Κώστας Καζάκος: «Εγώ δεν μπορώ να ζω μόνος»

13.04.2007
Μια συνέντευξη με το μεγάλο μας ηθοποιό είναι ένα σπουδαίο μάθημα ζωής. Ξέρει να σε καθηλώνει και ως συζητητής, όπως ως πρωταγωνιστής. Έτσι ένιωσα όταν για άλλη μια φορά τον συνάντησα στο θέατρο «Τζένη Καρέζη», όπου ο χρόνος, το πάθος, η δημιουργία, η τέχνη αποτυπώνονται σε κάθε γωνιά του.

Από τη ΣΙΣΣΥ ΜΕΝΕΓΑΤΟΥ

Σαν να μην έφυγε ούτε για μια στιγμή η πρώτη Τζένη της καρδιάς του. Το ζευγάρι που λάτρεψε το κοινό στέκει πάντα εκεί, ψηλά, στις φωτογραφίες από μεγάλους ρόλους τους που συμπληρώνουν τις αναμνήσεις σε αυτό το θέατρο. Όσο για το μεγάλο δάσκαλο και ηθοποιό, που μετράει μισό αιώνα και κάτι στο θέατρο, κατάφερε να ισορροπήσει τη μνήμη με τη ζωή. Ακολούθησε την καρδιά του, όπως έκανε πάντα. Πήρε δύσκολες αποφάσεις, αποφάσεις ζωής. Για αυτές μας μίλησε με το πάθος που τον διακρίνει. Ο Κώστας Καζάκος μίλησε στο ΛΟΙΠΟΝ έξω από τα δόντια, για το χθες και το σήμερα, για ό,τι τον πληγώνει αλλά και για ό,τι τον κάνει ευτυχισμένο. Για τα όνειρα και τις «εκπτώσεις»!

Βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον καλλιτεχνικό χώρο αναπολείτε τις καλές στιγμές του παρελθόντος;

«Νοσταλγούμε πολλά πράγματα από εκείνες τις εποχές. Κυρίως σπουδαίους ανθρώπους που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πορεία του καθενός μας. Θυμάμαι με συγκίνηση τις πρόβες με τον Κουν στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, την προσήλωση, τη συγκέντρωση, την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία που μας ενέπνεε. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι το θέατρο δεν προχωράει. Μπορεί να μην υπάρχει Κουν αυτήν τη στιγμή, υπάρχουν όμως πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι στο θέατρο και τα νέα ταλέντα δεν λείπουν».

Μιλάτε με μεγάλη αγάπη για τους νέους ηθοποιούς. Υπάρχουν αντικαταστάτριες ας πούμε της Τζένης Καρέζη ή της Αλίκης Βουγιουκλάκη και τόσων άλλων μεγάλων ηθοποιών που έγραψαν ιστορία;

«Αντικαταστάσεις καλλιτεχνών δεν γίνονται. Ο κάθε καλλιτέχνης φτιάχνει την προσωπικότητά του και χαράζει το δρόμο του. Τελειώνει αυτό και δεν επανέρχεται».

Δεν υπάρχουν συνεχιστές;

«Όχι. Σήμερα είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες από αυτές που ζήσαμε και διαμορφώσαμε εμείς. Τότε υπήρχε ο κινηματογράφος και επειδή ήταν μια πολύ μεγάλη τέχνη, μπορούσε να φτιάξει αξίες που σήμερα δεν υπάρχουν. Η τηλεόραση δεν δημιουργεί αξίες ζωής, μόνο εφήμερες φίρμες μπορεί να φτιάξει. Και για αυτό αρκετοί ηθοποιοί, και πολύ καλύτεροι από πολλούς παλαιότερους, δεν θα φτάσουν να γίνουν οι αγαπημένοι του κοινού με διαχρονική αξία, όπως εμείς».

Η τηλεόραση φτιάχνει πρωταγωνιστές μιας χρήσης;

«Ακριβώς. Είναι καταναλωτικό προϊόν. Γενικά, η εποχή παράγει προϊόντα μιας χρήσης. Εύκολα, εύπεπτα, ανώδυνα πράγματα που δεν προκαλούν προβληματισμό στο κοινό. Γι αυτό και κυριαρχεί πολλή σαχλαμάρα».

