Η κατάθλιψη στη φάση της λοχείας δεν είναι τόσο σπάνια όπως πιστευόταν παλιότερα, αφού ένα 10%-15% των λεχώνων μητέρων ζουν τα δυσάρεστα συμπτώματα και τις συνέπειές της.
Η έναρξή της συνήθως τοποθετείται 2 εβδομάδες μετά τη γέννηση. Η συνήθης συμπτωματολογία περιλαμβάνει καταθλιπτική διάθεση, εύκολη κόπωση, άγχος, ανησυχία, νευρικότητα, αισθήματα ανεπάρκειας όσον αφορά τον μητρικό ρόλο και νοσηρή ενασχόληση της μητέρας με τη φυσική της υγεία καθώς και με την ανάπτυξη και υγεία του μωρού της.
Πιστεύει δηλαδή ότι η ίδια δεν είναι καλά σωματικά και ψυχολογικά (π.χ. ότι έχει τρελαθεί) και ή ότι το μωρό δεν είναι φυσιολογικό, έχει κάποιο σοβαρό ελάττωμα, ή κάποια σοβαρή αρρώστια κ.ο.κ.
Οι γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης, με προηγούμενο δικό τους ιστορικό και αυτές που εμφάνισαν αγχώδη και καταθλιπτική συμπτωματολογία στη διάρκεια της εγκυμοσύνης κινδυνεύουν περισσότερο.
Η νόσος είναι πολυπαραγοντική και ποικίλοι ψυχοκοινωνικοί και βιολογικοί παράγοντες διαπλέκονται στην ανάπτυξή της. Το αίσθημα ότι η γυναίκα έχει παγιδευτεί σε ένα γάμο που δεν την ικανοποιεί, οι δυσκολίες που σχετίζονται με τη φροντίδα του μωρού, (τάισμα, ύπνος, προβλήματα υγείας, η αντίληψη ότι το μωρό εμφανίζει αναπτυξιακά ελλείμματα), η έλλειψη οικογενειακής, κοινωνικής και κυρίως συζυγικής υποστήριξης καθώς και τυχόν ψυχοτραυματικά γεγονότα ζωής κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας, είναι παράγοντες που σχετίζονται με τη διαταραχή.
Οσον αφορά το βιολογικό κομμάτι, ενοχοποιείται, αν και δεν έχει αποδειχθεί επαρκώς, η απότομη μείωση των ορμονών μετά τον τοκετό.
Οι γυναίκες με τη διαταραχή, πρέπει να πάρουν θεραπεία, είτε φαρμακευτική είτε ψυχοθεραπευτική, ή συνδυασμό τους.
Σε αυτές που εμφανίζουν τους προαναφερθέντες παράγοντες κινδύνου, έχει νόημα η ψυχοκοινωνική τους υποστήριξη και εκπαίδευση από φορείς υγείας, κυρίως σε θέματα που αφορούν τον μητρικό ρόλο καθώς και στην αναγνώριση πρώιμων σημείων κατάθλιψης, έτσι ώστε να προληφθεί και να αντιμετωπιστεί έγκαιρα η νόσος.
Εχει σημασία να τονιστεί ότι η βοήθεια που λαμβάνει η μητέρα από τον κοινωνικό και οικογενειακό περίγυρο και βέβαια από τον σύντροφό της ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο.
Ψυχίατρος - ψυχοθεραπευτής (ατομική και ψυχοθεραπεία ζεύγους και οικογένειας)
Λάμπρος Σαλτός
