Ο Κώστας Κόκλας βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου «The 2Night Show» και μίλησε για όλα.
«Το πρώτο μου σήριαλ ήταν το Παραμύθι Χωρίς Όνομα στην ΕΡΤ το 1988, μετά με πήρε ο Χάρης Ρώμας στο Ελλάς Παλλάς στον ΑΝΤ1. Γνωστός έγινα με το Τζιβαέρι, εκεί έκανα έναν πολύ αρνητικό χαρακτήρα, έναν ζιγκολό. Ο κόσμος με έβριζε στον δρόμο. Την επόμενη χρονιά ξεκίνησαν τα Εγκλήματα» διηγήθηκε ο αγαπημένος ηθοποιός και συνέχισε:
«Το 1991 έκανα το Άντε Γεια με τον Άλκη Κούρκουλο, η πρώτη μου ταινία. Ξύπνησα το πρωί να πάω να δω την πρεμιέρα και άργησα. Όπως τράβηξα την κουρτίνα για να μπω μέσα, βλέπω το κεφάλι μου πάνω στην οθόνη να λέει μία ατάκα κι ο κόσμος να γελάει από κάτω. Σάστισα, έκλεισα την κουρτίνα και πήγα στο μπαρ. Δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με την εικόνα μου για πολλά χρόνια»
Αργότερα στην κουβέντα τους ο Κώστας Κόκλας αναφέρθηκε στην περίοδο της καραντίνας και πώς αυτή, τελικά, τον βοήθησε και με ποιον τρόπο: «Η καραντίνα λειτούργησε καταπραϋντικά για μένα. Είχα τον χρόνο να… γλείψω τις πληγές μου μετά από μία 20ετία μεγάλης πίεσης. Πάρα πολλή δουλειά όλοι, είχε χαθεί η μπάλα και στη δουλειά και με τους γύρω μας» είπε και συνέχισε:
«Αυτός ο χρόνος ήταν πολύτιμος γιατί θεράπευσα ψυχικά μου κομμάτια, ανασύνταξα κομμάτια του εαυτού μου, που ξαναγνώρισα γιατί τα είχα χάσει, άφησα κάποια άλλα δίπλα και ξαναβγήκα αισιόδοξος. Μετά τα 50 αρχίζεις και ισορροπείς μέσα σου, να αποδέχεσαι αυτό που είσαι και δεν χάνεις τον χρόνο σου. Σου φεύγουν αρκετές ανασφάλειες. Πλησιάζοντας τα 60 εκεί φαντάζομαι ότι θα περάσω μία κρίση αλλά δεν έχω απωθημένα.
Έχω κάνει αρκετές διακοπές, τα καλοκαίρια μπορούσα να κάθομαι, να πηγαίνω στο νησί μου και να μεγαλώνω τον γιο μου. Μεγαλώνοντας διαπιστώνω ότι για εμένα η δουλειά δεν έχει την έννοια που είχε παλιά. Την ευχαριστιέμαι πιο πολύ, δεν κουράζομαι τόσο».
