Από τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ-ΡΩΜΑΝΟ ΛΙΖΑΡΔΟ
Αφήνοντας για μεγάλο χρονικό διάστημα το θέατρο που τόσο αγαπάει για να ερμηνεύσει τον απόλυτο Έλληνα ζωγράφο στον κινηματογράφο, ο Βρετανός Νικ Άσντον ταξίδεψε, έκανε μαθήματα ζωγραφικής και διάβασε όσο ποτέ άλλοτε... Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τον ήρωα που υποδύθηκε τον έχουν παρακολουθήσει περισσότεροι από 350.000 θεατές στην Ελλάδα μέχρι σήμερα.
Θεωρείς τιμή σου να αναλάβεις την υποχρέωση να ερμηνεύσεις έναν χαρακτήρα τόσο σημαντικό για τους Έλληνες;
«Ήταν τιμή, αλλά πάνω απ όλα μεγάλη ευθύνη. Η σημασία που έχει ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος για τους Έλληνες με τρόμαξε πολύ. Από τη στιγμή όμως που συνάντησα τον κ. Σμαραγδή στο Λονδίνο, όταν ήρθε να μου μιλήσει για την ταινία, αισθάνθηκα ότι βρίσκομαι σε ασφαλή χέρια, για να με κατευθύνει σωστά».
Έκανες όμως μόνος σου κάποια έρευνα για να προσεγγίσεις το χαρακτήρα ή περιορίστηκες στη σιγουριά που αισθάνθηκες;
«Φυσικά και έκανα πολύ μεγάλη έρευνα πάνω στην ψυχολογία του χαρακτήρα, αλλά και στην εποχή γενικότερα. Πήγα στην Ισπανία και είδα τους πίνακές του στη Μαδρίτη, στο Πράδο, στο Τολέδο. Πήγα μέχρι και στο σπίτι που έμενε. Ψάχνοντας ποιος ήταν
ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, έζησα μια μοναδική εμπειρία που με έκανε να ανακαλύψω πολλά για μένα. Ο Ελ Γκρέκο ήταν ένας πολύ σημαντικός δημιουργός. Ξέχασα να σου πω βέβαια ότι πήγα και στην Κρήτη κι έμεινα εκεί πολύ καιρό, για να ανακαλύψω πού μεγάλωσε. Ήταν σαν να άνοιξα την πόρτα της ψυχής του».
Η προφορά σου στα αγγλικά και τα ελληνικά ήταν πολύ καλή. Πώς κατάφερες να υποστηρίξεις δύο διαφορετικές σε ακούσματα γλώσσες;
«Ήθελα, πριν σου απαντήσω, να αναφέρω ότι ο κ. Σμαραγδής έψαχνε έναν ηθοποιό που να ξέρει και ισπανικά. Ισπανικά γνώριζα πριν αναλάβω το ρόλο και, τελικά, ήταν κρίμα που δεν τα χρησιμοποίησα στην ταινία. (Γέλια.) Τα ελληνικά ήταν πολύ δύσκολα, αλλά όχι τόσο δύσκολα όσο οι κρητικοί χοροί! Εκεί έκανα πολύ περισσότερη δουλειά. Ελπίζω να τα κατάφερα».
Πώς ήταν η συνεργασία σου με έναν Έλληνα σκηνοθέτη;
«Ήταν υπέροχο να συνεργάζεσαι με τον κ. Σμαραγδή, μια μοναδική εμπειρία. Από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε ένιωσα ότι υπήρχε ένας άρρηκτος καλλιτεχνικός δεσμός μεταξύ μας. Ο ίδιος είναι ένας πολύ ισχυρός χαρακτήρας, όπως και ο Δομήνικος. Για να αποδώσω και εγώ με τη σειρά μου έναν τόσο ισχυρό χαρακτήρα, ήταν πολύ σημαντικό να έχουμε μια καλή συνεργασία. Ήταν μοναδική η καλλιτεχνική ελευθερία που μου πρόσφερε για να γεννήσω τον Δομήνικο. Φυσικά, τον θεωρώ έναν υπέροχο σκηνοθέτη. Ελπίζω κι εγώ με τη σειρά μου να του χάρισα μια ανάλογα καλή ερμηνεία».
Έκανες κάποια μαθήματα ζωγραφικής πριν αναλάβεις το ρόλο;
«Φυσικά και έκανα, γιατί ήταν άκρως αισθησιακός ο τρόπος που κινείται ο Γκρέκο, που σκέφτεται, που ζωγραφίζει. Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις κάτι με το μάτι ενός ζωγράφου, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που θα το έβλεπε ένας απλός άνθρωπος.
Το θεωρούσα πολύ σημαντικό για να αρχίσω να τον καταλαβαίνω».
Επισκέφτηκε το πλατό και η βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία...
«Ναι, ήταν συναρπαστικό. Όπως είπε και ο Γιάννης, περιμέναμε ότι θα έμενε μία ώρα, αλλά τελικά έμεινε έξι. Είναι απολύτως ευχάριστη, πολύ γοητευτική. Επίσης, είχε την ικανότητα να ανακαλύπτει λεπτομέρειες πάνω στο γύρισμα που εμείς εκείνη την ώρα προσπαθούσαμε να τις δημιουργήσουμε. Χάρηκα πολύ που τη συνάντησα και μιλήσαμε».
Ο Σωτήρης Μουστάκας ήταν από τους τελευταίους εκπροσώπους της γενιάς του. Πώς ήταν αυτή η συνύπαρξη του νέου και του καινούργιου;
«Ο Σωτήρης ήταν ένας υπέροχος συνεργάτης. Όλη η ζωή του, οι εμπειρίες που αυτός ο άνθρωπος κουβαλούσε μαζί του, είναι εμφανείς στην ταινία και αυτό το βρίσκω εξαίσιο. Είναι κρίμα που στην ταινία μπορείτε να δείτε μόνο μία από τις λήψεις, διότι σε κάθε λήψη, σε κάθε σκηνή, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ήταν εξαίσιος! Κάθε του σκηνή ήταν μέσα στη ζωή, όπως και ο ίδιος. Για μένα ήταν αυτό που θα ονομάζαμε απόλυτη εργασιακή απόλαυση. Δουλέψαμε μαζί περισσότερο στην Κρήτη και στη συνέχεια ήρθε και στην Ισπανία. Περάσαμε υπέροχα γιατί ήταν και ο ίδιος πανέξυπνος και φωτεινός».
Αν σου ζητούσαν να κάνεις το ρόλο στα ελληνικά, θα έπαιρνες το ρίσκο;
«Αν ήταν ανάγκη για το ρόλο, φυσικά».
Έμαθα ότι παντρεύτηκες πρόσφατα...
«Και γι αυτό ευθύνεται ο Γκρέκο. Αυτός μου έδειξε το δρόμο, αφού υποστήριζε ότι όταν αγαπάς, δεσμεύεσαι μέχρι το τέλος».
