Δεν είναι η πρώτη που αναφέρεται στο συγκεκριμένο θέμα και σίγουρα δεν θα είναι και η τελευταία όσο ακόμα συνεχίζεται η παραμονή κακοποιημένων παιδιών και παιδιών που αφαιρείται με εισαγγελική παρέμβαση η επιμέλεια από τους γονείς στα παιδιατρικά νοσοκομεία της χώρας και όχι σε ειδικές δομές ή οικογενειακά περιβάλλοντα.
Η αφορμή για το ξέσπασμα της Ναταλί Κάκκαβα ήρθε σε σχέση με τα παιδιά του ζευγαριού των αστυνομικών στην αδιανόητη και πρωτοφανή υπόθεση που εδώ και λίγες μέρες έχει σοκάρει όλη την Ελλάδα.
«Με αφορμή την αδιανόητη ιστορία του αστυνομικού, που κακοποιούσε τα παιδιά του, έρχεται στην επιφάνεια άλλη μια σκληρή πραγματικότητα ,της ΜΗ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ πρόνοιας, που δυστυχώς είμαστε όλοι μέλη..
Τα παιδάκια αυτά που ήδη η ζωή τους έχει δείξει το πιο σκληρό της πρόσωπο, συνεχίζουν κατ εμέ να "κακοποιουνται" με άλλο τρόπο βέβαια, αλλά εξίσου οδυνηρό..
Ζουν μέσα σε ένα νοσοκομείο..
Όπως δεκάδες άλλα παιδιά ( πάνω από 70)που ζουν σήμερα στα Νοσοκομεία Παίδων της Αθήνας..
Πρόκειται για τα παιδιά των οποίων οι Εισαγγελικές αρχές παίρνουν την επιμέλεια από τις οικογένειές τους (πολλές φορές μονογονεϊκές) ή πρόκειται για ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, τα οποία οδηγούν στα παιδιατρικά νοσοκομεία της χώρας (συνήθως στα τρία νοσοκομεία της Αττικής, στο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού, στο Παίδων Αγία Σοφία και στο Παίδων Πεντέλης), προκειμένου να υποβληθούν και στις απαραίτητες εξετάσεις μέχρι να προωθηθούν σε δομές. Ωστόσο, λόγω σημαντικών ελλείψεων και της γραφειοκρατίας, τα παιδιά αυτά παραμένουν σε έναν θάλαμο νοσοκομείου πολλούς μήνες, ακόμη και χρόνο, χωρίς καμία μέριμνα. Χωρίς παιδοψυχολόγους, χωρίς δασκάλους, χωρίς την απαραίτητη κοινωνικοποίηση για την τρυφερή ηλικία τους. Επί της ουσίας εξασφαλίζοντας μόνο ένα πιάτο φαγητό την ημέρα και ένα κρεβάτι για ύπνο το βράδυ.(πηγή data joutnalists)
Και ρωτώ?
Δεν υπάρχει κάποιος να αναλάβει τα παιδάκια αυτά,να φιλοξενηθούν σε ενα χώρο κατάλληλο για παιδιά,όπου θα μεγαλώσουν φυσιολογικά με αγάπη και θαλπωρή?
Ως πότε θα πληρώνουν το γεγονός ότι τα έφεραν στον κόσμο 2 γονείς τέρατα?
Γιατί τα καταδικάζουμε να ζουν σε ένα περιβάλλον εντελώς ακατάλληλο για παιδιά?
Δεν τους φτάνουν ήδη τα τραύματα στις ψυχούλες τους?
Εμείς τι κάνουμε?
Πώς βοηθάμε να επουλωθούν?
Νομίζω ότι είναι λοιπόν εξίσου σημαντικό,παράλληλα με την παραδειγματικότατη τιμωρία των 2 γονιών τους,να βρούμε έναν κατάλληλο χώρο με την απαραίτητη φροντίδα, ώστε αυτά τα παιδιά,να έχουν μια πραγματική ευκαιρία να ζήσουν ως παιδιά...
Αλλιώς αποτύχαμε όλοι..
Και πλέον είναι και δική μας ευθύνη..»