Παρ όλα αυτά, εσείς πρωταγωνιστείτε σε μια καθημερινή σειρά της τηλεόρασης, τη «Βέρα στο δεξί», που σπάει ρεκόρ τηλεθέασης. Πώς το αποφασίσατε;

«Πράγματι, ήταν δύσκολη απόφαση. Τα τελευταία χρόνια είχα αφοσιωθεί στο θέατρο. Έτυχε όμως αυτή η δουλειά, που είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, πολύ καλά τα κείμενα της Ακρίτα και του Κυρίτση, υψηλό το επίπεδο της παραγωγής τρία χρόνια τώρα δεν ξέπεσε σε προχειρότητα, ενώ και ο θίασος έχει ένα πολύτιμο προσόν: είναι ομοιογενής. Όλοι οι ηθοποιοί που συμμετέχουν στη Βέρα στο δεξί είναι σαν να έχουν βγει από την ίδια θεατρική μήτρα. Μάλιστα, οι πιο πολλοί είναι από το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν».

Πιστεύετε ότι ο ηθοποιός έχει ανάγκη την τηλεόραση;

«Ακριβώς αυτή είναι η αλήθεια. Δυστυχώς, όσο πάει και μειώνεται το κοινό που στηρίζει το θέατρο και ειδικά το δραματικό θέατρο. Έχουμε ανάγκη να διατηρήσουμε την επαφή μας με τον κόσμο».

Στη «Βέρα στο δεξί» υποδύεστε έναν επιχειρηματία που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα για το χρήμα. Το ίδιο και στο θέατρο ως Τζο Κέλερ στο έργο «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» του Άρθουρ Μίλερ, που σημείωσε μεγάλη επιτυχία και θα το ξανανεβάσετε του χρόνου. Είναι επίκαιροι ρόλοι και οι δύο...

«Απόλυτα. Σήμερα το πατάμε επί πτωμάτων δυστυχώς είναι τρόπος ζωής. Όλα έχουν υποδουλωθεί στους νόμους του εμπορίου. Αν και το έργο έχει γραφτεί το 1947, είναι επίκαιρο, γιατί τα ίδια προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν.

Ο κόσμος βλέπει και συνειδητοποιεί την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα με τους πολέμους, όταν ολόκληροι λαοί καταστρέφονται στο βωμό των μεγάλων συμφερόντων».

Πιστεύετε ότι ακόμα και σήμερα η δικαιοσύνη μπορεί να εξαγοραστεί, όπως στο έργο του Μίλερ;

«Μέσα σε μια πολιτεία διεφθαρμένη στο βαθμό που είναι σήμερα ποιος θεσμός θα μείνει αλώβητος; Όλοι οι θεσμοί διαβρώνονται.

Όλα τα κοινωνικά λειτουργήματα υφίστανται αυτήν τη φθορά της διαπλοκής, του τρόπου που χειρίζεται την εξουσία το σημερινό σύστημα».

Ένα από τα στοιχεία του χαρακτήρα σας που θαυμάζουμε είναι ότι δεν φοβάστε να λέτε τα πράγματα έξω από τα δόντια...

«Και πώς να τα πω; Ότι όλα είναι υπεράνω όλων; Και τότε, αν οι θεσμοί είναι υπεράνω, πώς είναι η πολιτεία σε αυτή την κατάντια;».

Οι περισσότεροι άνθρωποι της showbiz είναι πιο «δημοσιοσχεσίτες», αποφεύγουν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Σας έχει στοιχίσει που λέτε ακριβώς αυτό που πιστεύετε;

«Βέβαια, κοστίζουν αυτά. Αλλά ο καθένας κάνει τις επιλογές του».

Τα προσωπικά του και οι αποφάσεις ζωής

Νιώθω ότι ακολουθείτε πάντα την καρδιά σας σε ό,τι κι αν κάνετε. Αν και τα λέτε έξω από τα δόντια, είστε άνθρωπος βαθιά συναισθηματικός και ονειροπόλος με τη ζωή;

«Βέβαια. Ή τουλάχιστον το προσπαθώ, για να μη στερέψουμε, να μην ξεραθούμε».

Πόσο δύσκολη ήταν η απόφασή σας να ξαναδημιουργήσετε μια οικογένεια όταν έφυγε για πάντα ένας τόσο σημαντικός άνθρωπος όπως η Τζένη Καρέζη;

«Αυτό δεν είναι εύκολο ή δύσκολο. Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τη ζωή. Εγώ θέλω οικογένεια.

