Την απόλυτη ευτυχία βιώνει εδώ και μερικούς μήνες η Ελισάβετ Μουτάφη, έχοντας πια στο σπίτι της τον 3,5 χρονών Δημήτρη, το αγοράκι που υιοθέτησαν με τον σύζυγό της Μάνο Νιφλή από τη Σιέρα Λεόνε. Κι αυτό που ζει δεν το φανταζόταν ότι θα είναι έτσι. Η ίδια μίλησε για όλα στην Φαίη Σκορδά και την εκπομπή Buongiorno.
«Ήθελα πολύ την υιοθεσία, την σκεφτόμουν χρόνια. Τις αποφάσεις για τη ζωή μου τις παίρνω πολύ εύκολα. Αν θέλω κάτι δεν το σκέφτομαι πολύ. Περνούσε από το μυαλό μου χρόνια, αλλά τις αποφάσεις τις πήραμε τσακ μπαμ. Η Ευγενία Δημητροπούλου που έχει υιοθετήσει την Εύα, είναι ένα πλάσμα που με βοήθησε πάρα πολύ. Κι εκείνη και ο άντρας της.
Ο ένας βοηθάει τον άλλον, είναι πολύ σπουδαίο αυτό. Για μένα ότι το κατάφερα και το έκανα… Έγινε… Από εκεί που σκεφτόμουν πώς θα γίνουν όλες οι διαδικασίες, τώρα έχω αυτό το αγγελούδι στο σπίτι μου. Όποιος θέλει να το κάνει, γίνεται. Είτε είναι από την Ελλάδα, είτε από το εξωτερικό» είπε αρχικά η Ελισάβετ Μουτάφη και συνέχισε:
«Δεν είμαι η ειδική για να σας περιγράψω για τα ζητήματα τα γραφειοκρατικά, αν ρωτήσεις τον Μάνο τα ξέρει καλύτερα αυτά. Περάσαμε από συζητήσεις, περάσαμε από επιτροπή, δεν είναι απλά τα πράγματα. Εγώ πήγα μόνη μου στη Σιέρα Λεόνε γιατί ήταν να πάω να τον δω. Είχα δει φωτογραφία του και πήγα να τον δω και από κοντά για 4 μέρες το Πάσχα.
Όταν τον είδα, τρελάθηκα και τρελάθηκα με όλα τα παιδιά. Και λες Παναγία μου. Και ήταν και υπέροχοι κι οι άνθρωποι που ήταν εκεί μαζί τους. Πήγα να τον δω τη δεύτερη φορά και είχα την τύχη η απόφαση να βγει άμεσα, οπότε έμεινα και περίμενα να μπορώ να τον πάρω και γύρισα με το παιδί».
«Όταν τον είδα είπα αυτός είναι ο γιος μου. Τον έστειλα στον Μάνο και του είπα αυτός είναι ο γιος σου. Όταν πήγα στην Αφρική ήρθε στην αγκαλιά μου αμέσως, τον είχαν ενημερώσει. Το δύσκολο ήταν όταν έφυγα την πρώτη φορά και έπρεπε να τον αφήσω πίσω. Με έλεγε μαμά από την πρώτη στιγμή» συνέχισε την περιγραφή της και στη συνέχεια αναφέρθηκε στην επικοινωνία τους:
«Μιλάμε Αγγλικά αλλά τώρα πλέον, επειδή και στο σχολείο του μιλάνε Ελληνικά, έχει αρχίσει και μαθαίνει. Ήρθαμε στην Ελλάδα τον Ιούλιο. Βοηθάει και η μαμά μου πολύ και πλέον και οι αδερφές του, του μιλάνε Ελληνικά. Είναι τρισευτυχισμένος. Το μόνο πρόβλημα που έχουμε αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής έχει να κάνει με τον ύπνο. Γιατί αυτό είναι ένας αποχωρισμός. Στον ύπνο ζοριζόμαστε λίγο παραπάνω. Δεν θέλει να αποχωριστεί τα παιχνίδια του και τη μαμά του.
Η ψυχολόγος μου με βοηθάει πάρα πολύ. Αν χρειαστεί να μιλήσω με κάποιον παιδοψυχολόγο, θα το κάνω. Αλλά προς το παρόν, είναι σαν να ήταν πάντα μαζί μας. Και με τον πατέρα του και με τις αδερφές του. Αμέσως. Μέσα σε ώρες… Θεωρώ ότι έχω έναν άγγελο πλέον στο σπίτι. Ξέρω ότι θα περάσουμε από διάφορες φάσεις, αλλά αυτό συμβαίνει με όλα τα παιδιά, είτε είναι από εδώ, είτε τα έχεις γεννήσει, είτε τα έχεις υιοθετήσει. Θα έκανα τα πάντα για εκείνον».
