Η πολλαπλή σκλήρυνση (ΠΣ) ή σκλήρυνση κατά πλάκας, είναι μία χρόνια νευρολογική, αυτοάνοση ασθένεια στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα προκαλώντας απομυελίνωση. Η ΠΣ μπορεί να προκαλέσει μια ποικιλία συμπτωμάτων όπως, αλλαγές στην αφή, προβλήματα στην όραση, μυϊκή ατροφία, κατάθλιψη, προβλήματα στον προσανατολισμό και στην ομιλία, εξάντληση, νοητική βλάβη, προβλήματα με την ισορροπία και πόνο.

Στη χώρα μας υπολογίζεται ότι πάσχουν περίπου 11.000 ασθενείς, ενώ παγκοσμίως πάσχουν γύρω στους 2,5 εκατομμύρια ασθενείς, μερικοί από τους οποίους επηρεάζονται ελάχιστα από την ασθένεια, ενώ άλλοι υφίστανται γρήγορη επιδείνωση μέχρι και ολική ανικανότητα.

Ελπίδες έρχεται να δώσει μία πρόσφατη μετα-ανάλυση η οποία έδειξε ότι το 55% των ασθενών με Πολλαπλή Σκλήρυνση που λάμβανε υποδόρια Ιντερφερόνη βήτα-1α (χορήγηση-3 φορές την εβδομάδα), παρουσίασε μείωση στις υποτροπές και το 35% μείωση του κινδύνου εξέλιξης της αναπηρίας.

Η μετα-ανάλυση συμπεριελάμβανε 17.401 ασθενείς και 44 συνολικά μελέτες με μέση διάρκεια τους 24 μήνες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, το natalizumab και η Ιντερφερόνη βήτα-1α (μόνο η υποδόρια χορήγηση, τρεις φορές την εβδομάδα) είναι ανώτερες θεραπείες συγκριτικά με τις υπόλοιπες διαθέσιμες, για την αντιμετώπιση των υποτροπών και την εξέλιξη της αναπηρίας βραχυπρόθεσμα, σε ασθενείς με Υποτροπιάζουσα Διαλείπουσα Πολλαπλή Σκλήρυνση. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι η INFβ-1α (υποδόρια χορήγηση) υπερέχει των θεραπειών Πρώτης Γραμμής, καθώς το natalizumab αποτελεί δεύτερης γραμμής θεραπεία.