλήσαμε για τα παιδιά, κάναμε σχέδια μέσα στην εντατική. Να βγει, να παίξουμε ένα θέατρο που το είχαμε υποσχεθεί ο ένας στον άλλον να παίξουμε μαζί. Να κάνουμε ένα πάρτι στο σπίτι με τα παιδιά. Και φεύγω και Παρασκευή πρωί είμαι στο νοσοκομείο εδώ στη Λάρισα για τη μαμά μου και με παίρνουν τηλέφωνο ότι έπαθε και δεύτερο εγκεφαλικό. Το οποίο ήταν πολύ δυνατό»
-Κάνατε μια γενναιόδωρη πράξη μετά το θάνατό του, αποφασίσατε να δωρίσετε τα όργανά του
«Ήταν κάτι που εγώ ήθελα να αποφασίσουν τα παιδιά. Απομονώθηκα με τα παιδιά, το συζητήσαμε οι τρεις μας με ρώτησαν τη γνώμη μου και τους είπα ότι είναι μεγαλειώδες και θα το ήθελε κι ό ίδιος να ρίξει αυλαία με αυτόν τον τρόπο, χαρίζοντας ζωή»