Ο Κωνσταντίνος μεγάλωσε, έκανε τη δική του οικογένεια, εγώ δεν μπορώ να ζω μόνος. Ήθελα έναν άνθρωπο δίπλα μου και να κάνω κι άλλα παιδιά. Έχω μια θαυμάσια οικογένεια και είμαι ευτυχισμένος. Δηλαδή τι έπρεπε να κάνω; Να πεθάνω κι εγώ μαζί με την Τζένη; Η ζωή είναι ζωή και συνεχίζεται. Δεν είναι ένα καλουπάκι να το βάλεις όπως βάζουμε το χαλβά στη φόρμα».

Έχετε μια αφοσιωμένη σύζυγο,την Τζένη Κόλλια, και δύο πανέμορφα παιδιά μαζί της: την 5χρονη Ηλέκτρα και το 10χρονο Αλέξανδρο. Η απόφασή της να αφήσει για αρκετά χρόνια τη θεατρική της σταδιοδρομία για να μεγαλώσει τα παιδιά σας ήταν αποκλειστικά δική της ή την επηρεάσατε κι εσείς;

«Αυτά δεν επιβάλλονται. Εκείνη το αποφάσισε. Είναι πολύ καλή μάνα, απόλυτα αφοσιωμένη στα παιδιά μας. Ένα υπέροχο κορίτσι με αξίες, προσωπικότητα και ταλέντο. Νομίζω ότι αυτή η διακοπή από το θέατρο που έκανε για να μεγαλώσει και το δεύτερο παιδί μας δεν της έκανε κακό. Ωρίμασε και το ταλέντο δεν χάνεται. Έχει να δώσει πράγματα και θα το κάνει».

Τι σας δίνει η Τζένη και τα μικρά σας παιδιά;

«Ζωή, ευτυχία. Ό,τι ακριβότερο έχει να δώσει η ζωή στον άνθρωπο: το να μεγαλώνω αυτά τα δύο παιδιά με την ελευθερία, έτσι όπως μου αρέσει να μεγαλώνω εγώ τα παιδιά μου έτσι ανατράφηκε και ο Κωνσταντίνος και είμαι περήφανος γι αυτόν, με ισχυρό χαρακτήρα, αλλά με ζεστασιά και ανθρωπιά».

Χειριστήκατε με έναν πολύ διακριτικό τρόπο τον πρόσφατο χωρισμό του Κωνσταντίνου με την Τάνια Τρύπη...

«Δεν χειρίστηκα τίποτα. Είναι αποκλειστικά δικό τους θέμα.

Εγώ δεν ανακατεύτηκα ποτέ ούτε πρόκειται να ανακατευτώ στα προσωπικά τους».

Έχετε ισορροπήσει στην προσωπική και την επαγγελματική σας ζωή. Είστε πετυχημένος και ευτυχισμένος. Υπάρχει κάτι που να ονειρεύεστε και να το θέλετε πάρα πολύ;

«Μεγαλώνουμε παιδιά. Τα παιδιά μας είναι διαρκής αγώνας, όπως και η δουλειά μας».

Έχετε σκεφτεί να γράψετε τη βιογραφία σας;

«Όχι βιογραφία, αλλά μου αρέσει να γράφω. Ελπίζω να βρω κάποια στιγμή χρόνο να γράψω κάτι».

Είναι της μόδας να γίνονται σίριαλ βιογραφίες μεγάλων ηθοποιών, όπως είδαμε της Λαμπέτη. Θα αποφασίζατε να βγάλετε τη ζωή της Τζένης Καρέζη;

«Όχι. Με τίποτα. Τι νόημα έχουν αυτά;».

Νιώθετε ότι δεν έχετε κάνει «εκπτώσεις» στη ζωή σας;

«Και εκπτώσεις έχουμε κάνει και λάθος δρόμο έχουμε πάρει και προσπαθούμε να τον ξαναφέρουμε στο ίσιο του. Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με τριαντάφυλλα. Είναι γεμάτος παγίδες και λάκκους. Σημασία έχει να βάλεις ένα στόχο και να τον κυνηγάς».

Εν ολίγοις

Το καλύτερό του: Να αγωνίζεσαι διαρκώς για το αύριο και να υπερασπίζεσαι αυτά που θεωρείς ότι είναι πολύτιμα για τη ζωή.

Το χειρότερό του:Η φτήνια, η αναξιοπρέπεια, η δειλία, που φτιάχνει προδότες.